Αποκλεισμένα από την εργασία τα άτομα με ρευματικές παθήσεις

Επαγγελματικό ρατσισμό βιώνουν τα άτομα με ρευματικές παθήσεις στην Ελλάδα. Το 25% των πασχόντων αναγκάζεται να σταματήσει την εργασία του μέσα στα πέντε πρώτα έτη από τη διάγνωση της ασθένειας, εύρημα που αποκτά ιδιαίτερη σημασία εάν αναλογιστεί κανείς ότι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η πιο συχνά εμφανιζόμενη ρευματική νόσος, πλήττει κυρίως παραγωγικές ηλικίες.  

Την ίδια στιγμή, ασθενείς, επαγγελματίες υγείας αλλά και εργοδότες εμφανίζονται με σημαντικό… έλλειμμα ενημέρωσης σε ό,τι αφορά την επαγγελματική και κοινωνική (επαν)ένταξη των ατόμων με ρευματικές παθήσεις.

Στα συμπεράσματα αυτά κατέληξε έρευνα με θέμα «Ρευματικές Παθήσεις και Εργασία στην Ελλάδα», η οποία διεξήχθη σε δείγμα 313 ατόμων (περιελάμβανε ασθενείς, επαγγελματίες υγείας και εργοδότες) με επικεφαλής την κυρία Μαρία Μπάτζιου, μέλος ΔΣ. του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ατόμων με Ρευματικές Παθήσεις (Eular-Pare) και τον κ. Τίτο Σιμιτζή, διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας ερευνών Alternative Research Solutions.

Από τους ερωτηθέντες εργοδότες μόνο το 4% δήλωσε πως απασχολεί άτομα με ρευματικές παθήσεις ενώ το 87% έχει πλήρη άγνοια σχετικά με το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά στα συγκεκριμένα άτομα. Ελλιπή ενημέρωση καταγράφηκε και στο ιατρικό δείγμα της έρευνας –επτά στους δέκα γιατρούς δήλωσαν ότι επιθυμούν καλύτερη πληροφόρηση σχετικά με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, το 65% για τα ασφαλιστικά δικαιώματα αυτών των ασθενών και το 75% τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους σε ψυχολογικό επίπεδο. Ωστόσο, οι εργοδότες εμφανίζονται θετικοί στο να στηρίξουν την παραμονή, την επανένταξη ή και την πρόσληψη των ατόμων με ρευματικά νοσήματα, αρκεί να έχουν εξασφαλίσει επαρκή γνώση και βοήθεια εκ μέρους της Πολιτείας.  

«Στην Ελλάδα περίπου 80.000 - 100.000 άτομα πάσχουν από αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα όπως η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα, η Ψωριασική Αρθρίτιδα, η Νεανική Ιδιοπαθής Αρθρίτιδα και η Αγκυλοποιητική Σπονδυλαρθρίτιδα.  Οι φλεγμονώδεις αυτές παθήσεις προσβάλουν άτομα στην πλέον παραγωγική περίοδο της ζωής, στις ηλικίες, δηλαδή, 19-65 ετών, προκαλώντας έντονο πόνο, οίδημα, δυσκαμψία στις αρθρώσεις και κόπωση που τους αναγκάζουν να απουσιάζουν από την εργασία. Η πρώιμη αντιμετώπιση και ορθή παρέμβαση αποτελούν καταλυτική προτεραιότητα ώστε να μην προκληθεί αναπηρία» ανέφερε ο κ. Χαράλαμπος Μουτσόπουλος, καθηγητής-διευθυντής Παθολογικής Φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, κατά την παρουσίαση της έρευνας.