Το οικονομικό Δίστομο

Πολλά έχουν λεχθεί για την οικονομική κρίση. Λίγα όμως έχουν ειπωθεί για την άμεση ανάγκη αλλαγής ενός προϋπάρχοντος – και δυστυχώς εξόχως ακμάζοντος μέχρι και σήμερα – οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης στη χώρα μας. Αυτού που υποστηρίζει τον κρατισμό.

Η αυτιστική λογική της οικονομικής πολιτικής όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων δυστυχώς δεν έχει αντικατασταθεί από ένα νέο δόγμα, από μια νέας μορφής οικονομική αντίληψη που θα προσδιορίζει σαφώς τον καινούργιο προσανατολισμό της ανάπτυξης.

Από πού δηλαδή η Ελλάδα θα κατορθώσει να εισέλθει και πάλι στην πορεία και τροχιά της ανάκαμψης.

Το μόνο που εδώ κι ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ συζητάμε είναι η φορολογία, οι περικοπές στον Δημόσιο τομέα, τα λουκέτα, η συρρίκνωση των δαπανών κτλ. Από κανέναν όμως βρε παιδί μου δεν έχουμε ακούσει μια καλή ιδέα.

Κάτι καινούργιο που θα μας συναρπάσει, θα μας συγκλονίσει, θα μας πάει έστω ένα μέτρο πιο μπροστά από εκεί που ήδη βρισκόμαστε. Κανείς δεν αναιρεί φυσικά το παρελθόν.

Όχι όμως το αυτομαστίγωμα να εξελιχθεί σε εθνικό μας χόμπι. Η ώρα λοιπόν της ανασύνταξης πρέπει να επισπευτεί εάν δεν θέλουμε να χάσουμε μια ακόμη – μετά τη βιομηχανική που ήδη την χάσαμε – επανάσταση. Αυτήν της τεχνολογίας. Η Ελλάδα λοιπόν θα πρέπει από τα κούφια λόγια περί πράσινης ανάπτυξης και τα ευχολόγια για fast track να περάσει επιτέλους σε ριζοσπαστικές πολιτικές.

Μια καλή ιδέα είναι αυτή της προσέλκυσης τεχνολογικών επενδύσεων από το εξωτερικό χάρη στη μηδενική (ναι παρακαλώ, μηδενική) φορολόγηση επιχειρήσεων.

Γιατί δηλαδή να μην έλθουν όλες οι μεγάλες δυνάμεις του αύριο, επιχειρήσεις όπως η Google ή η ΙΒΜ στην Ελλάδα και να δημιουργήσουν εδώ τα διεθνή ορμητήριά τους προς όλο τον πλανήτη; Η Ινδία ή άλλες ασιατικές χώρες είναι καλύτερες από την Ελλάδα;

Η χώρα μας μπορεί από τα συντρίμμια να βρει χρυσό. Αρκεί οι πολιτικοί μας να μην αποδειχθούν ανεπαρκείς – ως συνήθως. Στην τελευταία περίπτωση και υπό την σαφή διάθεση μεγαλυτέρων χωρών να δημιουργήσουν νέες, οικονομικές αυτή τη φορά αυτοκρατορίες, η Ελλάδα θα καταδικαστεί να χάσει για πάντα την αυτοτέλειά της.

Γιατί αυτό είναι που το Βερολίνο επιδιώκει κι όποιος το καταλάβει, το κατάλαβε. Την οικονομική κυριαρχία μέσω του περάσματος στη Γερμανία του ελέγχου των δημοσιονομικών δαπανών κάποιων χωρών.

Μπροστά σε μια τέτοια λοιπόν εξέλιξη, εάν πας χωρίς πλάνο και στρατηγικό σχεδιασμό, το Δίστομο θα μοιάζει με παιδικό πάρτι κι όχι με σφαγή.