Το δίλημμα είναι λιγότερο κράτος χωρίς χρεοκοπία

Η πιο κερδοφόρα  ενασχόληση των ξένων είναι πλέον η Ελλάδα διότι όχι μόνο κερδοσκοπούν ανέξοδα από εμάς, αλλά γιατί βλέπουν το πρόβλημά μας και δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί δεν το αντιμετωπίζουμε.  

Τι εννοούμε με το “πιο κερδοφόρα”; Πριν από μερικούς μήνες οι δηλώσεις

για “χρεοκοπία”  ή ότι “δεν μπορούμε να πληρώσουμε τις συντάξεις” έφθασαν την διαφορά  με τα γερμανικά ομόλογα στις 1000 μονάδες. Δεν χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια. Ένας μεγάλος πωλητής και οι άλλοι ακολουθούσαν. Ήταν τόσο προβλέψιμη η κατάσταση ώστε ξένος διαχειριστής είχε ισχυριστεί ότι θα φθάσει το spread στις 1000 μονάδες και στην Αθήνα θα ανάβουν φωτιές!  

Έγιναν και τα δυο. Το μόνο που δεν προέβλεψε ήταν οι τρεις νεκροί στη Οδού Σταδίου...  

Ένα χρόνο μετά και  αφού η Εθνική Τράπεζα έβγαλε την  Ελλάδα στις διεθνείς αγορές αρκούσε  μια κουβέντα του πρωθυπουργού για εκλογές για να αναζωπυρωθεί το υψηλό κόστος του δανεισμού, αλλά και για να πάρουν τα κέρδη από το χρηματιστήριο.  

Όλα αυτά τα βλέπουν  οι ξένοι. Γελούν και κερδίζουν απο  εμάς. Γνωρίζουν ότι το πρόβλημα της χώρας είναι ο μεγάλος δημόσιος τομέας. Ότι αν δεν προχωρήσει κάτι σ’ αυτό το θέμα, η Ελλάδα θα είναι καταδικασμένη στους μηχανισμούς που έφεραν κάποιοι.

Τα υπόλοιπα, δυστυχώς, είναι για κατανάλωση - και για να κερδίζουν οι ξένοι.  

Συνεπώς, το πραγματικό δίλημμα που έθεσε ο πρωθυπουργός δεν είναι ΠΑΣΟΚ ή χρεοκοπία , αλλά λιγότερο κράτος και περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία  που δεν θα απομυζά το κράτος.  

Για να γίνει κατανοητό, εαν η κυβέρνηση είχε προχωρήσει σε μια πραγματική ιδιωτικοποίηση, τότε η εικόνα θα ήταν πολύ διαφορετική.

Μέχρι τώρα ζούμε την  κατάρρευση επιχειρήσεων και καταστημάτων. Μ  άλλα λόγια την κατάρρευση του εμπορευματικού μοντέλου. Η εισαγωγή απέθανε. Και δεν μιλούμε για τους βιοπαλαιστές που είχαν κάποιο μαγαζί και χάθηκαν κι αυτοί μαζί, αλλά για τις κυρίες που είχαν κάποια μπουτικ και έκαναν εισαγωγές. Όλα αυτά τελειώνουν καθημερινά όπως και η πιστωτική επέκταση ( δάνεια )  που τα εξέθρεψε.  

Το μεγάλο, όμως, κράτος είναι ακόμα εκεί. Και μας κοροϊδεύει κάθε φορά. Για να μην παρεξηγούμαστε, δεν αναφερόμαστε μόνο στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, διότι αν δει κανείς τα στοιχεία θα διαπιστώσει ότι αποτελούν  ένα μικρό κομμάτι του ΑΕΠ.  Αυτό το σαθρό κράτος, όμως, δεν μπορεί να μαζέψει ούτε τους φόρους του. Το μόνο ίσως που γνωρίζει καλά είναι να εκτελεί εκλογές ή να συγκεντρώνει υπαλλήλους από τα δυο κόμματα εξουσίας.  

Αν λοιπόν μειωνόταν το κράτος και αντικαταστήσουμε το παλιό μοντέλο οικονομίας με κατι πιο παραγωγικό οι ξένοι δεν θα είχαν πρόβλημα να μας δανείσουν. Είτε 50 δισ. ευρώ, είτε 75 δισ. Ευρώ. Φανταστείτε, αν μειώθηκε το έλλειμμα μόνο από μισθούς και συντάξεις, τι θα γίνει αν υπάρχουν έσοδα απο ΦΠΑ και την φοροδιαφυγή;  Το μεγαλύτερο trade του αιώνα για τους ξένους! Το “πειραματόζωο” πέτυχε και δεν θα χρεοκοπήσει.  

Όλα αυτά, όμως, ως υποθέσεις  μπορούμε να τα βάλουμε. Η πραγματικότητα είναι ότι το κράτος είναι εκει και δεν υφίσταται προοπτική ανάπτυξης.