Εκατοντάδες ενσταντανέ από τον φακό των μεγαλύτερων φωτογράφων ξετυλίγουν την ιστορία, τον πολιτισμό, τα γεγονότα και τον τρόπο ζωής του προηγούμενου αιώνα στη συγκλονιστική έκθεση που παρουσιάζεται στο Ιδρυμα Helmut Newton στο Βερολίνο
Θραύσματα του παρελθόντος, ένας θησαυρός φωτογραφιών, μια χρονοκάψουλα που αποδεικνύει πως κάθε εποχή εμπεριέχει τα όνειρα της επόμενης. Η έκθεση «Chronorama: Photographic Treasures of the 20th Century» που παρουσιάζεται στο Ιδρυμα Helmut Newton στο Βερολίνο μέχρι τις 20 Μαΐου συγκεντρώνει την ανθολογία των μεγαλύτερων φωτογράφων του προηγούμενου αιώνα μέσα από 409 ενσταντανέ επιλεγμένα από το Αρχείο Condé Nast, το οποίο πέρασε πρόσφατα στην κατοχή της Συλλογής Pinault του Γάλλου δισεκατομμυριούχου Φρανσουά-Ανρί Πινό. Καλύπτοντας μια σειρά επτά δεκαετιών, από το 1910 έως το τέλος του 1970, η έκθεση εντυπωσιάζει με την ποικιλομορφία των θεμάτων που εξυψώνουν την ιδανικότητα της ομορφιάς διάσημων ή μη και υπενθυμίζουν ότι η μόδα είναι αδιαχώριστη από την τέχνη, το θέατρο, τον χορό, την αρχιτεκτονική και την αστική ζωή.
Φωτογράφοι εξίσου εμβληματικοί με τις προσωπικότητες που απαθανάτισαν (Edward Steichen, Irving Penn, Richard Avedon, Cecil Beaton, Lee Miller, Evelyn Hofer, Horst P. Horst, George Hoyningen-Huene, William Klein κ.ά.) διατήρησαν αιώνια τη νιότη ή την απολύτως δικαιολογημένη φήμη των Τζάσπερ Τζονς, Κάρι Γκραντ, Κάθριν Χεπμπορν, Καρλ Λάγκερφενλτ, Μαρλέν Ντίντριχ, Τσάρλι Τσάπλιν, Τουίγκι, ΖανΛικ Γκοντάρ,Λάιζα Μινέλι, Αννα Μανιάνι και πολλών άλλων.
Tα έργα παρουσιάζονται χρονολογικά και ανά δεκαετία, απεικονίζοντας τους άνδρες, τις γυναίκες, στιγμές της Ιστορίας, την καθημερινή ζωή, τα όνειρα και τα δράματα του 20ού αιώνα. Αν ο 19ος ήταν το τελευταίο προπύργιο του πολιτισμού του γραπτού λόγου, ο 20ός έγινε αυτός της εικόνας. Ολα ξεκίνησαν το 1909, όταν ο νεαρός και φιλόδοξος εκδότης Condé Montrose Nast αγόρασε μία μέτριας κυκλοφορίας εβδομαδιαία εφημερίδα που είχε ιδρυθεί το 1892 για να τη μετατρέψει στο πιο δημοφιλές και επιδραστικό έντυπο μόδας στον κόσμο, τη «Vogue», φέρνοντας επανάσταση στον διεθνή Τύπο. Η στενή συνεργασία με τους φωτογράφους της εποχής από τότε ανέδειξε μερικά από τα μεγαλύτερα ταλέντα του 20ού αιώνα.
Στα εκθέματα, το πολυτελές συμπόσιο των Βάντερμπιλτ το 1941, λίγο πριν οι ΗΠΑ εισέλθουν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προηγείται των ερειπίων του Λονδίνου από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς, ενώ το άγριο βλέμμα της Λορίν Μπακόλ σε όλο της το μεγαλείο ακολουθείται από μια γυναίκα που κουρεύτηκε ως δοσίλογος στην απελευθέρωση της Γαλλίας και θυμίζουν ότι ο περασμένος αιώνας δεν ήταν μόνο η ευφορία της κατανάλωσης του 1920, αλλά γνώρισε και τις μεγαλύτερες τραγωδίες: τη φρίκη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το κραχ και την παρακμή του ανέμελου κοσμοπολίτικου ονείρου, την Πρωτοχρονιά του ζοφερού ’41 που ακολούθησε η αίγλη των αστέρων του Χόλιγουντ, τη διακριτική κομψότητα των 50s.
Από την εποχή της κλασικής ραπτικής των Balenciaga, Pierre Balmain, Maison Dior στη χίπικη ψυχεδέλεια, στα boho φορέματα, τα μακριά μαλλιά και τα μίνι, από την ασπρόμαυρη φωτογραφία που ταίριαζε με την κομψότητα της Chanel και τα λεπτεπίλεπτα μοντέλα στις τάσεις που εναλλάσσονται όπως μαρτυρούν οι φωτογραφίες των Patrick Lichfield και Franco Rubartelli, της ηθοποιού Τζέιν Μπίρκιν ή του μοντέλου Βερούσκα με ρούχα πρακτικά για τις γυναίκες.
Εκτός από το ταλέντο τους, αυτοί οι σπουδαίοι φωτογράφοι έφεραν μαζί τους, χάρη στην καταγωγή και την εκπαίδευσή τους, ευαισθησίες: ο Steichen ήταν Αμερικανός ευρωπαϊκής καταγωγής που εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Παρίσι, ο Hoyningen-Huene Ρώσος βαρόνος, ο Γερμανός Horst περιζήτητος στο Αμβούργο και μετά στο Παρίσι, συνεργάτης του Λε Κορμπιζιέ. Μαέστροι στον φωτισμό και στην εκτύπωση, απέδωσαν όλους τους τόνους και τις αποχρώσεις του μαύρου και του λευκού. Το «Chronorama», ένα μοναδικό πανόραμα, μια γκαλερί ανδρών και γυναικών στην εποχή της ακμής τους, διατηρεί τον θρύλο της μορφής και τη λάμψη τους ενώ έχει προ πολλού παρέλθει.
