Οι απίστευτες ιστορίες αστέγων που έγιναν... εκατομμυριούχοι

Κάποιοι άνθρωποι ξεκινούν να χτίζουν την επαγγελματική ζωή τους από το μηδέν. Κάποιοι άλλοι ξεκινούν από ακόμη πιο χαμηλά. Ο ορισμός της εκκίνησής τους είναι ο «πάτος». Κι όμως. Υπάρχουν φορές που αυτό το απρόσωπο, επικίνδυνο κι εφιαλτικό ουσιαστικό μπορεί με λίγη τύχη, πολλή υπομονή και αρκετό μυαλό να εξελιχθεί σε προσωπική, ακίνδυνη και ονειρική επιτυχία. Αυτές είναι οι ιστορίες κάποιων ανθρώπων που από «κουρέλια» έγιναν εκατομμυριούχοι…

Η άστεγη που μετέτρεψε ένα πρόγραμμα απώλειας βάρους σε επιχειρηματική αυτοκρατορία

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η 21χρονη τότε Ντάνι Τζόνσον είναι μία άστεγη, απελπισμένη, «μπλοκαρισμένη» στο αδιέξοδο της κραιπάλης, φιγούρα: «Θυμάμαι πως επί δύο συνεχόμενους μήνες είχα χάσει εντελώς τον εαυτό μου. Δεν ήξερα αν είναι μέρα η νύχτα, κοιμόμουν με οκτώ διαφορετικούς τύπους κι έτρωγα μόνον όταν έβγαινα έξω μαζί τους. Συνειδητοποίησα ότι είχα γίνει χειρότερη από την οικογένεια στην οποία μεγάλωσα και αυτό ήταν ολέθριο», θα πει χρόνια μετά σε κάποια συνέντευξή της μαζί με την αφήγηση της απίστευτης ιστορίας της.

Είναι παραμονή Χριστουγέννων όταν μετά από ένα πάρτι, η Ντάνι ξυπνά, σε κάποια παραλία, «κομμάτια» από τις ναρκωτικές ουσίες και το αλκοόλ. Αυτή τη φορά δεν βρίσκεται ως συνήθως, μέσα στο σαραβαλιασμένο αυτοκίνητό της αλλά πάνω σε… ένα στρώμα θαλάσσης κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή συνειδητοποιεί πως έχει δύο επιλογές: Είτε να συνεχίσει να βυθίζεται ολοένα και πιο βαθειά στην καταστροφή της είτε να αρχίσει να ανεβαίνει προς τα πάνω με οποιοδήποτε μέσον. Αργότερα θα πει πως άκουσε μια φωνή να της λέει: «Πάρε το στρώμα σου και περπάτα». Πράγμα που έπραξε...

Κατά τη διάρκεια της 45λεπτης διαδρομής της στην παραλία έκανε κάποιους υπολογισμούς. Για να βγει από τον καταστροφικό κύκλο της, έπρεπε, πρώτον, να σταματήσει να είναι άστεγη. Το πρόβλημα ήταν ότι ζούσε στη Χαβάη, όπου τα ενοίκια ήταν εξωφρενικά. Με τη δουλειά της σερβιτόρας, θα απαιτούνταν 4 μήνες προκειμένου να εξοικονομήσει τα 4.500 δολάρια που υπολόγισε ότι θα χρειάζονταν για ενοίκιο και εγγύηση. «Πρέπει να υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος», σκέφθηκε.

Ξαφνικά, της ήρθε μια ιδέα: Στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου της, ανάμεσα σε όλα τα υπάρχοντά της στον κόσμο, υπήρχε ένα παλιό πρόγραμμα απώλειας βάρους που είχε αγοράσει πριν από πολλά χρόνια. Κοίταξε τα στοιχεία του κατασκευαστή, του τηλεφώνησε για να δει αν θα μπορούσε να αρχίσει να πουλά το προϊόν του door-to-door, το σχέδιό της ωστόσο γκρεμίστηκε ακαριαία καθώς ο κατασκευαστής της είπε ότι χρειαζόταν να πάρει προηγουμένως μια άδεια η έκδοση της οποίας απαιτούσε χρήματα, τα οποία δεν διέθετε.

Έτσι η Τζόνσον ενεργοποίησε το σχέδιο της χρησιμοποιώντας «μια μικρή πονηριά». Με τα τελευταία ψιλά που της είχαν απομείνει τηλεφώνησε σε μια μικρή εταιρεία τηλεπικοινωνιών ζητώντας τους γλυκά να της ανοίξουν μια υπηρεσία voice mail, που θα πλήρωνε στέλνοντάς τους μια επιταγή των 15 δολαρίων. Στη συνέχεια, έφτιαξε ένα χειρόγραφο φυλλάδιο με το πρόγραμμα, προσέθεσε τον αριθμό του voice mail για παραγγελίες, και το ανήρτησε στο τοπικό ταχυδρομείο.

Όταν τρεις ώρες αργότερα, έλεγξε τον αυτόματο τηλεφωνητή είχε ήδη 25 παραγγελίες. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα, πούλησε προγράμματα διατροφής αξίας 4.000 δολαρίων. Εν συνεχεία έστειλε στον κατασκευαστή, μια παραγγελία (χρησιμοποιώντας ένα τοπικό κατάστημα ποτών ως διεύθυνση παράδοσης) και το θαύμα είχε γίνει! Είχε πλέον τη δική της επιχείρηση. Και τι επιχείρηση! Τον πρώτο μόλις χρόνο έβγαλε 250.000 δολάρια ενώ τον δεύτερο ήταν εκατομμυριούχος! Μέχρι να πουλήσει την επιχείρηση της το 1996, η Ντάνι Τζόνσον, είχε 18 κέντρα απώλειας βάρους σε ολόκληρη τη χώρα ενώ σήμερα είναι μία πολυεκατομμυριούχος που διευθύνει 5 εταιρείες…


Χθες, απένταρος έφηβος. Σήμερα, ιδιοκτήτης εταιρείας digital!

Το 2007, ο Μάιλο Κέι από το Γουίραλ του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ένας 19χρονος που μόλις έχει απολυθεί από τη δουλειά του. Η ζωή του ισοδυναμεί με κόλαση. Καθώς δεν έχει να πληρώσει το ενοίκιο του σπιτιού όπου διαμένει αναγκάζεται να μετακομίσει σε έναν ξενώνα αστέγων με συντροφιά κάτι αγριεμένους Βρετανούς που θέλουν μόνο να τον… πλακώσουν στις μπουνιές.

Ο Μάιλο περιέγραψε αργότερα την ζωή σε αυτή την «Κόλαση του Δάντη» ως εξής: «Στον ξενώνα όλοι έπιναν ναρκωτικά και αλκοόλ, συνεχώς τσακώνονταν, η αστυνομία εμφανιζόταν κάθε δεύτερη νύχτα. Είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο, να ζεις μέσα στον τρόμο και την ανασφάλεια…. Ένα τέτοιο μέρος μπορεί να σε τρελάνει μέσα σε μία εβδομάδα. Εγώ, άντεξα έναν χρόνο σκληρής μοναξιάς και απομόνωσης» .

Ευτυχώς, ο Μάιλο είχε ένα χόμπι για να κρατά το μυαλό του απασχολημένο: του άρεσαν οι υπολογιστές. Δεν ήταν δυνατόν να έχει ένα δικό του στον ξενώνα διότι, ακόμα κι αν μπορούσε να το αντέξει οικονομικά, κάποιος θα του τον έκλεβε ή θα τον κατέστρεφε μέσα σε λίγα μόλις λεπτά. Έτσι άρχισε να τριγυρνά στην τοπική βιβλιοθήκη, χρησιμοποιώντας τους υπολογιστές της με σκοπό να διεκδικήσει τα επιδόματα ανεργίας και να περνά την ώρα του. Καθώς το ενδιαφέρον του για τους υπολογιστές μεγάλωνε  και η απέχθειά του για τον ξενώνα αυξανόταν, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα τοπικών κολεγίων για να βελτιώσει τις δεξιότητές του.

Καθώς περνούσε εύκολα τα μαθήματα βελτιώθηκε η αυτοπεποίθησή του και έτσι «χτύπησε» έναν εντελώς απρόβλεπτο κύκλο σπουδών. Αυτό τον οδήγησε σ’ ένα «ταξίδι αυτοβελτίωσης», υπέβαλε αίτηση και τελικά έγινε δεκτός σε κάποιο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Εκεί, συνάντησε έναν φοιτητή της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων με τον οποίο είχαν τα ίδια ενδιαφέροντα, άρχισαν σκέφτονται διάφορες ιδέες και μέσα σε ένα χρόνο, άφησαν τον ακαδημαϊκό χώρο για να δημιουργήσουν τη δική τους εταιρεία. Με έναν μικρό προϋπολογισμό, άρχισαν να δημιουργούν ιστότοπους για μικρές επιχειρήσεις και αργότερα εφαρμογές για κινητά.

Σήμερα, ο Κέι είναι ένας πλούσιος επιχειρηματίας του οποίου η ψηφιακή εταιρεία Dreamr έχει ετήσιο κύκλο εργασιών άνω των 1,27 εκατομμυρίων δολαρίων. Ωστόσο, δεν έχει ξεχάσει την παραμονή του για ένα χρόνο στον “ξενώνα του τρόμου”. Είναι ενεργός σε διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις που αγωνίζονται κατά της φτώχεια και υποστηρίζουν τους αστέγους στην περιοχή του Greater Manchester.


Από το κρεβάτι (και την επιθυμία!) του… πόνου στη λεωφόρο της επιτυχίας

Ο Πίτερ Λάρι ήταν ένας τολμηρός τύπος, γεννημένος, όπως λέει ο ίδιος με μία «επιθυμία θανάτου». Κι έλεγε μάλλον την αλήθεια αν αναλογιστεί κανείς πως το μεγάλο του όνειρο ήταν να γίνει stuntman, να «τρώει» δηλαδή επί πληρωμή στα κινηματογραφικά σαλόνια και αλώνια τις μπουνιές του εκάστοτε Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ . Δυστυχώς, σύντομα έμαθε τη θλιβερή πραγματικότητα της βιομηχανίας του κινηματογράφου όπου το όνειρο ξημερώνει για λίγους. Η βαρεμάρα και η ανεργία τον τσάκισαν. Έμεινε άστεγος, ταπί και ψύχραιμος κι όταν η ψυχραιμία του τελείωσε κάλεσε για βοήθεια τους γονείς του, οι οποίοι του βρήκαν μια άνετη δουλειά στο μάρκετινγκ.

Ωστόσο, το σύμπαν δεν ήταν έτοιμο να αφήσει τη συγκεκριμένη ιστορία να τελειώσει τόσο εύκολα. Λίγο καιρό αργότερα ο καρκίνος χτύπησε τον πιτσιρικά με την «επιθυμία θανάτου». Καθώς υποβαλλόταν σε θεραπεία για μια σπάνια μορφή λεμφώματος, ο Λάρι έριξε μια σκληρή ματιά σ΄αυτό το πράγμα, που είχε απροσδόκητα στριμωχθεί κάτω από το λαιμό του δίνοντας μια σοβαρή υπόσχεση στον εαυτό του: «Αν με κάποιον τρόπο νικήσω τον καρκίνο, θα γίνω ο καλύτερος έμπορος τέχνης που θα μπορούσα να γίνω».

Τελικά, τα κατάφερε όλα. Και τον καρκίνο νίκησε και ο καλύτερος έμπορος τέχνης που θα μπορούσε να γίνει έγινε και πολλά εκατομμύρια έβγαλε. Για να είμαστε δίκαιοι, αυτό δεν του ήρθε έτσι ξαφνικά, από το πουθενά. Είχε κάποια καλλιτεχνική γνώση, που αποκτήθηκε από τις αμέτρητες εκθέσεις και γκαλερί που οι γονείς του τον πήγαιναν ως παιδί. Είχε ήδη ασχοληθεί με την τέχνη μαζί με τον αδερφό του- που ζούσε εντελώς διαφορετικά από εκείνον- , μέχρι που ο τελευταίος πέθανε από AIDS. Όμως, παρά τον θάνατο, την τραγωδία, τα οικονομικά δεινά και τις αναμνήσεις μιας ανεκπλήρωτης κινηματογραφικής καριέρας, ο Λάρι επέμεινε. Παντρεύτηκε, επένδυσε 20.000 $ που πραγματικά δεν είχε σε διάφορα είδη τέχνης για τα οποία (και μόνο αυτός) είχε μια καλή διαίσθηση. Για χρόνια, έπαιρνε χρήματα από το σπίτι, σε σημείο που κάθε φορά που η σύζυγός του επέστρεφε στο σπίτι από τη δουλειά της διαπίστωνε ότι εκείνος είχε πουλήσει για άλλη μια φορά κάποια από τα έπιπλά τους για να διατηρήσει τη γκαλερί του σε λειτουργία.

Και τότε, το 1999, συνέβη το Διαδίκτυο! Μέσα σ΄ ένα βράδυ κάθε είδους φρικιό της Τέχνης σε ολόκληρο τον κόσμο είχε ξαφνικά πρόσβαση στην τρελούτσικη έκθεση του Λάρι. Αποτέλεσμα; Μέσα στις δύο τελευταίες δεκαετίες, έχει δημοπρατήσει έργα τέχνης αξίας 100 εκατομμυρίων δολαρίων.



Η μεταμόρφωση του άστεγου πωλητή χριστουγεννιάτικων καρτών σε δισεκατομμυριούχο

Ο Ελληνοϊταλός με καταγωγή από την Καβάλα, Τζον Πολ Ντετζόρια ήταν κάποτε άστεγος. Ο ίδιος έχει μιλήσει σε συνέντευξή του για το παρελθόν του: παιδικά χρόνια μοιρασμένα σε ανάδοχες οικογένειες, ύπνος στο αυτοκίνητο, πώληση χριστουγεννιάτικων καρτών από πόρτα σε πόρτα «ίσα για να πληρώνουμε το φαγητό». Μόνον το βικτοριανό αγγλικό κοστούμι εποχής του έλειπε για να αποτελέσει κάποιον χαρακτήρα σε μυθιστόρημα του Καρόλου Ντίκενς…

Ωστόσο, όσο τα χρόνια περνούσαν τόσο εκείνος προχωρούσε απτόητος. Οι χριστουγεννιάτικες κάρτες μετατράπηκαν σε εγκυκλοπαίδειες και σαμπουάν. Ο Ντετζόρια έμαθε εξαιρετικά πολλά πράγματα για τα σαμπουάν καθότι είχε εργαστεί για τους Redken και Fermodyl Hair Care κι όταν απολύθηκε θεώρησε (σωστά) ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει τη δική του εταιρεία. Το 1980, ο Ντετζόρια και ο παλιός του φίλος, κομμωτής Πολ Μίτσελ, δημιούργησαν μια εταιρεία με μόνο 700 δολάρια. Άρχισαν να πωλούν τα προϊόντα τους σε διάφορα σαλόνια ομορφιάς και διανομείς. Η εταιρεία ονομάστηκε John Paul Mitchell Systems (JPMS) και έγινε μία από τις πιο δυνατές στον τομέα περιποίησης μαλλιών.

Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη που μέσα στον δεύτερο χρόνο λειτουργίας της, η εν λόγω εταιρία έκανε τζίρους πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Το 1989, όταν η JPMS ήταν ήδη ένας τεράστιος παίκτης στην αγορά ο Πολ Μίτσελ πέθανε απροσδόκητα από καρκίνο στο πάγκρεας κι έτσι ο Ντετζόρια έμεινε ο μοναδικός υπεύθυνος του επιχειρηματικού αυτού κολοσσού. Σήμερα, ο πρώην άστεγος πωλητής χριστουγεννιάτικων καρτών έχει μία περιουσία η οποία εκτιμάται γύρω στα 3 δισεκατομμύρια δολάρια…


Πρώην άστεγος τοξικομανής, νυν εκατομμυριούχος «γκουρού» του Μαλιμπού…

Κάποια χρόνια πριν, ο Χακίλ Ραφάτι ήταν ένας άστεγος, εθισμένος στην ηρωίνη τύπος που ζούσε στην κακόφημη περιοχή του Λος Άντζελες, Skid Row. Ας πάρουμε όμως από την αρχή την ιστορία της ζωής του η οποία μοιάζει βγαλμένη από κάποιο κινηματογραφικό σενάριο… Το σεξουαλικά κακοποιημένο κάποτε παιδί έφτασε στο Λος Άντζελες με μεγάλα όνειρα, τα οποία κατάφερε να εκπληρώσει δημιουργώντας τη δική του επιχείρηση σπορ αυτοκινήτων, πελάτες της οποίας ήταν πολλοί επώνυμοι όπως Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Slash, Guns N' Roses και Τζεφ Μπρίτζες.

Ωστόσο, ο Ραφάτι δεν είχε ξεμπερδέψει με τους δαίμονές του. Όπως ο ίδιος αποκαλύπτει στην αυτοβιογραφία του «I Forgot To Die» παράλληλα με το εμπόριο αυτοκινήτων έκανε χρήση μαριχουάνας ενώ πουλούσε έκσταση και κεταμίνη. Ένα βράδυ αποφάσισε να δοκιμάσει ηρωίνη και όπως λέει: «Αισθάνθηκα σαν να ζούσα την παιδική ηλικία που πάντα ονειρευόμουν…». Κάπως έτσι, το όνειρο έγινε εφιάλτης. Πολλές φορές έφτασε στο χείλος του θανάτου, έχασε τα πάντα, έκανε φυλακή κι όταν επέστρεψε πίσω συνειδητοποίησε ότι η ζωή του βρισκόταν στον πάτο. Ήταν τότε που ένας φίλος του, τού άλλαξε για πάντα τη ζωή, μυώντας τον στους χυμούς και τις υπερτροφές. Ο Ραφάτι ξεκίνησε να φτιάχνει φυσικούς χυμούς και smoothies για τους τρόφιμους του κέντρου αποτοξίνωσης Riviera Recovery Center, που άνοιξε ο ίδιος στο Μαλιμπού το 2007 και η απήχησή τους ήταν τόσο μεγάλη, που απλοί άνθρωποι επισκέπτονταν το κέντρο του για να τους γευτούν! Βλέποντας την επιτυχία, ο Ραφάτι δημιούργησε το πρώτο SUNLIFE Organics κατάστημά του, «αποστολή» του οποίου ήταν η αγάπη, η θεραπεία και η έμπνευση. Σήμερα, είναι εκατομμυριούχος. Ο «γκουρού» του Μαλιμπού, όπως τον αποκαλούν και ιδιοκτήτης της αλυσίδας «SunLife Organics» που σερβίρει φυσικούς χυμούς και πρωτεϊνικά smoothies προάγοντας τον υγιεινό τρόπο ζωής, πήρε τη ζωή τους πίσω. Ανάμεσα στους διάσημους πελάτες του φιγουράρουν ο πρωταγωνιστής του θρυλικού “X-FILES”, Ντέιβιντ Ντουκόβνι, ο frontman των Red Hot Chili Peppers, Άντονι Κίντις, και πολλοί ακόμη που πίνουν στην υγειά του το “The Elixir of Life” (Το ελιξήριο της ζωής) και το “The Happy" (Ο ευτυχισμένος)…