Ελληνες γιατροί σε… απόγνωση

Πριν από μερικές δεκαετίες η Γερμανία ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς για τους ομοεθνείς μας που έψαχναν επαγγελματική διέξοδο. Στα χνάρια τους βαδίζουν εκ νέου σήμερα εκατοντάδες Ελληνες. Μόνο που δεν πρόκειται για ανειδίκευτους ή ανέργους που αναζητούν καλύτερη τύχη, αλλά για επιστήμονες!

Πρόκειται για νέους γιατρούς που μετά την αποφοίτησή τους βρίσκονται αντιμέτωποι με το «σκιάχτρο» της ανεργίας. Η πολυετής αναμονή για την ιατρική ειδικότητα (τουλάχιστον τέσσερα χρόνια, μη συμπεριλαμβανομένων μάλιστα των χρόνων του αγροτικού και της στρατιωτικής θητείας για τους άνδρες) οδηγεί κάθε χρόνο εκατοντάδες νέους γιατρούς εκτός Ελλάδας.

Μόνον ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών έχει δεχτεί από το 2003 περισσότερες από 2.500 αιτήσεις για μετεγγραφή σε ιατρικούς συλλόγους της αλλοδαπής.

Στη Βρετανία υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο… χτυπούν τις πόρτες των νοσοκομείων περίπου 2.000 Ελληνες γιατροί. Στον Ιατρικό Σύλλογο της Βρετανίας είναι εγγεγραμμένοι 350 Ελληνες ειδικευμένοι, ενώ περίπου το 10% καταλαμβάνουν οι Ελληνες στο σύνολο των ειδικευομένων - να σημειωθεί ότι από τους 157.500 ειδικευόμενους γιατρούς στη Βρετανία οι 52.500 είναι αλλοδαποί.

Την ίδια στιγμή, δυναμικό ρεύμα «μεταναστών» γιατρών κινείται προς τη Γερμανία, τις σκανδιναβικές χώρες, αλλά και την Αυστραλία. Εκτιμάται ότι περίπου 400 Ελληνες γιατροί κάνουν ειδικότητα σε γερμανικά νοσοκομεία, ενώ δεκάδες βρίσκονται στις σκανδιναβικές χώρες. Ακόμη και σε νοσοκομεία της Αυστραλίας «εντοπίζονται» πλέον Ελληνες γιατροί που κάνουν ειδικότητα. Το «ταξίδι» δεν είναι εύκολο, έχει κόστος υλικό και ψυχικό. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι «μία κάποια λύσις» για τους Ελληνες επιστήμονες, τους οποίους η ίδια τους η χώρα καταδικάζει στην αδράνεια, αφού τους στερεί την ευκαιρία να είναι παραγωγικοί και χρήσιμοι.

Το protothema.gr συνομίλησε με δύο νέους γιατρούς, οι οποίοι διεκδίκησαν το δικαίωμά τους να μετεκπαιδευτούν και να ειδικευτούν, όπως ο νόμος ορίζει, αμέσως μετά το πέρας των σπουδών τους, και όχι έπειτα από πολυετή αναμονή όπως «επιβάλλει» πλέον η ελληνική πραγματικότητα.

Ο 28χρονος Αλέξανδρος Δούκας συμπληρώνει πλέον 18 μήνες ως ειδικευόμενος νευροχειρουργός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Κιέλου στη Γερμανία. Το 2012 θα έχει ολοκληρώσει την ειδικότητα και θα διεκδικήσει μία θέση στην αγορά εργασίας - κάτι που δεν θα τολμούσε καν να ονειρευτεί εάν είχε μείνει στην Ελλάδα, αφού η αναμονή για τη Νευροχειρουργική είναι πέντε χρόνια. «Αν είχα μείνει στην Ελλάδα θα ήμουν ανασφαλής και μετέωρος επαγγελματικά», λέει ο νεαρός γιατρός, ο οποίος θεωρεί ότι έχει πλέον… διαφύγει αυτόν τον κίνδυνο.

Από τον Αύγουστο του 2003, οπότε αποφοίτησε από την Ιατρική Αθηνών, ο Ηλίας Περόγαμβρος είχε τεθεί από το ελληνικό σύστημα ιατρικής μετεκπαίδευσης σε μία ιδιότυπη αργία. Προκειμένου να ειδικευτεί στην Ενδοκρινολογία θα έπρεπε να περιμένει ως το 2010 - τότε θα «άνοιγε» θέση στην Παθολογία, πρώτο κομμάτι της ειδικότητάς του, στο «Αττικόν! Με βάση αυτό το χρονοδιάγραμμα θα ολοκλήρωνε την ειδικότητά του το 2019, «λίγο πριν από τα 39α γενέθλιά μου» όπως λέει κυνικά. «Κι αυτό διότι ζω σε μια χώρα που έχει αφήσει το θέμα της εκπαίδευσης των γιατρών αλλά και της δημόσιας υγείας γενικώς στην τύχη». Ο ίδιος όμως δεν ήταν διατεθειμένος να αφήσει την επαγγελματική ζωή του στην τύχη. Αντιθέτως, μελέτησε όλα τα ενδεχόμενα, στάθμισε τα δεδομένα και έτσι αποφάσισε να αναζητήσει εργασία ως ειδικευόμενος στη μακρινή Αυστραλία.