Ο θρύλος του Γκάρεθ Μπέιλ - Η Ουαλία, η Ρεάλ και το φινάλε μέσα σε αμφισβήτηση

Στα τέλη της δεκαετίας του '90 τα κινητά, τα email και πολύ περισσότερο τα social media δεν ήταν ευρέως διαδομένα.

Το Ίντερνετ είχε μπει στη ζωή μας, αλλά δεν κυριαρχούσε σ' αυτήν. Έτσι κι ο Ροντ Ράντικ, ένας από τους σκάουτερ της Σαουθάμπτον, συνήθως επικοινωνούσε με τα κεντρικά της ομάδας μέσω... φαξ (όσοι 20άρηδες διαβάζουν το κείμενο ας αναζητήσουν στη google τι είναι αυτό).

Στα τέλη Αυγούστου του 1998 ο Ράντικ έκανε για μια ακόμη φορά το ταξίδι στο Νιούπορτ της Νότιας Ουαλίας προκειμένου να παρακολουθήσει ένα τουρνουά ακαδημιών. Επιστρέφοντας το βράδυ εκείνης της ημέρας στο σπίτι του στο Μπαθ, έστειλε μια κόλα χαρτί μέσω του φαξ στα γραφεία της Σαουθάμπτον μνημονεύοντας τρεις παίκτες που πρότεινε να αποκτηθούν από τους «Άγιους». Ο τελευταίος ήταν ένας 9χρονος που έμενε στην Velindre Road στο Κάρντιφ. Το όνομα του; Γκάρεθ Μπέιλ! Κι εκείνο το κομμάτι χαρτί ο Ράντικ το έχει κάνει κορνίζα και το καμαρώνει πάνω από το τζάκι του.

Ο σκάουτερ της Σαουθάμπτον είχε πετύχει φλέβα χρυσού, με τον μικρό να εντάσσεται αρχικά στις ακαδημίες της Σαουθάμπτον με έδρα το Μπαθ, αλλά γρήγορα να μετακομίζει στο αγγλικό λιμάνι όπου σε ηλικία 16 ετών έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της Σαουθάμπτον. Η ιστορία είχε αρχίσει να γράφεται, καθώς εκείνο το αδύνατο αγόρι με τα ροδοκόκκινα μάγουλα και τα πεταχτά αυτιά, έφτασε να γίνει ο κορυφαίος Ουαλός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, ο μοναδικός Βρετανός που έχει σηκώσει 5 φορές την κούπα του Champions League και ο πρώτος ποδοσφαιριστής που έσπασε το φράγμα των 100 εκατομμυρίων ευρώ για τη μεταγραφή του (από την Τότεναμ-όπου ακόμη λατρεύεται σαν Θεός-στην Ρεάλ Μαδρίτης το 2013).

Κι ο επίλογος της μπήκε ξαφνικά σήμερα το απόγευμα όταν ο ίδιος ανακοίνωσε ότι ήρθε η στιγμή να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια... Με δύο διαφορετικές ανακοινώσεις, καθώς η πρώτη απευθύνονταν στην «οικογένεια του στην Ουαλία» και η δεύτερη γενικά στον ποδοσφαιρικό κόσμο, αποφάσισε να γράψει το «The End» σε μια καριέρα που τα είχε όλα. Γκολ, τίτλους, αμφισβήτηση...

Η μετακίνηση στο Λονδίνο και η έκρηξη
Στο Σεν Μέριτζ ο πιτσιρικάς από την Ουαλία οργώνει όλη την αριστερή πτέρυγα ως μπακ και η ομάδα φτάνει στα πλέι οφ της ανόδου, αλλά δεν τα καταφέρνει. Ο Μπέιλ όμως είναι πολύ... μεγάλος για να χωρέσει στην μικρή Championship και το καλοκαίρι του 2007 ο μαγικός κόσμος της Premier League τον υποδέχεται καθώς η Τότεναμ κάνει την... κλοπή του αιώνα πριν προλάβουν να κινηθούν οι άλλοι μεγάλοι.

Καλοκαίρι του 2007: Ο Μπέιλ μαρκάρει τον Ράιαν Γκιγκς στο ματς Τότεναμ-Γιουνάιτεντ...

Στο Βόρειο Λονδίνο βρίσκεται σε μια ομάδα η οποία αν και ξοδεύει πολλά λεφτά, τα ξοδεύει λανθασμένα και χωρίς επιτυχία. Παρόλα αυτά στην παρθενική του σεζόν πανηγυρίζει το Λιγκ Καπ (ο τελευταίος τίτλος των Σπερς) έχοντας 12 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις. Την επόμενη φτάνει στις 30 (!), αλλά η απογείωση θα έρθει με την άφιξη του Χάρι Ρέντναπ ο οποίος τον μετατρέπει σε μεσοεπιθετικό και ο Μπέιλ αρχίζει να λάμπει με την Τότεναμ τη σεζόν 2009-2010 να παίρνει για πρώτη φορά το εισιτήριο για το Champions League.

Ο Μπέιλ εξακολουθεί να κάνει θόρυβο μόνο μέσα στο Νησί, καθώς ούτε η Τότεναμ ούτε η εθνική Ουαλίας του επιτρέπουν να δημιουργήσει αίσθηση σε διεθνές επίπεδο.

Το 2012-2013 όμως έρχεται η μεγάλη έκρηξη με τον Μπέιλ να σημειώνει 21 γκολ σε 36 εμφανίσεις, αλλά η Τότεναμ να μένει εκτός Champions League για ένα μόλις βαθμό (72 έναντι 73 της Άρσεναλ).



Στα 24 του χρόνια ο αριστεροπόδαρος από το Κάρντιφ είχε ήδη αποδείξει την αξία του, με την Τότεναμ να αντιστέκεται σθεναρά στις προτάσεις που έφταναν στα γραφεία του συλλόγου.

Ο Φλορεντίνο Πέρεθ όμως τον ήθελε πάση θυσία στους νέους galacticos που δημιουργούσε στη Μαδρίτη και παρόλο που κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό όταν ο Ντάνιελ Λέβι (πρόεδρος της Τότεναμ) του ζήτησε 145 εκατομμύρια ευρώ, κατάφερε να τον κάνει δικό του.

Το ημερολόγιο έδειχνε 31 Αυγούστου 2013 όταν η Ρεάλ έβγαλε από τα ταμεία της 101 εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό της, με τον Μπέιλ να γίνεται ο πρώτος ποδοσφαιριστής που έσπασε το φράγμα των 100 εκατ. (κι οι κακές γλώσσες λένε πως ο Ρονάλντο δεν του το συγχώρεσε ποτέ καθώς ο ίδιος είχε κοστίσει μόλις 94 εκατ. το 2009).



Στην πρώτη του χρονιά πανηγύρισε το Κύπελλο Ισπανίας, σκοράροντας στον τελικό κόντρα στην Μπαρτσελόνα, αλλά κυρίως το Champions League στον επικό τελικό με την Ατλέτικο στη Λισαβόνα, όπου ο Ράμος ισοφάρισε στις καθυστερήσεις, πριν ο ίδιος κάνει το 2-1 στην παράταση και ακολουθήσουν τα γκολ των Μαρσέλο, Ρονάλντο.



Αυτή ήταν η πρώτη από τις 5 κούπες με τα μεγάλα αυτιά που κατέκτησε με τους «μερένγκες» βάζοντας τη σφραγίδα στον τελικό του Κιέβου όταν η Ρεάλ νίκησε με 3-1 τη Λίβερπουλ... Εκεί όπου με ανάποδο ψαλιδάκι έκανε το 2-1 για να ακολουθήσει το 3-1 με το γκολ δώρο του Κάριους...

Μόνο που στη Μαδρίτη παρόλο που πανηγύρισε συνολικά 19 τίτλους 9(3 πρωταθλήματα, 1 κύπελλο, 3 σούπερ καπ, 3 uefa σούπερ καπ και 4 παγκόσμια συλλόγων) από ένα σημείο και μετά έχασε το λαϊκό έρεισμα. Οι πολλοί μυϊκοί τραυματισμοί που τον έφερναν εκτός δράσης για μεγάλο χρονικό διάστημα (αλλά κάθε φορά να αποθεραπεύεται λίγο πριν τις υποχρεώσεις του με την εθνική Ουαλίας) προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια του κόσμου που έφτασε στο σημείο να τον αποδοκιμάζει όταν έκανε την εμφάνιση του στο γήπεδο.

Κι ίδιος παρόλο που σπάνια μιλούσε φρόντισε να ρίχνει λάδι στη φωτιά, όπως για παράδειγμα το 2020 όταν πανηγυρίζοντας την πρόκριση της Ουαλίας στα τελικά του Euro 2020, εμφανίστηκε με μία σημαία της χώρα του πάνω στην οποία έγραφε: «Ουαλία, γκολφ, Μαδρίτη. Μ' αυτή τη σειρά».



Ο άνθρωπος την αλήθεια έλεγε, καθώς όπως παραδέχθηκε λίγες ημέρες αργότερα «στον ελεύθερο χρόνο μου προτιμώ να βλέπω γκολφ, και όχι ποδόσφαιρο».

Βέβαια στην Ρεάλ αμείβονταν με 15 εκατ. το χρόνο και με το κλίμα να είναι ιδιαίτερα βαρύ, ο δανεισμός του στην Τότεναμ φάνηκε να είναι μια λύτρωση για τον ίδιο, αλλά ατύχησε καθώς έπεσε στη χρονιά του Μουρίνιο, όπου ο Πορτογάλος κόντεψε να διαλύσει τα πάντα μετατρέποντας το υπέροχο σύνολο που είχε δημιουργήσει ο Μοαυρίτσιο Ποτσετίνο σε μια αποκρουστική ομάδα...

Ο Μπέιλ επέστρεψε στη Μαδρίτη, όπου ολοκλήρωσε τον πέμπτο και τελευταίο χρόνο το συμβολαίου του (είχε ανανεώσει το 2016) κι ενώ όλα έδειχναν ότι θα είχαμε θρίλερ για την υπογραφή του ο Ουαλός ξάφνιασε τους πάντες ανακοινώνοντας τη συμφωνία του με την Los Angeles FC.



Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού πανηγύριζαν και παρόλο που κι εκεί προέκυψαν πολλές γκρίνιες καθώς έπαιξε μόλις σε 12 ματς της κανονικής περιόδουκαι σε 1 στα πλέι οφ, στο τέλος σήκωσε την κούπα.

Στα πλέι οφ έπαιξε μόνο στον τελικό κόντρα στη Φιλαδέλφεια, όπου μπήκε ως αλλαγή και κατάφερε να ισοφαρίσει στις καθυστερήσεις με την ομάδα του να παίρνει τον τίτλο στα πέναλτι.

Στην Αμερική ο Μπέιλ δεν είχε την πίεση της Ρεάλ και παρά τα μυικά προβλήματα που αντιμετώπισε μπόρεσε να βρει τα πατήματα του και να είναι έτοιμος για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ.

Εκεί που ο ίδιος οδήγησε την Ουαλία μετά από σχεδόν 60 χρόνια, καθώς πέτυχε τα 2 γκολ στον ημιτελικό των μπαράζ κόντρα στην Αυστρία και από το δικό του φάουλ στον τελικό με την Ουκρανία ο Γιαρμολένκο με αυτογκόλ διαμόρφωσε το τελικό 1-0.



Στη Ντόχα η Ουαλία πέτυχε ένα γκολ με σκόρερ τον Μπέιλ (στην ισοπαλία 1-1 με τις ΗΠΑ), αλλά έχασε με 2-0 από το Ιράν (στις καθυστερήσεις και τα δύο γκολ) και 3-0 από την Αγγλία...



Το ματς κόντρα στους Άγγλους διεξήχθη στις 29 Νοεμβρίου κι αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο επίσημο ματς όπου αυτός ο απίθανος τύπος με την κοτσίδα στα μαλλιά και το Νο11 στην πλάτη εμφανίστηκε στον αγωνιστικό χώρο.



Από τον Μάιο του 2006 όταν έπαιξε για πρώτη φορά με την Εθνική Ουαλίας κόντρα στο Τρινιντάντ και Τομπάγκο το κοντέρ σταμάτησε στις 111 συμμετοχές και τα 41 γκολ... Αμφότερα είναι ρεκόρ για τη χώρα.



Στη Μαδρίτη βέβαια κάποιοι προτάσσουν τα άλλα ρεκόρ του καθώς στα 8 χρόνια που έμεινε στο Μπερναμπέου έχουν καταμετρηθεί 32 τραυματισμοί, που του κόστισαν τη συμμετοχή σε περισσότερους από 130 αγώνες της Ρεάλ και τον υποχρέωσαν να περάσει 668 ημέρες (σχεδόν δύο χρόνια) στο φυσιοθεραπευτήριο...

Οι επικριτές του μπορεί να έχουν ένα δίκιο, αλλά βλέποντας το παλμαρέ του, προφανέστατα καταλαβαίνει κανείς ότι ο Γκάρεθ Μπέιλ ήταν πραγματικά ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής ο οποίος θα μπορούσε να είχε φτάσει ακόμη ψηλότερα.

Ο παιδικός έρωτας που είναι ακόμη στο πλευρό του
«Προς τη γυναίκα και τα παιδιά μου, η αγάπη και η υποστήριξή σας με βοήθησε να ανταπεξέλθω.
Ήσασταν μαζί μου στα καλά και στα άσχημα, κρατώντας με προσγειωμένο καθ΄ όλη τη διαδρομή. Με εμπνέετε να γίνω καλύτερος και να σας κάνω περήφανους. Οπότε προχωράω με προσμονή στο επόμενο στάδιο της ζωής μου.»

Μ' αυτά λόγια ο Γκάρεθ Μπέιλ εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς την Έμα Ρις Τζόουνς, τον έρωτα της ζωής του που είναι στο πλευρό του εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες...



Η Έμα μεγάλωσε στο Λιάνισεν μια συνοικία στο βόρειο Κάρντιφ και λίγα μόλις χιλιόμετρα από το σπίτι των Μπέιλ. Γκάρεθ και Έμα πήγαν στο γυμνάσιο του Γουάιτσερτς και έγιναν ζευγάρι στις αρχές του μιλένιουμ. Παρόλο που είναι γονείς τεσσάρων παιδιών (το πρώτο γεννήθηκε το 2012 και το τελευταίο το 2021) αρραβωνιάστηκαν μόλις το 2016 και έγιναν και επίσημα ζευγάρι το 2019!!!

Ωστόσο η υπερβολική καθυστέρηση δεν έχει να κάνει με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις του Μπέιλ, αλλά με την... προβληματική οικογένεια της Έμα που τρεις φορές ανέβαλλε το γάμο τους!

Η φαμίλια Ρις Τζοουνς δεν ήταν καν προσκεκλημένη στο γάμο καθώς οι παππούδες της νύφης, οι γονείς της καθώς πολλοί συγγενείς της είναι μπλεγμένοι σε υποθέσεις ναρκωτικών, πορνογραφίας, απάτης και ξέπλυμα μαύρου χρήματος...

Μάλιστα μία φορά ο γάμος αναβλήθηκε γιατί ο Μάρτιν Ρις Τζόουνς, πατέρας της Έμα, συνελήφθη και φυλακίστηκε για 4 χρόνια (λόγω απάτης).

Ιδιοκτήτης μπαρ-ρέστροραν με... μίνι γκολφ
Πέρα από την αγάπη του για το γκολφ, ο Μπέιλ από ένα σημείο και μετά, όταν αντιλήφθηκε ότι η άμμος στην κλεψύδρα της ποδοσφαιρικής του καριέρας είχε αρχίσει να αδειάζει, στράφηκε στον τομέα των επιχειρήσεων. Συνδυάζοντας όμως τις μεγάλες του αγάπες. Την Ουαλλία και το γκολφ!

Το 2017 είχαμε στο Κάρντιφ τα εγκαίνια του Par.59 (το όνομα είναι εμπνευσμένο από τις κορυφαίες επιδόσεις που μπορεί να έχει κάποιος στο γκολφ) που είναι ένα εκλεπτυσμένο μπαρ-ρέστοραν όπου οι πελάτες μπορούν να παίξουν και μίνι γκολφ!!!



Λίγους μήνες αργότερα, εγκαινίασε το 2ο ανάλογο κατάστημα στο Μπρίστολ, το οποίο προκάλεσε αντιδράσεις από τους κατοίκους (λόγω της αύξησης της εγκληματικότητας και των επιθέσεων στα μπαρ της περιοχής), ενώ η αλυσίδα αναμένεται να επεκταθεί και σε άλλες πόλεις της Αγγλίας.

Η αγάπη του για το γκολφ είναι δεδομένη και πολλοί υποθέτουν ότι τώρα μπορεί να αρχίσει να συμμετέχει σε τουρνουά ως επαγγελματίας. Κι οι φίλοι ακόμη θυμούνται πως όταν είχε προκαλέσει σοκ σε όλη την Ευρώπη σκοράροντας τρία γκολ στην ήττα της Τότεναμ με 4-3 από την Ίντερ στο Μιλάνο, επιστρέφοντας πήρε λίγες ημέρες άδεια και βρέθηκε στο Κάρντιφ όπου πήγε να παίξει γκολφ με τους φίλους του. Ο Μπέιλ είχε τις χειρότερες επιδόσεις, ωστόσο έκανε κορνίζα αυτές και όχι τα διθυραμβικά σχόλια των εφημερίδων για τη μαγική του εμφάνιση στο Σαν Σίρο. Είπαμε στο δικό του κώδικα αξιών πρώτα είναι η Ουαλία και μετά το γκολφ...


Το παλμαρέ του Γκάρεθ Μπέιλ
5 Champions League (13/14, 15/16, 16/17, 17/18, 21/22)
4 Παγκόσμια συλλόγων (2014, 2016, 2017, 2018)
3 πρωταθλήματα Ισπανίας (16/17, 19/20, 21/22)
1 Κύπελλο Ισπανίας (13/14)
3 Σούπερ Καπ (2017, 2020, 2022)
3 Ευρωπαϊκά Super Cups (2014, 2016, 2017)
1 πρωτάθλημα MLS (21/22)
1 Λιγκ Καπ Αγγλίας (07/08)