New York Times: «Φασίστες της Ευρώπης» η Χρυσή Αυγή

Με ένα ανατριχιαστικό συμβάν ανοίγει το άρθρο του στους New York Times ο δημοσιογράφος Γουίλιαμ Γουίλερ. Είναι η επίθεση στον 27χρονο Αφγανό πολιτικό μετανάστη Αλί Ραχίμι, που δέχθηκε πέντε μαχαιριές από περίπου 12 άνδρες τον Σεπτέμβριο του 2011, στο κέντρο της Αθήνας.

«Ένα εκατομμύριο μετανάστες υπάρχουν στην Ελλάδα, ως πρώτη χώρα εισόδου για την Ευρώπη, για Ασιάτες και Αφρικανούς μετανάστες» σημειώνει ο δημοσιογράφος, λέγοντας ότι αυτό οφείλεται «στην αποτυχία των ελληνικών κυβερνήσεων να δημιουργήσουν μια μεταναστευτική πολιτική και μια πολιτική ασύλου, που να λειτουργεί και στη νομοθεσία της Ευρώπης, που επιστρέφει τους μετανάστες στη χώρα εισόδου, η οποία συχνά είναι η Ελλάδα».

Ο δημοσιογράφος χαρακτηρίζει κάποιες γειτονιές της Αθήνας ως πεδία μάχης. Ένα από τα ατόμα που κατηγορούνται για την επίθεση στον Ραχίμι, είναι η Θέμιδα Σκορδέλη, υποψήφια βουλευτής της Χρυσής Αυγής, την οποία ο δημοσιογράφος χαρακτηρίζει ως «ένα φασιστικό γκρουπ, που είναι πια το τρίτο πιο δημοφιλές κόμμα στην Ελλάδα».

Τα στοιχεία του δημοσιογράφου για την ιστορία της Χρυσής Αυγής είναι αποκαλυπτικά. Χαρακτηριστικά, αναφέρει ότι «το κόμμα ιδρύθηκε κατ' εντολή του δικτάτορα Παπαδόπουλου μέσα από τις φυλακές που βρισκόταν, το 1985 και έγινε αντιληπτό διεθνώς μετά την υποτιθέμενη συμμετοχή κάποιων μελών του στη σφαγή Βόσνιων Μουσουλμάνων το 1995 στη Σρεμπρένιτσα. Στις εκδόσεις του κόμματος, εξυπμνείται το Γ' Ράιχ και βλέπουμε φωτογραφίες του Χίτλερ και άλλων ναζί» σημειώνει το ρεπορτάζ, αποδίδοντας την αυξηση της δημοτικότητας της Χρυσής Αυγής στην ξενοφοβία και την ανασφάλεια που νιώθουν οι Έλληνες πολίτες.

Ακροδεξιά, υπερεθνικιστικά  κόμματα και ομάδες εκμεταλλεύονται παλιές ανασφάλειες και νέους φόβους και παρ’ όλο που δεν είμαστε στην Ευρώπη του 1930, οι «κυνικοί πια πολίτες χωρών, όπως η Ελλάδα ή η Ουγγαρία, ζητούν απλές απαντήσεις και εκλέγουν κόμματα που κατηγορούν μεινότητες όπως οι Εβραίοι, οι Ρομά, οι γκέι και εν γένει οι ξένοι, για όλα τα δεινά της χώρας».

«Εδώ διακυβεύεται η ευρωπαϊκή δημοκρατία» τονίζει το ρεπορτάζ, «οι αξίες και τα ήθη πάνω στα οποία χτίστηκε». Η κρίση του ευρώ έκανε τους ηγέτες των χωρών να ξεχαστούν και να μην κάνουν τίποτα γι' αυτά τα ακραία φαινόμενα.

Ο δημοσιογράφος περιγράφει αναλυτικά τα συσσίτια της Χρυσής Αυγής σε Έλληνες πολίτες. Ανάμεσα σε συνθήματα όπως «έξω οι ξένοι από την Ελλάδα» ο Νικόλαος Μίχος, βουλευτής της Χρυσής Αυγής, δηλώνει στο δημοσιογράφο: «Είμαστε πολεμιστές και δεν θα κάνουμε πίσω. Οι αριστεροί μας απειλούν, αλλά δεν φοβόμαστε. Ό,τι και να γκρεμίσουν, θα το ξαναχτίσουμε».

Μια άνεργη Ελληνίδα, η 29χρονη Μαρία Χανδράκη που περιμένει στη σειρά για φαγητό, εξηγεί στον δημοσιογράφο γιατί προτιμά την Χρυσή Αυγή: «Μπορεί οι θέσεις τους να είναι ακραίες, αλλά και η κατάσταση είναι ακραία. Δεν μπορούμε να έχουμε τόσους λαούς και τόσα διαφορετικά πιστεύω, ήθη και έθιμα στην Ελλάδα».

Ο δημοσιογράφος προχωράει λίγα τετράγωνα πιο κάτω σε ένα τζαμί μετά την προσευχή της Παρασκευής, και με το που αναφέρει το όνομα της Χρυσής Αυγής, οι άνδρες σηκώνουν τις μπλούζες τους, δείχνοντας τα σημάδια στο σώμα τους από μαχαιριές και ξυλοδαρμούς. «Πηγαίνετε στην Ομόνοια» λένε στον δημοσιογράφο «και θα δείτε τη βία».

Ένας καταστηματάρχης του κέντρου περιγράφει την κατάσταση στους δρόμους της  Αθήνας ως «τον χειμώνα στα τέλη του '40, έτσι και τώρα οι άνθρωποι ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια» και, παρ’ όλο που δεν ψήφισε Χρυσή Αυγή, πιστεύει ότι είναι το «μόνο κόμμα που κάνει πράγματα για τους Έλληνες. Κάνουν αυτά που θα έπρεπε να κάνει το κράτος. Γεμίζουν το κενό».

Η κατάσταση  δεν είναι καινούργια. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ιστορικό στη χρήση ακροδεξιών ομάδων, για να σιωπήσουν δια της βίας τους κριτές τους. Αλλά τώρα η Χρυσή Αυγή είναι ανεξέλεγκτη. Η νομικός Αναστασία Τσουκαλά εξηγεί στον Γουίλερ ότι «δαγκώθηκαν από το φίδι που εκκόλαψαν».

Σύμφωνα με τον  δημοσιογράφο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να απομονώσουν αυτές τις  ομάδες και να τις καταδικάσουν, ξεκαθαρίζοντας ποια είναι τα ιδανικά της Ευρώπης για τέτοια θέματα. «Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα πανευρωπαϊκό πλαίσιο, για να καταγράφονται τα εκγλήματα μίσους και ρατσισμού, όπου θα διερευνώνται όλα τα ρατσιστικά κόμματα. Η ΕΕ πρέπει να διασφαλίσει ότι όλες οι χώρες ασπάζονται τους κανόνες που διασφαλίζουν τη δημοκρατία, την εννομία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το σεβασμό και την προστασία μειονοτήτων». Αλλιώς, η Ευρώπη αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να ξεσπάσει κι άλλη βία λόγω ξενοφοβίας...» καταλήγει το ρεπορτάζ.