Όταν ο Μάνος Αντώναρος έγραφε για τη Ρίκα Βαγιάνη

Η Ρίκα Βαγιάνη και ο Μάνος Αντώναρος δεν μένουν πια εδώ. Με διαφορά μόλις μερικών ημερών οι δύο δημοσιογράφοι έφυγαν από τη ζωή. Και οι δύο ξεχώρισαν για το χιούμορ τους και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους. Με αφορμή ενός κειμένου της Ρίκας για τον πατριό της Γιάννη Διακογιάνη, ο Μάνος Αντώναρος είχε δημοσιεύσει στο gazzeta στις 10 Αυγούστου του 2012 κάποια γεγονότα που είχαν συμβεί μεταξύ τους, συνοδεύοντάς τα με τους παρακάτω απολαυστικούς διαλόγους, δείχνοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της δημοσιογράφου.

Με τη Ρίκα Βαγιάνη δεν είμαστε φίλοι με τη στενή έννοια του όρου. Δεν τηλεφωνιόμαστε. Δεν πίνουμε καφέδες μαζί. Δεν μοιραζόμαστε τα μυστικά μας… αλλά αγαπιόμαστε. Τουλάχιστον εγώ την αγαπώ πολύ και θέλω να σας διευκρινίσω πώς δεν αγαπώ πολλούς απ’ αυτό το επάγγελμα… πιθανότατα να μην αγαπούν πολλοί και μένα.
Όταν όμως τη δω στο απέναντι πεζοδρόμιο… ακόμα και να βιάζομαι θα περάσω οπωσδήποτε απέναντι για να της σκάσω ένα φιλί. Είναι σπαθί η Ρίκα κι αυτό το εκτιμώ βαθειά.
Κάναμε κάποτε μαζί (για μικρό χρονικό διάστημα) ραδιοφωνική εκπομπή στον 9.84. Τέλεια… ατάκα στην ατάκα… περνάγαμε υπέροχα.
Ηταν καλοκαιράκι και ετοιμαζόμουν να πάρω (πρώτος) άδεια.

Καθώς ήμασταν off air μου λέει:
-Σου΄χω νέα.
-Για πες…
-Δεν θα πας άδεια αύριο.

-Γιατί;
-Επειδή θα πάω εγώ… είμαι ερωτευμένη με έναν τύπο και πρέπει αύριο να φύγω οπωσδήποτε μαζί του διακοπές.
(Είμαι εύκολος άνθρωπος σ’ αυτά. Αλλωστε σε όλη μου τη ζωή πρόσεξα (έδωσα σκληρές μάχες) για να ‘μια σε μόνιμη άδεια. Το να μεταθέσω τις δικαοπές μου για αργότερα δεν είναι για μένα big deal.)
Την κοίταξα στα μάτια. Με κοίταξε και εκείνη. Σταθερά.
-ΟΚ… της ειπα…
-Ωραία… σου΄χω κι άλλα νέα…
-Για πες…
-Θα μου δώσεις και το μισθό σου (15νθήμερο) γιατί ο δικός μου δεν μου φτάνει…
-ΟΚ!
-Α, και ένα τελευταίο: Θα κλέψω και μια εβδομάδα από τις δικές σου διακοπές.
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα! Τους αγαπώ αυτούς τους ανθρώπους που ξέρουν να παίρνουν αυτό που θέλουν και εκείνοι που τους το δίνου, είναι χαρούμενοι που το κάνουν…
Την έχασα για μερικά χρόνια μέχρι που μου τηλεφώνησε μερικές μέρες πριν τους Ολυμπιακούς της Αθήνας…
-Δεν μου λες ποδήλατο ξέρεις;
-Αμέ.
-Ωραία. Σου΄χω μια πρόταση που αποκλείεται να αρνηθείς…
-Ακούω….
-Θα έρθει ένας διάσημος αγγλος δημοσιογράφος… ο οποίος θέλει το εξής: Έναν Ελληνα δημοσιογράφο…που να μιλάει καλά αγγλικά… και ένα δίπλό ποδήλατο… θα κάνουν τη διαδρομή Μαραθώνας-Καλογρέζα και οσο ποδηλατούν ο Ελληνας θα του εξηγεί διάφορα για τον Σπύρο Λούη… για τους αρχαίους Ολυμπιακούς… για τη διαδρομή…κλπ… θα το δει όλος ο πλανήτης (νομίζω ότι ήταν παραγωγή του BBC) και με έχουν βάλει να βρω τον συνάδελφο… Και εγω βρήκα εσένα… Καλή βόλτα… θα αρνηθείς μόνο αν είσαι τρελλός … που πολύ το φοβάμαι, αλλά θα το ξεπεράσουμε… ή αν έχεις πάθει εμφραγμα.
Επεσα κάτω από τα γέλια…
-Γιατί γελάς παιδάκι μου; με ρώτησε.
-Επειδή πρίν μια εβδομάδα βγήκα από την εντατική από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Συνήθως η Ρίκα έχει πάντα την τελευταία ατάκα… Αυτή τη φορά όμως την έριξα νοκ ντάουν στο πρώτο λεπτό του πρώτου γύρου. Εμεινε (απίστευτο για τα κυβικά της) αμίλητη.
Εγω συνέχιζα να γελάω.
-Είσαι πολύ μαλάκας…. ψιθύρισε… είσαι καλά βρε;
-Ναι, τώρα είμαι μια χαρά. Σ’ ευχαριστώ που σκέφτηκες εμένα…
-Να’σαι καλά… Φιλιά… Να προσέχεις ακούς;