Ποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «θολώνουν» με αστοχίες τις κινήσεις Τσίπρα

Αυτό που γίνεται με την προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ για την αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου, ίσως να μην το έχει ξαναζήσει το πολιτικό σκηνικό. Ενώ η προεκλογική εκστρατεία του Αλέξη Τσίπρα είναι σχεδόν αψεγάδιαστη, μία σειρά από στελέχη και μάλιστα όχι μόνο τα άπειρα και τα άγνωστα, αλλά και επιφανή, απειλούν να γκρεμίσουν ό,τι καταφέρνει με κόπο ο αρχηγός.

Περίπου η προεκλογική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με το γεφύρι της Άρτας – τόπο καταγωγής του 40χρονου πολιτικού: Ο κ. Τσίπρας να χτίζει και στελέχη του να γκρεμίζουν. Με τη διαφορά ότι μέχρι τώρα δεν φαίνεται να κοστίζει ιδιαίτερα όλη αυτή η περίεργη κατάσταση και έτσι δεν χρειάζεται, μάλλον, να «θυσιάσει» κάποιον άνθρωπό του, δηλαδή να «τιμωρήσει» στελέχη του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι μάλλον κοινός τόπος των περισσότερων πολιτικών αναλυτών ότι ο κ. Τσίπρας, με εξαίρεση ίσως την αναφορά στο… «πήδημα της Ρόδου», δεν έχει κάνει κανένα μεγάλο λάθος σε αυτή την εκστρατεία. Τουναντίον έχει αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητές του, βελτιώνεται διαρκώς, συμμαζεύει την εικόνα του κόμματός του και αποπνέει μία σιγουριά, που είναι αντίστοιχη ενός μελλοντικού πρωθυπουργού. Μάλιστα ο κ. Τσίπρας έχει μειώσει όλο αυτό το διάστημα την απόσταση που τον χώριζε από τον κ. Σαμαρά στη μέτρηση της λεγόμενης καταλληλότητας για την πρωθυπουργία.

Κατάφερε επίσης να αξιοποιήσει την άρνηση του κ. Σαμαρά για ντιμπέιτ, εμπεδώνοντας την εντύπωση ότι ουσιαστικά είναι νικητής στην προσωπική του μονομαχία με τον απερχόμενο πρωθυπουργό.

Ο κ. Τσίπρας έχει καταφέρει να κάνει μερικές δύσκολες ακροβασίες, αναγκαίες όμως σε προεκλογικές περιόδους: Και να διατηρήσει την εικόνα ενός αποφασιστικού διαπραγματευτή με τους δανειστές, αλλά και να κάνει τη στροφή ξεκαθαρίζοντας ότι οι κινήσεις του θα γίνουν εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου με σεβασμό στις δεσμεύσεις της χώρας! Και να δώσει την αίσθηση ότι κάνει παροχές, αλλά και ότι μπορεί να κινηθεί με ρεαλισμό την επόμενη ημέρα. Και να διαβεβαιώσει για τις προθέσεις και τις γενικές κατευθύνσεις μίας αυριανής, αλλά και να αποφύγει συγκεκριμένες αναφορές σε αριθμούς και αναλυτικές δεσμεύσεις, που μπορεί να δώσουν ευκαιρία για παρερμηνείες και παρεξηγήσεις. Είναι δηλαδή προσεκτικά γενικόλογος και αρκούντως συγκεκριμένος.

Κυρίως όμως έχει καταφέρει να αξιοποιήσει το διεθνές κλίμα και το θόρυβο γύρω από την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνυόμενος ο ίδιος σε σταρ αυτών των εκλογών, μέσα και έξω (κυρίως) από τη χώρα.

Η… κόλαση είναι οι άλλοι


Από την άλλη πλευρά, τα αδύνατα σημεία της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ευκολία με την οποία πέφτουν σε λάθη πολλά στελέχη του. Είτε λάθη ουσίας, είτε επικοινωνιακά, η ζημιά γίνεται υπό την έννοια ότι το κόμμα δεν εμπνέει σοβαρή εμπιστοσύνη ότι είναι ένας οργανισμός που ξέρει πού πάει και τι του γίνεται. Το ευτύχημα για την Κουμουνδούρου, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, είναι ότι η δυναμική των πραγμάτων έχει πάρει τέτοια ορμή, που όλα αυτά έχουν μικρή σημασία και επίπτωση στις γενικές τάσεις και τα κριτήρια επιλογής των πολιτών.

Κυρίως εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία λένε σκέψεις και απόψεις με συγκεκριμένες αναφορές σε αριθμούς ή προτάσεις, που είναι δύσκολο να αναπτυχθούν στα στενά χρονικά περιθώρια ενός προεκλογικού διαλόγου, με αποτέλεσμα να μένουν εντυπώσεις που συχνά δεν είναι ακριβείς, αλλά δίνουν αφορμές για αρνητικά σχόλια.

Για παράδειγμα η απόπειρα του Γιάννη Μηλιού να προσδιορίσει το όριο πάνω από το οποίο θα βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής μίλησε για 200.000 ευρώ, κάτι που όμως αγγίζει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, που προσδοκούν ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ θα απαλλαχθούν από τον ΕΝΦΙΑ. Σαν να έπεσε βόμβα δηλαδή στο δρόμο μεσαίων στρωμάτων προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό παρότι ο Δημήτρης Στρατούλης είχε προσδιορίσει το όριο στο πιο «λογικό» ποσό των 450000 ευρώ και εφόσον μειωθούν οι αντικειμενικές αξίες όπως πρέπει.

Κορυφαίο λάθος έκανε όμως και ο Γιάννης Τόλιος, εκ των έμπειρων οικονομολόγων του κόμματος: Κάλεσε τους πολίτες να μην πληρώσουν τις δύο εναπομείνασες δόσεις του ΕΝΦΙΑ για το 2014 (καταβάλλονται τέλη Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου) και μάλιστα επικαλέστηκε δύο φορές τον… Αλέξη Τσίπρα, που όμως είχε πει το αντίθετο. Ότι δηλαδή ένας νόμος καταργείται με νόμο (επ’ αυτού ο Γιάννης Δραγασάκης ήταν περισσότερο από σαφής) και άρα μέχρι να αλλάξει ο ΕΝΦΙΑ οι πολίτες τον πληρώνουν κανονικά. Χρειάστηκε μάλιστα να παρέμβει εκ νέου ο κ. Τσίπρας.

Αλλά και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν άντεξε στον πειρασμό και ανέφερε αριθμούς στη συζήτηση για τους νέους φορολογικούς συντελεστές – είπε για 50% και για 60% στα υψηλά εισοδήματα. Παρότι επί της ουσίας έλεγε κάτι που δεν είναι εκτός θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, η αναφορά αριθμών ήταν αρκετή για να μπλέξει τη συζήτηση και να αφήσει θολές εντυπώσεις.

Η αναφορά της Ραχήλ Μακρή στη δυνατότητα του ELA να παρέχει ρευστότητα στις τράπεζες, ήταν η πιο πολυσυζητημένη αυτής της προεκλογικής σύγκρουσης και θεωρήθηκε γκάφα ολκής, παρότι η υποψήφια βουλευτής στην Κοζάνη, δεν εννοούσε τίποτα περισσότερο από αυτό που όντως κάνει ο συγκεκριμένος έκτακτος μηχανισμός της ΕΚΤ και των εθνικών κεντρικών τραπεζών. Ο τρόπος που διατύπωσε όμως τη θέση της άφηνε πολλές παρερμηνείες – αν και αυτό δεν δικαιολογεί τον ορυμαγδό των σχολίων, ούτε βέβαια και την επίκληση επιχειρημάτων περί τυπώματος, επί της κυριολεξίας, χρήματος, που χρησιμοποίησε ακόμη και ο πρωθυπουργός. Είναι όμως ενδεικτική η αμηχανία της Κουμουνδούρου στην υπόθεση: Ενώ η κυρία Μακρή δεν αναφερόταν στην έκδοση κανονικού χρήματος, αλλά παροχής ρευστότητας όπως ακριβώς κάνει ο ELA, στελέχη του κόμματος παρασύρθηκαν με ευκολία στο χορό της καταδίκης της, αφήνοντάς την έρμαιο επιθέσεων και δίνοντας την εντύπωση ότι όντως είχε λάθος επί της ουσίας – κι όμως μία μέρα αργότερα συστημικές τράπεζες κατέφευγαν στον ELA για να εξασφαλίζουν ρευστότητα!

Κοντά σε αυτούς, που υποτίθεται ότι είναι έμπειροι, υπήρξαν βέβαια και οι άπειροι υποψήφιοι και στελέχη, που έπεσαν σε λάθη. Η υπεύθυνη του τομέα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, Έφη Καλαμαρά, μπήκε με ευκολία σε συζήτηση για την αλλαγή του καθεστώτος του ΑΣΕΠ, με αποτέλεσμα να πυροδοτήσει μία ολόκληρη συζήτηση γύρω από το θεσμό αυτό. Χρειάστηκαν πυροσβεστικές παρεμβάσεις, όπως αυτή από τον Νίκο Βούτση για να γίνει σαφές τι ακριβώς εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τελευταίο κρούσμα αυτό με τον υποψήφιο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοζάνη Γιώργου Χιωτίδη, ο οποίος απέδειξε ότι η πολιτική είναι τέχνη που, όσο καλές προθέσεις κι αν έχεις, είναι η ρουφιάνα δύσκολη να τη μάθεις. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καταβάλλει οργανωμένη προσπάθεια να μην πάει η συζήτηση στο νόμισμα, καθώς αποδέχεται πλέον ότι η συζήτηση με τους δανειστές θα γίνει εντός της ευρωζώνης, εκείνος θυμήθηκε – μόνο αυτός σε αυτή την προεκλογική περίοδο, ούτε καν η… ΑΝΤΑΡΣΥΑ – τη φράση «το ευρώ δεν είναι φετίχ». Και ξεσπάθωσε αναφέροντας ακόμη και σενάριο επιστροφής στη δραχμή, βάζοντας στο τραπέζι ένα θέμα, που με κόπο επί χρόνια και εδικά στην αρχή της προεκλογικής εκστρατείας με πολύ ιδρώτα, προσπάθησε να βγάλει εκτός ατζέντας ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και η αριστερή πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη.