Απέναντι από τον Θέμο Αναστασιάδη, τον Βαγγέλη Περρή και την Δούκισσα Νομικού κάθισε το βράδυ της Τρίτης ο Νίκος Μαστοράκης και πέρασε μαζί με την τηλεοπτική παρέα μια βραδιά όλο… τρέλα.
Ο
Νίκος Μαστοράκης μίλησε για τη συνάντησή του με τον Ωνάση το 1960 «την εποχή που ο Ωνάσης έτρωγε άνετα στις ταβέρνες, χωρίς παπαράτσι με ελάχιστους φωτογράφους και ρεπόρτερ. Ο Δημήτρης ο Λυμπερόπουλος και οι μεγαλοοικονόμοι, οι φωτορεπόρτερ της εποχής τους οποίους όμως μας ήξερε όλους με το όνομά μας, ήμασταν τόσοι λίγοι και μας φώναζε. Ταυτόχρονα ήταν ένας από τους πιο χαμηλών τόνων ανθρώπους σε ό,τι ήθελε να πει και όπως ήθελε να το πει», είπε αρχικά και συνέχισε: «Δεν μπορώ να θυμηθώ την πρώτη στιγμή γιατί ήμουν και μικρό παιδί και πάνε δεκαετίες, αλλά θυμάμαι επίσης ότι ο Ωνάσης ήταν παμπόνηρος, Σμυρνιός. Εκτός από ευφυής ήταν και παμπόνηρος».
Περιέγραψε ακόμα και την συνάντηση και συνύπαρξή του με την πριγκίπισσα Σοράγια της Περσίας: «Όταν με προσέλαβαν άμισθο στον ‘Εθνικό κήρυκα’ και επειδή έκανα μια τεράστια επιτυχία στον πρώτο μήνα που ήμουν εκεί πήρα το μυθώδη μισθό των 200 δραχμών» και όταν ρωτήθηκε τι ήταν αυτό που είχε κάνει, απάντησε: «Ήταν το πρόσωπο της ημέρας στην Ελλάδα, η πριγκίπισσα Σοράγια, η εκπεσούσα αυτοκράτειρα της Περσίας που την έδιωξε ο Σάχης επειδή δεν του έκανε διάδοχο. Την κυνηγούσαμε χιλιάδες δημοσιογράφοι. Βρέθηκε στην Ελλάδα για να ξεσκάσει από την θλίψη, για να δει την Ελλάδα με μια φίλη της. Επί δύο ημέρες δεν ξεμυτίζει από το ξενοδοχείο και την τρίτη ημέρα, ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας ο κύριος Παράσχος μου είχε δώσει το δικό του αυτοκίνητο, μια λιμουζίνα, με τον οδηγό του για να είμαι αναπληρωματικός ρεπόρτερ μήπως και ξεφύγει κάτι από τους υπόλοιπους 6 που είχε στείλει η εφημερίδα. Εγώ είπα στον σοφέρ να γυρίσει το αυτοκίνητο ανάποδα και την είδαμε να φεύγει από την πίσω πόρτα. Την κυνηγήσαμε από πίσω, μας είδε ότι ήμασταν ένας πιτσιρικάς δημοσιογράφος και ένας νεαρός φωτογράφος και μας χαμογέλασε. Στο Δαφνί και ενώ όλοι οι υπόλοιποι την αναζητούσαν, η Σοράγια με κοίταξε και μου είπε ‘παίρνετε την κινηματογραφική μου μηχανή να μας τραβήξετε με τη φίλη μου;’. Την τράβηξα πολύ συνεσταλμένα, δεν τη ζόρισα καθόλου και εκείνη μου είπε ‘πάμε στην Κορινθο, θέλετε να έρθετε μαζί μας;’. Φάγαμε μαζί, της άναψα και το τσιγάρο και όταν επέστρεψα τους είπε στην εφημερίδα ‘ορίστε 14 φιλμ’».
