Γράμμα από το Χόλιγουντ 2: Ενα τεράστιο βαμπίρ

Η σημερινή καλοκαιρινή  μέρα στο Χόλιγουντ φώτιζε με άλλο τρόπο τα χριστουγεννιάτικα στολίδια: σχεδόν τα έκανε να μοιάζουν αστεία. Τρελαμένοι από τη ζεστή Άγιοι  Βασίληδες σκούπιζαν τον ιδρώτα κάτω από τη βαριά κόκκινη στολή τους ενώ τα παιδάκια ζητούσαν επίμονα παγωτό από τους περιπλανώμενους παγωτατζήδες που είχαν βγει σαν τα σαλιγκάρια.

Οι άνθρωποι στην πόλη των Αγγέλων είναι σαφώς πιο χαλαροί και άνετοι από άλλες περιοχές της Αμερικής-ακόμη κι από τη Νέα Υόρκη. Σου πιάνουν κουβέντα χωρίς άγχος και είναι πρόθυμοι να σε ξεναγήσουν στην πόλη τους περήφανοι που η λέξη Χόλιγουντ είναι η πιο διάσημη σε όλες τις χώρες του κόσμου.

 Κάπως έτσι γνώρισα μια καινούργια φίλη-καθώς έτρωγα το μπρέιτζελ μου με λεμονάδα σε ένα παγκάκι-η οποία λατρεύει την Ελλάδα, έχει φίλο μάγειρα που μαγειρεύει καταπληκτικό μουσακά και ασχολείται γενικώς με τις τέχνες. Με ξενάγησε σε νέες περιοχές του Λος Άντζελες με εναλλακτικούς καλλιτέχνες: όπως μου εξήγησε όλη η αβαν γκαρντ έχει μαζευτεί μεταξύ Λίτλ Τόκιο και Νότια ‘εκεί θα βρεις ο,τι καινούργιο κυκλοφορεί στην πόλη’.

Πάντως αναζητώντας τις νέες φωνές και νέες τάσεις της χολιγουντιανής μανίας πέφτω διαρκώς πάνω σε βαμπίρ τα οποία κυκλοφορούν ελεύθερα σε κάθε γωνιά της πόλης: βαμπίρ σήριαλ, βαμπίρ-αφίσες, βαμπίρ-κούκλες, βαμπίρ-στολές, μια απέραντη βαμπιρομανία κατατρέχει τους κατοίκους. Ειδικά το σίκουελ του πετυχημένου «Λυκόφωτος»-αυτό με τον τρομερό Ρόμπερτ Πάτινστον ο οποίος έχει στοιχειώσει τις έφηβες-έχει δημιουργήσει κάτι παραπάνω από μανία: μέχρι και ολόκληρα μπαούλα είδα με τη φάτσα του στο μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο της πόλης.

 «Τώρα που πεθαίνει το σινεμά κοιτάμε να νεκραναστήσουμε» μου είπε πικρόχολα σήμερα ένας σκηνοθέτης σχολιάζοντας τη νέα μόδα. Πραγματικά δεν ξέρω αν το σινεμά πεθαίνει ή αν τα βαμπίρ του πίνουν το αίμα το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτή η πόλη τρέφει και τρέφεται τους δικούς της θρύλους. Ξεφυλλίζοντας τις ντόπιες εφημερίδες και περιοδικά και αναζητώντας για πιθανά βαμπίρ και ξωτικά το μάτι μου έπεσε στο όνομα ενός δικού μας το όνομα του οποίου δεσπόζει ανάμεσα στα άλλα μέρη της συντακτικής ομάδας των «Λος Άντζελες Τάιμς»: του εικαστικού Κωνσταντίνου Κακανιά

. Για δες που τελικά οι Έλληνες μπορούν και «στοιχειώνουν» τις συνειδήσεις και σίγουρα δεν πεθαίνουν ποτέ-και το καλό είναι ότι δεν χρειάζεται καν να γίνουν βαμπίρ.