Τι θα κάνουν οι Γερμανοί για να σώσουν μια γενιά Ευρωπαίων από την ανεργία

«Περίπου έξι εκατομμύρια νέοι είναι σήμερα άνεργοι στην ήπειρό μας. Στις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση η ανεργία έχει φτάσει σε απαράδεκτα επίπεδα. Η Ευρώπη δεν μπορεί να θυσιάσει έτσι μια ολόκληρη γενιά».

Με τις φράσεις αυτές ξεκινά το κοινό άρθρο που υπογράφουν οι υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας της Γερμανίας και της Γαλλίας. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και η Γερμανίδα υπουργός Ούρσουλα φον ντερ Λέγεν και οι Πιερ Μοσκοβισί και Μισέλ Σαπέν (Γάλλος υπουργός Εργασίας) υποστηρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να κινητοποιήσει την ενότητα και την αλληλεγγύη (την οποία υποστηρίζουν ότι οι ευρωπαιοι εταίροι επέδειξαν την τελευταία τριετία) για να θεραπεύσουν αμέσως το οξύ πρόβλημα της απασχόλησης των νέων της Ευρώπης.

Κατά την άποψη των τεσσάρων υπουργών από τη Γαλλία και τη Γερμανία, «η ανεργία είναι μια κοινωνική, οικονομική και πολιτική απειλή» και γι' αυτό υποστηρίζουν ότι «οι νέοι πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα ωφεληθούν».

Τα επίσημα στοιχεία είναι εφιαλτικά. Τα δεδομένα του Μαρτίου του 2013 δείχνουν ότι οι άνεργοι κάτω των 25 ετών στις 27 χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 5.690.000. Στη ζώνη των 17 χωρών που έχουν υιοθετήσει ως κοινό νόμισμα το ευρώ οι άνεργοι νέοι υπολογίζονται σε 3.599.000.

Στην κορυφή της λίστας με τους άνεργους νέους βρίσκεται η Ελλάδα, όπου το 59,1% των ανθρώπων που δεν έχουν κλείσει τα 25 είναι εκτός αγοράς εργασίας. Στην Ισπανία το 55,9% των νέων έως 25 ετών είναι άνεργοι και ακολουθούν η Ιταλία όπου το 38,4% των νέων είναι εκτός δουλειάς και η Πορτογαλία όπου το ποσοστό της ανεργίας των νέων είναι 38,3%.

Οι αριθμοί αυτοί δεν επιτρεπουν αισιοδοξία. Ο κίνδυνος είναι να χαθεί μια ολόκληρη γενιά. Η Γερμανία που ξαφνικά δηλώνει ότι κινητοποιείται για να περιοριστεί η ανεργία των νέων στην ΕΕ, είναι η υπεύθυνη για τις πολιτικές λιτότητας και τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας που έχουν σκοπό μακροπρόθεσμα να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα των χωρών που τις υλοποιούν, επί του παρόντος ωστόσο δημιουργούν στρατιές ανέργων. Το κονδύλι που αναμένεται να χρησιμοποιηθεί για τον περιορισμό της ανεργίας των νέων ανέρχεται στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ και θα προέλθει από τα ευρωπαϊκά ταμεία. Δηλαδή ο στόχος είναι να δαπανηθούν περίπου 1.000 ανά άνεργο νέο για να επιστρέψουν στην αγορά εργασίας κάτω των 25 ετών. Η πολιτική που σχεδιάζουν οι Γαλλογερμανοί εστιάζει στην ανεργία των νέων. Ούτε λόγος δεν γίνεται για τους ανέργους στην ηλικία των 40, των 50 ή σε εκείνους που μένουν εκτός αγοράς εργασίας στα 50 και τα 60. Τα προγράμματα που θα εφαρμοστούν δίνουν έμφαση στην κατάρτιση των ανέργων, στην παροχή κινήτρων και τη δανειοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ακόμη και στην επιχορήγηση της εκμάθησης ξένων γλωσσών ώστε οι άνεργοι να μεταναστεύσουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου οι δεξιότητές τους είναι είδος εν ανεπαρκεία.

Διαβάστε το άρθρο που υπογράφουν οι υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας της Γερμανίας και της Γαλλίας και δημοσιεύεται στις εφημερίδες «Le Monde» και «τα Νέα» με τίτλο «Βέτο στην ανεργία των νέων».

«Περίπου έξι εκατομμύρια νέοι είναι σήμερα άνεργοι στην ήπειρό μας. Στις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση η ανεργία έχει φτάσει σε απαράδεκτα επίπεδα. Η Ευρώπη δεν μπορεί να θυσιάσει έτσι μια ολόκληρη γενιά.
Η κοινή προσπάθεια που κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε την κρίση, η οποία χτύπησε την Ευρώπη πριν από τρία χρόνια, είναι έτοιμη να αποδώσει καρπούς. Είναι πολύ νωρίς για να ανακηρύξουμε τη νίκη, αλλά τα γεγονότα αποδεικνύουν χωρίς καμιά αμφιβολία ότι η αντίδραση της Ευρώπης, κύριοι άξονες της οποίας ήταν το νοικοκύρεμα των δημοσιονομικών μεγεθών και ο εκσυγχρονισμός των οικονομιών μας, είναι η σωστή, όπως μαρτυρεί η εμπιστοσύνη των αγορών που ενισχύεται συνεχώς.

Η δημοσιονομική πειθαρχία, η οποία έγινε αναπόφευκτη εξαιτίας της εκτίναξης του χρέους την επομένη της χρηματοπιστωτικής κρίσης, δεν έχει στόχο μόνο να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα των κοινωνικών υπηρεσιών, αλλά και να εγγυηθεί την κυριαρχία μας καθώς και την ικανότητα των κρατών μας να ανταποκρίνονται χωρίς δεσμεύσεις στις υποχρεώσεις τους. Εάν εγκαταλείπαμε την προσπάθεια, θα ήταν σαν να υποθηκεύαμε το μέλλον των επόμενων γενεών.
Παράλληλα, για να αντιμετωπίσουν τη μείωση της ανταγωνιστικότητάς τους, την οποία ανέδειξε η κρίση, οι Ευρωπαίοι υιοθέτησαν μια πολιτική ενεργητικής και τολμηρής δομικής μεταρρύθμισης. Αυτή η μεταρρυθμιστική πολιτική είναι η μόνη που μπορεί να αντιμετωπίσει την πρόκληση ενός σκληρού και μη αναστρέψιμου παγκόσμιου ανταγωνισμού. Με αυτή την προσέγγιση έθεσαν στο στόχαστρο οχι τα συμπτώματα αλλά τις ρίζες της κρίσης και τα δομικά της αίτια, θέτοντας τις βάσεις της επιστροφής στη διαρκή ανάπτυξη. Όπως συνέβη και στο παρελθόν, η Ευρώπη θα βγει από αυτή την κρίση πιο ενωμένη και πιο δυνατή από ποτέ.

Εάν η οικονομική ανάκαμψη της ευρωζώνης είναι ένα αναντίρρητο γεγονός, είναι επίσης βέβαιο ότι συνοδεύτηκε από επώδυνες θυσίες για πολλούς συμπολίτες μας. Για εμάς, τους υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας της Γερμανίας και της Γαλλίας, η μεταρρυθμιστική προσπάθεια πρέπει να ενισχυθεί από μια νέα φιλοδοξία υπέρ της απασχόλησης και της ανάπτυξης, η οποία θα συνοδεύσει τις βαθιές αλλαγές που έφεραν τα δομικά μέτρα.

Οι νέοι πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα ωφεληθούν. Η ανεργία είναι μια κοινωνική, οικονομική και πολιτική απειλή. Προσβάλλει την αξία της αλληλεγγύης, η οποία αποτελεί τη δύναμη της Ευρώπης. Ασκεί τεράστια πίεση στα δημόσια οικονομικά και διαβρώνει το ανθρώπινο κεφάλαιο και τον βιομηχανικό μας ιστό. Ο πολιτικός κίνδυνος δεν είναι λιγότερο ανησυχητικός: εάν μια ολόκληρη γενιά εγκαταλειφθεί στην τύχη της, είναι πιθανό να γυρίσει την πλάτη της στην Ευρώπη, να υποκύψει στις σειρήνες του λαϊκισμού και του εξτρεμισμού. Η οικονομική περιθωριοποίηση ολόκληρων στρωμάτων των κοινωνιών μας μπορεί να γίνει γάγγραινα στα ίδια τα θεμέλια των δημοκρατιών μας.
Οι μηχανισμοί της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που θέσαμε σε λειτουργία τα τρία τελευταία χρόνια, ο συντονισμός των πολιτικών μας και των οικονομικών μεταρρυθμίσεων, το φιλόδοξο σχέδιο μιας τραπεζικής ένωσης αποδεικνύουν ότι η δύναμή μας βρίσκεται στην ενότητά μας. Πρέπει να κινητοποιήσουμε αυτή την ενότητα για να θεραπεύσουμε αμέσως και οριστικά το οξύ πρόβλημα της απασχόλησης των νέων της Ευρώπης.

Πρέπει λοιπόν να δράσουμε στους άξονες της χρηματοδότησης, της εκπαίδευσης, της πρόσβασης των νέων στην αγορά εργασίας. Πολλές επιχειρήσεις που δημιουργούν θέσεις εργασίας, ειδικά οι μικρομεσαίες, στερούνται χρηματοδότησης ή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα τραπεζικά επιτόκια της αγοράς. Στη διάθεσή τους όμως έχουν και άλλες πηγές, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων που θα θέσει στη διάθεσή τους 60 δισ.ευρώ έως το 2015 με ελκυστικά επιτόκια, ενω 6 δισ. διατέθηκαν στην «πρωτοβουλία για την απασχόληση των νέων». Πρέπει, επίσης, να ενισχύσουμε την κατάρτιση των νέων και να ενθαρρύνουμε την κινητικότητα στην Ευρώπη. Αυτά τα προγράμματα και πολλά ακόμη πρέπει να τα συζητήσουμε και να τα εμπλουτίσουμε με τους κοινωνικούς εταίρους, τους εργοδότες και τα συνδικάτα, διότι είμαστε πεπεισμένοι ότι ο κοινωνικός διάλογος είναι απαραίτητος. Από τους επιχειρηματίες και τους νέους μας περιμένουμε ιδέες και σχέδια».