Παυλόπουλος: Κίνδυνος για την Δημοκρατία η επικυριαρχία του «Οικονομικού» επί του «Θεσμικού»

Σε μια λαμπρή τελετή στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών γιορτάσθηκαν απόψε τα 180 χρόνια από την ίδρυση και έναρξη λειτουργίας της Νομικής Σχολής του τότε «Οθωνείου» και μετέπειτα Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ίδρυση που συντελέσθηκε με το β.δ. της 24.4.1837.

Κεντρικός ομιλητής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, Ομότιμος πια Καθηγητής του Δημόσιου Δικαίου στο ΕΚΠΑ και πυρήνας της ομιλίας του, με θέμα «Η Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ως alma mater (τροφός) του Δημόσιου Δικαίου», το «έλλειμμα» διδασκαλίας του Δημόσιου και, κυρίως, του Συνταγματικού Δικαίου σε σχέση με άλλους νομικούς κλάδους ?π.χ. το Ιδιωτικό και το Ποινικό Δίκαιο- καθ? όλη την περίοδο από την ίδρυση της Νομικής Σχολής το 1837 ως την Μεταπολίτευση του 1974. Ένα «έλλειμμα» το οποίο γίνεται τόσο περισσότερο αισθητό όσο η χώρα βίωσε αρκετές δικτατορικές περιόδους δίχως -βεβαίως με κάποιες εξαιρέσεις- οι τότε διδάσκοντες το Δημόσιο Δίκαιο στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ν? αντιδράσουν επαρκώς.

Τα πράγματα άλλαξαν δραστικά μετά την Μεταπολίτευση του 1974, ιδίως υπό το βάρος της προσωπικότητας του μεγάλου συνταγματολόγου Αριστόβουλου Μάνεση, ο οποίος δημιούργησε, κυριολεκτικώς, «σχολή Συνταγματικού Δικαίου».

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατέληξε αιτιολογώντας το γιατί κατά τη γνώμη του η διδασκαλία του Δημόσιου και, κυρίως, του Συνταγματικού Δικαίου είναι επιβεβλημένη στη Νομική Σχολή. Όπως ανέφερε: «Είναι επιβεβλημένη εξ αιτίας του ότι ο σύγχρονος νομικός οφείλει να έχει, ήδη κατά την διάρκεια των βασικών σπουδών του, τ΄ απαραίτητα εφόδια γνώσεων, τα οποία θα τον φέρουν προ των ευθυνών του ως προς δύο μεγάλες θεσμικές -και όχι μόνον- αλήθειες: Πρώτον, ότι η Δημοκρατία είναι εύθραυστο αγαθό και η υπεράσπισή της είναι καθημερινό χρέος, δοθέντος ότι οι κίνδυνοι που σήμερα την απειλούν είναι τόσο πιο «ύπουλοι» όσο δρουν υποδορίως και «περιτέχνως» μεταλλαγμένοι. Και, δεύτερον, ότι ενδεχόμενη επικυριαρχία του «οικονομικού» επί του «θεσμικού», ήτοι υποβάθμιση της αξίας των Δημοκρατικών Θεσμών εν ονόματι μιας δήθεν οικονομικής αποτελεσματικότητας, συνιστά μέγιστο κίνδυνο, τόσο για την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία όσο και για τον ίδιο τον Πολιτισμό μας, και όχι μόνο το Νομικό».