Ελένη Ψυχούλη: Είμαι αλλεργική στο ίδιο και το ίδιο

Για την απόφασή της να εγκαταλείψει την Αθήνα, τι ήταν αυτό που την έκανε να το αποφασίσει, το πόσο διαφορετική είναι η ζωή της σήμερα, αλλά και το γάμο και το διαζύγιό της μίλησε η Ελένη Ψυχούλη σε τηλεοπτική της εμφάνιση.
 
«Εγώ έκλεισα τον κύκλο της Αθήνας, για να σου πω την αλήθεια. Έφτασε κάποια στιγμή που η Αθήνα δεν μου έλεγε τίποτα. Εν τω μεταξύ, μεγάλωσε και το παιδί, έγινε 18 χρονών. Είπα ότι θέλω να του κάνω δώρο ενηλικίωσης το να φύγω, επειδή ήξερα πως δεν θα φύγει εκείνος από την Αθήνα για να ζήσει τη φοιτητική ζωή. Του το έκανα σαν δώρο, αλλά δεν νομίζω να το χάρηκε ιδιαίτερα. Εμφανίστηκε ο θείος μου, λοιπόν, με ένα οικογενειακό ακίνητο στον Βόλο και μου είπε ότι ψάχνει κάποιον για να το δώσει. Και του απάντησα πως θα το πάρω εγώ, μαζί με τα ξαδέλφια μου. Βρεθήκαμε μέσα σε μια απόφαση δευτερολέπτου. Αναζητούσα μια αφορμή να φύγω από την Αθήνα, αλλά δεν ήξερα πού θα πήγαινα. Στον Βόλο δεν ήθελα να πάω, αλλά τελικά προέκυψε, το ακολούθησα και είμαι πανευτυχής τώρα», δήλωσε η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια της εκπομπής «Σεφ Στον Αέρα» του ΣΚΑΪ.
 
Αυτό που την ενόχλησε στην Αθήνα και πήρε τη μεγάλη απόφαση να μετακομίσει στον Βόλο, ήταν «αυτή η διαρκής επανάληψη. Δεν υπήρχε κάτι καινούριο. Η Αθήνα έγινε μια ακριβή πόλη. Συνειδητοποίησα, επίσης, ότι άρχισα να φοβάμαι στον δρόμο – να κρατάω την τσάντα, να κοιτάω γύρω μου. Τη νύχτα κοιμόμουν λίγο ανήσυχη. Ήθελα να βρεθώ κάπου όπου θα υπάρχει ασφάλεια, να μην κλειδώνω το σπίτι μου, να είναι όλα πιο εύκολα. Στον Βόλο είναι όλα εύκολα, η μέρα έχει 48 ώρες. Μπορείς να πας για μπάνιο και να συνεχίσεις να εργάζεσαι. Μπορείς να πας στο Βουνό για καφέ και να συνεχίσεις να εργάζεσαι. Όλα είναι τόσο εύκολα! Είναι και πολύ πιο φτηνή η επαρχία».

Όσο για το πόσο διαφορετική είναι η ζωή της σήμερα;  «Όσο μεγαλώνω, συνειδητοποιώ ότι “αδειάζεις τη βάρκα”. Αναζητώ μία λιτότητα που παλιά μπορεί να μου ήταν τελείως ξένη. Μπορεί και να την κοροϊδευα! Θέλω απλά πράγματα πια. Δεν μπορώ πια την υπερπαραγωγή σπίτι που είχα στη ζωή μου. Στο σπίτι μου υπάρχει μόνο ένα κρεβάτι και μια απέραντη θέα. Ξυπνάω με τον ήλιο και τη θάλασσα, κοιμάμαι με τη θάλασσα και το φεγγάρι», εξομολογήθηκε.

Αναφέρθηκε ακόμα και στη σχέση της με τον γιο της: «Η σχέση με τον γιο μου είναι ενίοτε δύσκολη, ενίοτε εύκολη. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και σε αυτές τις σχέσεις. Όσο μεγαλώνει πρέπει να προετοιμάζεσαι πως το παιδί αυτό δεν σου ανήκει, δεν είναι η συνέχεια του εαυτού σου. Είναι όπως με τα ναρκωτικά, απεξάρτηση! Πρέπει να αποφασίζεις ότι το παιδί είναι μια ιστορία 18-20 χρόνων. Μετά πρέπει να “χαιρετήσεις”, να μείνεις πίσω από τα φώτα και να συνεχίσεις να κάνεις τη ζωή σου για να κάνει και αυτό τη δική του».
 
Τέλος, μίλησε και για τον γάμο και το διαζύγιο της: «Το παιδί το έκανα κανονικά σε γάμο. Είχα παντρευτεί σε εκκλησία,  στην Εκατονταπυλιανή στην Πάρο. Μετά χώρισα, μέσα σε ένα – δυο χρόνια. Δεν ξαναπαντρεύτηκα ποτέ, ούτε σκοπεύω. Ήταν τόσο καλό παιδί, αλλά έχω εγώ το πρόβλημα. Είμαι αλλεργική στο ίδιο και το ίδιο. Αν μου πεις τώρα ότι θα περάσω τη ζωή μου στο ίδιο σπίτι, με τον ίδιο άντρα, τα ίδια πρόσωπα, θα πηδήξω την ίδια στιγμή. Δεν μου έλεγε τίποτα ο γάμος. Είναι χαρακτηριστικό του χαρακτήρα μου, αρρώστια – δεν το λέω για καλό. Ήμασταν, θυμάμαι, σπίτι και έπρεπε να κατέβω να πάρω τσιγάρα και έψαχνα τον Γιώργο, τον πρώην άντρα μου, μέσα στο σπίτι για να του πω ότι κατεβαίνω κάτω, να μη με ψάχνει. Και ξαφνικά μου ήρθε μια τρέλα. Ξαφνικά εγώ έπρεπε να αναφέρομαι για την παραμικρή κίνηση της καθημερινότητάς μου σε κάποιον άλλο; Έστω κι αν αυτός είναι ο άντρας μου; Με τίποτα! Έχω φοβερή αίσθηση της ανεξαρτησίας. Δεν αντέχω τίποτα! Ούτε το παιδί μου. Δεν μπορώ πολύ πολύ μέσα στο σπίτι. Θέλω να υπάρχει μια κινητικότητα, μια ελευθερία. Δεν μπορώ να κουβαλάω στον ώμο μου άλλους ανθρώπους. Το παιδί ήταν η δοκιμασία μου, γιατί ο Θεός σε τιμωρεί. Ήταν η υπέρβασή μου. Τώρα, για παράδειγμα, δεν τον έχω στην καθημερινότητά μου. Τον έχω έννοια και το προτιμώ. Όταν αποφάσισε και αυτός ότι θέλει να είναι ανεξάρτητος, το χάρηκα πάρα πολύ».