Interview Χρυσάνθη Ραψομανίκη

Γεννήθηκε στην Αθήνα,, σπούδασε στη Βοστόνη και ξεκίνησε τις μεγάλες ταξιδιωτικές της περιπέτειες από τη Ζανξιβάρη. Εκτοτε το διαβατήριό της γέμισε βίξες, οι κορνίξες της ανέμελες φωτογραφίες και το συρτάρι του γραφείου της χάρτες. Με όπλο της τη συνεχή δίψα για εξερεύνηση, αποδεικνύεται μια γνήσια κοσμοπολίτισσα.

Τη Χρυσάνθη δεν ξέρεις ποτέ πού μπο­ρεί να την πετύχει! Αν ο ήχος του κι­νητού της σου φανεί ασυνήθιστος, τό­τε μπορείς να φανταστείς εύκολα ότι ίσως να πήγε σε κάποιο music festival στο Μαϊάμι ή μια εξτρίμ εκδρομή στην Κολομβία. Και το κυριότερο, ξέρει να απολαμβάνει τη χαρά της ζωής όπου κι αν βρίσκεται. Από το να πίνει ένα πα­γωμένο daiquiri στη «Floridita», το αγαπημένο μπαρ του Χέμινγουεϊ στην Κούβα, να απολαμβά­νει μια γευστική μερίδα spaghetti alle vongole στον ονομαστό «Alfredo» στη Ρώμη μέχρι να χορεύει σάμπα στην Κόπακα-μπάνα έχοντας ενδώσει για ώρα στον καυτό ήλιο και στη μου­σική. Το διαβατήριό της δεν έχει άλλο χώρο για βίζες. Το laptop της έχει τιγκάρει από τα μπρονζέ ενσταντανέ και η ίδια νιώθει ανά πάσα ώρα και στιγμή έτοι­μη για μια καινούρια εξερεύνηση. Αρκεί να πέσει μια καλή πρόταση στο τραπέ­ζι και η βαλίτσα φτιάχνεται σε χρόνο dt.

-Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το Top-5 των προορισμών;

H Αβάνα για τα πούρα, το ρούμι και την ατμόσφαιρα που θυ­μίζει sixties, οι Μαλδίβες για τον απίστευτο βυθό τους και την ξεκούραση που προσφέρουν, η Ζανζιβάρη γιατί ένα ταξίδι στην Αφρική είναι ένα ταξίδι στον Παράδεισο, το Trancoso στη Βραζιλία όπου τα χρώματα, τα αρώματα και οι εικόνες σε συ­νεπαίρνουν και η Cartagena στην Κολομβία που είναι γραφι­κή και οι ντόπιοι έχουν μοναδικό ταμπεραμέντο. Μου αρέ­σουν μέρη στα οποία οι κάτοικοι δεν έχουν ξεχάσει να χαμο­γελούν.

-Τι δεν λείπει ποτέ από την καλοκαιρινή σου βαλίτσα;

To μαγιό, τα αντηλιακά, η οδοντόβουρτσα, το i-Pod, το βιβλίο και φυσικά... το υγρό για τα κουνούπια. Το φτιάξιμο της βαλίτσας είναι ό,τι περισσότερο σιχαίνομαι στα ταξίδια. Με πιά­νει μια ακαταμάχητη ανασφάλεια και θέλω να πάρω πολλά πράγματα μαζί μου. Οι φίλοι μου σχολιάζουν με χιούμορ πως αν μπορούσα θα έπαιρνα το σπίτι ολόκληρο! Κι έτσι καταλήγω να φεύγω με δυο-τρεις βαλίτσες και ως συνή­θως χρησιμοποιώ μόνο μαγιό και παρεό.

-Και όταν επιστρέψεις;

Αυτό είναι το καλύτερο! Παραμένει η βαλίτσα για αρκετές ημέ­ρες στο δωμάτιο, μια και αρνούμαι να την αδειάσω. Είμαι για τα καλά σε mood διακοπών!

-Ποια είναι η πιο γρήγορη απόφαση που έχεις πάρει για ταξίδι;

Σαράντα οκτώ ώρες ήταν αρκετές! Κατέβαινα την Κηφισίας, με είχε πιάσει η ανία της ρουτίνας, όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου και ένας φίλος πήρε για να με χαιρετήσει, μια και την επο­μένη έφευγε για Βραζιλία. Τότε κι εγώ του είπα: «Ακύρωσε το ταξίδι για αύριο, γιατί μεθαύ­ριο ταξιδεύουμε μαζί!».

-Business, class ή economy;

Ως φοιτήτρια έχω ταξιδέψει πολύ economy. Μίλια σε υπε­ρατλαντικά! Τα τελευταία χρό­νια όταν έχω τη δυνατότητα και κατόπιν ευκαιρίας προτι­μώ business. Εχεις μεγαλύτε­ρη περιποίηση, περισσότερο χώρο και φτάνεις στον προο­ρισμό σου σχετικά ξεκούρα­στος. Απλώς, book in advance!

 -Πεντάστερο ξενοδοχείο ή σκηνή;

Θα μπορούσα να περάσω εξίσου αξέχαστες διακοπές τόσο σε ένα κάμπινγκ όσο και σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο. Δεν μου αρέσουν τα κλισέ και οι περιορισμοί, ιδίως όταν πρόκειται για διακοπές. Ανάλογα με την έμπνευση της παρέας και τη διάθεσή μου, μπορεί να επιλέξω την ανεμελιά και τον περιπετειώ­δη χαρακτήρα των κάμπινγκ ή τις ανέσεις ενός ξενοδοχείου που σε κάνουν να νιώθεις ότι σε έχουν στα πούπουλα. -Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το Top-5 των προορι­σμών;

-Ποιες καλοκαιρινές διακοπές εξελίχτηκαν σε παρωδία;

Το 98, στη Μαρμπέγια της Ισπανίας. Αλλο φανταζόμουν κι άλ­λο βρήκα. Ξενοδοχεία-μεγαθήρια, πολύ τσιμέντο και καθόλου ατμόσφαιρα. Ηταν σκέτη απογοήτευση. Μην πάτε ποτέ!

 -Σε ποιο μέρος η μουσική και οι ντόπιοι σε ξεσήκωσαν να χορέψεις στον δρόμο;

Στο κέφι πάντα συμμετέχω, μια και έναν τόπο πρέπει να τον ζεις. Ανακατεύομαι με τους ντόπιους, πιάνω κουβέντα μαζί τους για να «οσφραίνομαι» νοοτροπίες, επισκέπτομαι σπίτια και παρακολουθώ θρησκευτικές τελετές. Η μουσική με εξιτάρει κι έτσι χωρίς να το πολυκαταλάβω μπορεί να περιπλανιέμαι στον ρυθμό της για ώρες. Μου συνέβη στη Βραζιλία αλλά και στην Κούβα!

-Ξεχώρισέ μου μια φωτογραφία από το άλμπουμ των καλοκαιρινών σου διακοπών.

Κρήτη, χωριό Ροδοπούς, εκκλησάκι Αγιος Γιάννης, με ένα τε­ράστιο πλατάνι που τα κλαδιά του έχουν φυτρώσει ανάποδα, όπου είσαι εσύ κι ο Θεός. Εκεί έχω ζήσει ένα από τα πιο ωραία ηλιοβασιλέματα της ζωής μου.

 -Και από το εξωτερικό;

Πρωτοχρονιά στο Trancoso της Βραζιλίας, με όλον τον κόσμο να βρίσκεται στην παραλία, να πίνει γευστικά κοκτέιλ και να χορεύει σάμπα ντυμένος στα λευκά. Ολοι έδειχναν ευτυχισμέ­νοι μέχρι που ένα ελικόπτερο εμφανίστηκε από το πουθενά, σταμάτησε πάνω από τα κεφάλια μας και άρχισε να «χορεύ­ει» έχοντας για φόντο τον ήλιο που ανατέλ­λει. Ο κόσμος το αποθέωσε με χειροκροτήμα­τα και εκείνο πλημμύρισε τον ουρανό βεγγα­λικά. Αργότερα μάθαμε ότι επρόκειτο για πρό­ταση γάμου.

-Οι διακοπές έχουν γεύση;

Σαφώς, και πολύ αγαπημένες μάλιστα! Μυρί­ζουν θάλασσα και ουρανό, έχουν γεύση χτα­ποδιού, αχινοσαλάτας, καλαμαριού και ούζου! Οσο τριγυρνώ στις γωνιές του κόσμου, τόσο περισσότερο εκτιμώ την Ελλάδα. Μεγαλώνο­ντας συνειδητοποιώ ότι δύσκολα βρίσκεις πα­ραλίες σαν της Κεφαλλονιάς, την εκθαμβωτι­κή ομορφιά της Σαντορίνης, την ambiance της Μυκόνου και την κουζίνα της Κρήτης. Τώρα πια, για μένα διακοπές σημαίνουν αυλές που λάμπουν από τον ασβέστη, μπλε παντζούρια, Η    θάλασσα με πολύ αλάτι και μυρωδιά λεβάντας. Για καλοκαιρινό swift off μένουμε Ελλάδα!

-Και ο προορισμός που ονειρεύεσαι και δεν έχεις ακό­μη πάει;

Οταν ήμουν μικρή και με ρωτούσε ο πατέρας μου πού θα ήθε­λα να πάω, του έλεγα «όσο πιο μακριά». Ε, λοιπόν, θα σας φα­νεί απίστευτο, το ταξίδι που ονειρεύομαι είναι της «Virgin Atlantic». Αν μου πεις πού θες να πας, θα σου απαντήσω στο Φεγγάρι! Οι διαδρομές αφ υψηλού με εξιτάρουν. Αν κάποιος μου πει «έχω εισιτήριο για ταξίδι στο Διάστημα», χωρίς πολ­λή σκέψη θα του πω «πάμε να φύγουμε τώρα!».