Τα πρώτα επίσημα παιχνίδια της σεζόν, προσωπικά τα αντιμετωπίζω ως… εγχειρίδια και δείγματα, για να διαπιστώσω αν ισχύουν και αν αποτελούν σχέδια του καλοκαιρινού προγραμματισμού όσα έχω στο μυαλό μου από καιρό, βλέποντας και κρίνοντας την κάθε μεταγραφή του Ολυμπιακού ξεχωριστά και όλες μαζί συνολικά.
Προσωπικά, είμαι υπέρμαχος της άποψης πως στο σύγχρονο μπάσκετ, καμία μεγάλη ζημιά δεν μπορεί να γίνει από πλευράς αποτελεσμάτων και μελλοντικής πορείας στην αρχή της σεζόν. Μόνο για παράδειγμα να χάσεις νωρίς ένα νοκ – άουτ ματς στο κύπελλο, που οκ, εκεί σημαίνει ότι έχασες τον ένα στόχο. Στην διοργάνωση των τριών παιχνιδιών…
Στην Ελλάδα όλα κρίνονται στους τελικούς και όποιος δίνει μεγαλύτερη διάσταση της ρεαλιστικής σε ένα ματς κανονικής περιόδου, είτε κατά βάθος δεν πιστεύει τόσο πολύ στην ομάδα του, είτε έχει στο μυαλό του πως διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο και άλλοι παράγοντες.
Αν το προσεγγίσουμε 100% μπασκετικά, τίποτα δεν κρίνεται τόσο νωρίς. Αυτά τα παιχνίδια που βλέπουμε τώρα, είναι πιλότος για τα… προσεχώς και μας βοηθούν να κατανοήσουμε τους προσανατολισμούς μιας ομάδας, τους στόχους που έχει, το μπάσκετ που επιδιώκει να παίζει, τις διαφορές που μπορεί να υφίστανται, σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν σε αγωνιστικά χαρακτηριστικά που διέπουν τις μονάδες και τελικά επηρεάζουν και διαμορφώνουν τις ομάδες.
Μου άρεσαν αρκετά πράγματα από αυτά που είδα στην ευρωπαϊκή πρεμιέρα με την Μπασκόνια. Χωρίς να δίνω ιδιαίτερα μεγάλη βάση στον αντίπαλο. Μια ανέτοιμη και ασύνδετη ακόμα ομάδα είναι αυτή του Πάμπλο Πριτζιόνι, που έφαγε 20 πόντους στο κεφάλι και κατοστάρα στα Γκραν Κανάρια.
Ασφαλώς ίδια ομάδα ήταν ο Ολυμπιακός της Πέμπτης με εκείνη που έχασε από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ πριν λίγες μέρες. Το θέμα, στη φάση που βρισκόμαστε, είναι να χρησιμοποιήσουμε και να “διαβάσουμε” τα πρώτα ματς της σεζόν ως ένα μπασκετικό Exit Poll.
