Θεμέλια

Τα σήκωσε, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός. Και τα δύο. Αλλά ο σοβαρός ο στόχος είναι να συνεχίσει να τα σηκώνει και τα επόμενα χρόνια. Να μην αποδειχτεί δηλαδή το 2010 ένα άλλο 2004. Που και τότε τα πήρε και τα σήκωσε και τα δύο, αλλά μετά τον πήρε και τον σήκωσε...

Εξάλλου, το αξίωμα είναι παγκόσμιο: Στην κορυφή είναι εύκολο ν’ ανέβεις. Το δύσκολο είναι να διατηρηθείς κει πάνω. Για να το πω πιο λαϊκά, η εφαρμογή της οπαδικής προσταγής «Σήκωσέ το» είναι πανεύκολη. Η δύσκολη είναι η εφαρμογή της προσταγής «Κράτησέ το σηκωμένο»...

Ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, κοινώς, θέλει να μιμηθεί τον μπασκετικό. Που από τη στιγμή που το σήκωσε το ’98, δεν άφησε κανέναν άλλον (με μία και μοναδική εξαίρεση, που απλώς επιβεβαίωσε τον κανόνα) να το σηκώσει μέχρι τώρα.

Και γι’ αυτό το επίτευγμα δεν αρκούν μόνο τα λεφτά. Έριξαν χρήμα βέβαια οι Γιαννακόπουλοι, αλλά το πραγματικό μυστικό της επιτυχίας ήταν άλλο: κράτησαν τόσα χρόνια ΕΝΑΝ και μόνο προπονητή...

Ο Νιόπλιας, ασφαλώς, δεν είναι Ομπράντοβιτς. Αλλά δείχνει ότι έχει όλη τη θέληση να γίνει (κατ’ αντιστοιχίαν, βέβαια). Και δεν ξέρω γιατί, αλλά κάτι μου λέει ότι θα μείνει χρόνια στον Παναθηναϊκό. Εντάξει, δεν θα γίνει και Φέργκιουσον, αλλά μπορεί να γίνει Γκέραρντ. Που ήταν και ο πρώτος του μέντορας...

Γιατί, κακά τα ψέματα, στο φετινό νταμπλ έβαλε ένα λιθαράκι κι ο Νιόπλιας. Ενδεχομένως και κάτι παραπάνω από ένα λιθαράκι, ενδεχομένως να έβαλε και κάποια απ’ τις κολόνες. Κι ίσως είναι καιρός εκεί στην Παιανία ν’ αφήσουν έναν προπονητή να βάλει επιτέλους και τα θεμέλια...