Ο Volksaufklärung und Propaganda της εβδομάδας

Είναι ίσως δύσκολο να αποδεχθεί κάποιος την κριτική που ασκεί στην Ελλάδα μεγάλη μερίδα του διεθνούς Τύπου τον τελευταίο καιρό. Μια κριτική που βρίσκεται στα όρια της κακογουστιάς και της εμπάθειας. Κακογουστιά διότι το να προσθέτεις χαμένα άκρα σε αρχαία κειμήλια ,έστω και περασμένα στο μίξερ του Photoshop, προσβάλει βασικές αξίες του καλλιτέχνη της αρχαιότητας. Είναι κοινή γνώση στους αρχαιολόγους. Διότι κάλλιστα θα μπορούσε η original εκδοχή να είχε παρατεταμένα και τα πέντε δάχτυλα σε μια μεγαλοπρεπή μούντζα. Πεντάλφα βασιλικιά που λένε. Ενώ αγγίζει και την εμπάθεια για την χώρα μας, καθώς είναι γνωστό πως ακόμα και ένα χαλασμένο ρολόι δείχνει σωστά την ώρα δύο φορές την ημέρα.

Φυσικά είναι εξωφρενικό να απαιτήσουμε τη συγγνώμη των Γερμανών του «Focus», ή των Γάλλων της «Liberation» για τα δημοσιεύματα αυτά. Δεν προσέβαλαν δα και κάποιο ιερό πρόσωπο. Φθάσαμε με το σπαθί στο χέρι σε ένα σημείο όπου μας χρειάζονται μερικά χαστούκια για να αντιληφθούμε την πτώση μας. Όχι όμως και στο σημείο να γίνουμε καρπαζοεισπράκτορες και ο περίγελως διεθνώς, λες και είμαστε ο «Τοτός» της Ευρωπαϊκής σχολικής αίθουσας.
Μια πρώτη προσέγγιση θα ήταν πως σαν λαός δίνουμε πολλή μεγάλη σημασία στο τί γράφει για μας ο διεθνής Τύπος. Σε κάθε συμφορά μας ή σε κάθε μας επιτυχία θα αφιερώσουμε αρκετά λεπτά ειδήσεων και αρκετές σελίδες στα «ξένα δημοσιεύματα» Τι είπε η «Le Matin» για τις πυρκαγιές. Τι έγραψε η «Le Soir» για τους Ολυμπιακούς. Τι έγραψαν δύο ηλικιωμένοι τουρίστες από το Αιντάχο σε ένα μπλογκ για την Ελλάδα. Ενώ σε καμιά περίπτωση δεν θα δούμε να ασχολείται με το τι είπαν τα Ελληνικά Μέσα, ούτε καν τα «Νέα του Λουξεμβούργου».

Η άλλη προσέγγιση είναι αυτή που υποστηρίζουν αρκετοί «φεντεραλιστές» ευρωπαίοι, οι οποίοι δηλώνουν ξεκάθαρα πως το πρόβλημα της Ελλάδας, ούτε είναι μεγαλύτερο από αυτό της Γερμανίας ή της Αγγλίας, αλλά ούτε κατ’εξοχήν πρόβλημα της Ελλάδας είναι. Ο καθηγητής οικονομικών Ζαν-Πολ Φιτουσί μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» περασμένης Κυριακής ανέφερε χαρακτηριστικά πως το βασικό πρόβλημα είναι η ευρωπαϊκή αδιαφορία για τα μέλη της. Η Ευρώπη δεν έχει την πολιτική βούληση να εξαλείψει τέτοια προβλήματα. Μια κερδοσκοπική επίθεση στην Καλιφόρνια, όπως είπε ο κ. Φιτουσί, θα είχε ανασχεθεί από την κεντρική αμερικανική κυβέρνηση, ενώ στην περίπτωση της Ελλάδας δεν ισχύει κάτι τέτοιο.