Βρετανική έρευνα προτρέπει: «Αφήστε τα παιδιά σας να παίξουν πιο ριψοκίνδυνα παιχνίδια»

Είναι αλήθεια ότι η μεγάλη αγωνία ενός γονιού, είναι να κρατήσει ασφαλές το παιδί του. Παλιότερα, τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά. Οι γονείς επέτρεπαν στα  παιδιά τους να λερωθούν, να παίξουν με τις λάσπες και το χώμα, να βραχούν, ακόμη και να... κτυπήσουν αναζητώντας την περιπέτεια μέσω της εξερεύνησης του περιβάλλοντός τους. Στη σύγχρονη εποχή, στην οποία η «ασφάλεια» έχει εξελιχθεί σε... ψύχωση, οι γονείς προτιμούν να έχουν στη... γυάλα τα παιδιά τους, από το διανοηθούν ότι θα κτυπήσουν ή θα τραυματιστούν. Τι πετυχαίνουν ωστόσο; Να «τραυματίσουν» τον ψυχικό κόσμο των παιδιών τους, να τους μειώσουν την αυτοπεποίθηση και να χάσουν το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό τους. Αυτό ακριβώς ανέδειξε μία νέα έρευνα, η οποία προτείνει στους γονείς να επιτρέπουν στα παιδιά τους το παιχνίδι με ρίσκο και «υπογράφεται» από το Βρετανικό Κοινοβούλιο και την αρμόδια επιτροπή του.

Να τους ανοίξουν την πόρτα στην εξερεύνηση, στο παιχνίδι κοντά σε νερά και πέτρες, στην περιπέτεια και στην ελεύθερη έκφραση. «Όταν τα πάντα είναι τακτοποιημένα και καθαρά, το παιδί χάνει τις επιλογές του και δεν διακρίνει κάτι το συναρπαστικό, με αποτέλεσμα η συμπεριφορά του να τείνει προς τα δύο άκρα», ανέφερε η έκθεση, εννοώντας ως άκρα την κατάθλιψη, ή τις ακραίες εκδηλώσεις σε κάθε ευκαιρία.

Σύμφωνα με την έρευνα, τα παιδιά που παίζουν πιο «ριψοκίνδυνα» παιχνίδια, αναπτύσσουν την ικανότητα να αξιολογούν και να εκτιμούν τον κίνδυνο, να διαχειρίζονται το αίσθημα του φόβου, να αποκτούν κριτήριο υπευθυνότητας, θέτοντας με αυτόν τον τρόπο τις βάσεις για την ανάπτυξη της υγιούς αυτοπεποίθησης, αυτοεκτίμησης, αλλά και της αντοχής και ανθεκτικότητας στις πιέσεις που θα συναντήσουν στη ζωή τους ως ενήλικες.

Στην ίδια έρευνα, επισημαίνεται η σημασία του παιχνιδιού στην εξέλιξη του χαρακτήρα των παιδιών και στη διαμόρφωσή τους ως ολοκληρωμένων ανθρώπων, θέτοντας τις εταιρείες παιχνιδιών και τεχνολογίας προ των ευθυνών τους.