Ο Αντώνης Ρέμος σε συνέντευξή του σε αντρικό περιοδικό μίλησε για τη δημοσιότητα, τα κακόβουλα δημοσιεύματα που αφορούν την προσωπική του ζωή, τις ανόητες φήμες, την οικονομική του καταστροφή και πολλά άλλα.
«Συμφωνώ ότι κάποιοι στον χώρο επιδιώκουν αυτήν την τριβή, αυτού του είδους τη δημοσιότητα. Εγώ δεν είμαι από αυτούς. Και επειδή δεν δίνω δικαίωμα, ο Τύπος αναπαράγει κάτι βλακείες. Βλακείες, όμως, παπαριές. Γιατί, δηλαδή, πρέπει να ασχολούμαστε με την παπαριά, να πουλάμε παπαριά; Προσωπικά, νομίζω ότι η παπαριά δεν πουλάει ή, τουλάχιστον, δεν πουλάει πια. ο κόσμος έχει αγανακτήσει. Και το χειρότερο είναι ότι δημιουργείται η λανθασμένη εντύπωση ότι εμείς οι ίδιοι το τροφοδοτούμε όλο αυτό. Δεν είναι αλήθεια όμως!», δήλωσε ο καλλιτέχνης στο περιοδικό Esquire γα τα κακόβουλα δημοσιεύματα που αφορούν την προσωπική του ζωή και συνέχισε: «Υπάρχουν και οι γραφικοί, που θα σου απαντήσουν: “Εγώ που όντως δεν δίνω δικαίωμα διατηρώ μια χαρά την ιδιωτική μου ζωή”. Συγγνώμη, ρε μαλάκα, ποιος ασχολείται μαζί σου; Κανείς. Και ούτε πρόκειται, δώσεις δεν δώσεις δικαίωμα. Προφανώς και η δημοσιότητα είναι μέρος του παιχνιδιού. Και ψώνιο, αν θες. Η παπαριά, όμως, δεν είναι. Την ανέχομαι μέχρι το σημείο που δεν γίνεται χυδαία και έχω αποφασίσει στο εξής να παίρνω τα μέτρα μου. Ήδη τώρα τελευταία έγινε μια χοντράδα και έστειλα αγωγή. Πρώτη φορά στη ζωή μου μπήκα σε τέτοια διαδικασία, γιατί έχω μπουχτίσει και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Δεν γίνεται να ξεφτιλιζόμαστε έτσι, απλά δεν γίνεται. Ή θα πρέπει να πάρω ένα μαχαίρι και να κάνω τον σαμουράι και να κόβω κεφάλια ή να πάω με τον νόμο».
Για την ενασχόλησή του με τον Ηρακλή, ο Αντώνης Ρέμος είπε: «Όταν εγώ μπήκα στον Ηρακλή, δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο άσχημα θα έμπλεκα. Ήμουν ανέκαθεν φίλαθλος αυτής της ομάδας – την αγαπούσα – και το μυαλό μου, όσο πονηρό και νοσηρό και αν ήταν, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν έτσι. Ίσως γιατί δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι όλο αυτό το πράγμα που λέγεται ποδόσφαιρο στηρίζεται σε ένα ψέμα και υπάρχει μόνο για να εξυπηρετεί συμφέροντα. Το ποδόσφαιρο υπάρχει μόνο για να εξυπηρετεί συμφέροντα εξουσίας – των οργανωμένων φιλάθλων, των παραγόντων, των κομμάτων, οποιουδήποτε εμπλέκεται. Ο πατέρας μου ήταν σιδεράς οικοδομών και η μητέρα μου καθαρίστρια σε νοσοκομεία. Ήμασταν μια φτωχή οικογένεια – όταν χώρισαν οι δικοί μου, ένα σπίτι που είχαμε στον Λαγκαδά το ξεπλήρωνα εγώ μέχρι τα 17 – 18 μου. Ανέκαθεν φτωχός ήμουν. Κάποια στιγμή πλούτισα και τώρα πια είμαι πλούσιος σε χρέη… Έχω τραγουδήσει και έχω δουλέψει περισσότερο από κάθε άλλον τραγουδιστή και δεν φοβάμαι να το πω, το λέω στα ίσια. Ακόμα και αν αφήσουμε απ’ έξω την περίοδο πριν κατέβω στην Αθήνα, αν πάρουμε την καριέρα μου από το 1996, όταν έβγαλα τον πρώτο μου δίσκο, έχουν περάσει 16 χρόνια, στα οποία δούλευα χειμώνα – καλοκαίρι σε μαγαζιά και συναυλίες. Τραγούδαγα και συνέχισα να τραγουδάω, γιατί ήμουν πολύ πωρωμένος με το τραγούδι και γιατί έπαιρνα πάρα πολλά χρήματα. Σήμερα, μετά το λάθος της ζωής μου, τραγουδάω, γιατί πρέπει να τραγουδήσω. Δεν μπορώ να μην τραγουδήσω – οι υποχρεώσεις μου γίνανε τέτοιες, που, αν δεν τραγουδήσω, θα χάσω ό,τι έχω και δεν έχω».
