Οι ουτιδανοί (τιποτένιοι) μας εκβιάζουν σε σιωπή!

Ο Βύρων Πολύδωρας, ξαναχτυπά. Με επιστολή του προς μία ψηφοφόρο της εκλογικής του περιφέρειας, που μεταδόθηκε από την τηλεόραση του ANT1, επιτίθεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα στους «ουτιδανούς» και τα «μορμολύκεια» της κυβερνώσας παράταξης τα οποία, όπως καταγγέλλει, «μας εκβιάζουν -τους βουλευτές- στη σιωπή». «Φωνάζω, αντιστέκομαι, διατυπώνω το λόγο της αλήθειας αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

  \Ο,τι αγαπήσαμε, σε ό,τι αφοσιωθήκαμε και αφιερωθήκαμε μοιάζει να χάνεται. Και στη θέση του να μπαίνει, να θέτουν με το στανιό απαξίες και μορμολύκεια κάθε λογής». Οπως καταγγέλλει ο κ. Πολύδωρας, «μας εκβιάζουν σε σιωπή, να μην έχουμε εμείς δικαίωμα, λόγο για την πατρίδα μας, για την παράταξή μας, για το λαό και για τις αξίες μας. Και να έχουν λόγο όλοι οι ουτιδανοί. Και λόγον αμφίβολον, θολούρας, σύγχυσης, ασάφειας και τολμώ να πω δυνητικά προδοτικό».

Ο πρώην υπουργός και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. δεν είναι η πρώτη φορά που εκρήγνυται. Ο δε τόνος του αυτή τη φορά είναι ιδιαιτέρως αποφασιστικός: «Θα πολεμήσουμε μέχρις εσχάτων. Δίνω αγώνα desperado χωρίς καν το κίνητρο της νίκης». Ετσι καταλήγει η επιστολή του κ. Πολύδωρα προς την ψηφοφόρο του ονόματι Ροδάνθη Κ. που έχει γραφτεί στην Αθήνα στις 31 Ιουλίου του 2008. 

Η επιστολή
«Αληγείς άνεμοι, μου γράφεις, \φοβεροί σεισμοί ρημάζουμε το παν\, που λέει ο Νίκος Εγγονόπουλος, προσθέτω εγώ. Ακολουθώ την προτροπή σου. Φωνάζω, αντιστέκομαι, διατυπώνω τον λόγο της αλήθειας και της συνείδησης. Αλλά, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο. Ο,τι αγαπήσαμε, σε ό,τι αφοσιωθήκαμε και αφιερωθήκαμε μοιάζει να χάνεται. Και στη θέση του να μπαίνει, να θέτουν με το στανιό απαξίες και μορμολύκεια κάθε λογής. Η άλλη, εξίσου δραματική, διάσταση του προβλήματος είναι το γεγονός ότι μας εκβιάζουν σε σιωπή. Να μην έχουμε εμείς (εσύ και εγώ και οι όμοιοί μας) δικαίωμα λόγου. Για την πατρίδα μας, για την παράταξή μας, για το λαό και για τις αξίες μας. Και να έχουν λόγο οι ουτιδανοί. Και λόγον αμφίβολον, θολούρας, σύγχυσης, ασάφειας και τολμώ να πω δυνητικά προδοτικό. Θα πολεμήσουμε μέχρις εσχάτων. Δίνω αγώνα desperado, χωρίς καν το κίνητρο της νίκης. Είναι γλυκός αγώνας ο αγώνας χωρίς ελπίδα. Το μόνο κίνητρο που με κρατάει ή με κινεί είναι να σώσω (σώσουμε) την τιμή. Σ\ ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις, γενναία Ροδάνθη μου.

Με πολλή εκτίμηση και αγάπη».

Σημείωση : «... ΟΥΤΙΔΑΝΟΣ: Ο ανάξιος λόγου, που δε διαθέτει κύρος ή σπουδαιότητα, ο τιποτένιος, ο μηδαμινός, ο ποταπός...».

Mορμολύκειο: Για πολύ γέρο και άσχημο άνθρωπο.