Η Οδύσσεια μιας μητέρας για το διαβατήριο των παιδιών της

Η γλαφυρή περιγραφή της περιπέτειες μιας μάνας δύο μικρών παιδιών που προσπάθησε να βγάλει διαβατήριο, δείχνει ξεκάθαρα την τραγελαφική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι δημόσιες υπηρεσίες στη χώρα μας.

Εργαζόμενοι που πληρώνονται από τον Έλληνα φορολογούμενο, κρύβονται πίσω από την καραμέλα του «εγώ απλώς κάνω τη δουλειά μου», ώστε στην πράξη να μην κάνουν ούτε τα στοιχειώδη.

Γραφειοκρατία, ευθυνοφοβία και «ωχαδερφισμός» αποτελούν τον κανόνα στην ανάγκη ενός πολίτη να ζητήσει από μια υπηρεσία τα αυτονόητα. Και όχι μόνο δεν τα εισπράττει, αλλά υποχρεώνεται να πληρώσει και να ξαναπληρώσει κιόλας επειδή “έτσι είναι η διαδικασία”!

Αφιερώστε λίγο από τον χρόνο σας, πιστεύουμε αξίζει τον κόπο…

«Κύριοι
Θα ήθελα να εκφράσω τη δυσαρέσκεια και απογοήτευσή μου για την διαδικασία έκδοσης νέων διαβατηρίων, καθώς και την μη σωστή ενημέρωση των πολιτών επί της διαδικασίας τουλάχιστον από το Τ.Α. Κηφισιάς. Προσπαθώ να εκδώσω διαβατήριο για τον ενός έτους γιο μου και η διαδικασία έχει κολλήσει όπως με ενημέρωσε σήμερα το πρωί ο προϊστάμενος υπηρεσίας του Τ.Α. Κηφισιάς, λόγω φωτογραφίας.
 
Προσπάθησα σε αυτό το σημείο της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας να του εξηγήσω ότι είναι λίγο δύσκολο να καταφέρεις ένα μωρό που δεν μιλάει να σταθεί ακούνητο, αμίλητο, αγέλαστο ώστε να βγει σωστά η φωτογραφία, οπότε και ο ίδιος με ενημέρωσε ότι η φωτογραφία απορρίφθηκε λόγω εκτύπωσης και όχι λόγω στάσης.

Οφείλω στο σημείο αυτό να δηλώσω ότι αίτηση έκδοσης διαβατηρίου έκανα ταυτόχρονα και για τα 2 παιδιά μου, τα οποία φωτογραφήθηκαν την ίδια μέρα στον ίδιο φωτογράφο, με τη φωτογραφία της κόρης μου να περνάει τον έλεγχο και του γιου μου όχι.

Ψύχραιμη έως εδώ, υπέθεσα ότι πρέπει να προσκομίσω εκ νέου φωτογραφία του γιου μου (ήξερα ότι κάποιες φορές απορρίπτονται οι φωτογραφίες), έχοντας βέβαια πάντα στο μυαλό μου και το πώς θα τον στήσω πάλι για την πόζα αλλά και το κόστος των 12 ευρώ
Η τηλεφωνική μας επικοινωνία συνέχισε και ο κύριος στην άλλη άκρη της γραμμής με ενημέρωνε ότι πλην της φωτογραφίας πρέπει να προσκομίσω και ένα παράβολο των 5 ευρώ (για ταχυδρομικά τέλη όπως μου είπε). Στην ένστασή μου, απάντησε με ένα «τι να σας πω κυρία μου αυτή είναι η διαδικασία».

Ξεφύσηξα, και περίμενα να ακούσω παρακάτω, ώσπου με κατακεραύνωσε λέγοντας μου ότι πρέπει να τους ξαναπάω πιστοποιητικό γέννησης του παιδιού και βεβαίωση του πατέρα ότι συναινεί για την έκδοση διαβατηρίου (βλέπετε ο σύζυγός μου δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ και δεν μπορεί να παραβρεθεί στις ώρες που λειτουργεί η υπηρεσία).

Η πρώτη ερώτηση που μου ήρθε, ταυτόχρονα με την εικόνα του βγάζω φωτογραφία του παιδιού ΞΑΝΑ, τρέχω στον Δήμο ΞΑΝΑ και παίρνω πιστοποιητικό (πιο γρήγορα γιατί στο ΚΕΠ καθυστερεί), μετά περνάω από την εφορία ΞΑΝΑ και παίρνω το παράβολο και στο τέλος αγοράζω υπεύθυνη δήλωση ΞΑΝΑ, τη συμπληρώνω και τη δίνω στον άντρα μου να «πεταχτεί» τα χαράματα πριν τη δουλειά του στο αστυνομικό τμήμα για το γνήσιο της υπογραφής του ΞΑΝΑ

Περιττό να σας πω ότι τα ανωτέρω, για εργαζόμενο θέλουν 2-3 μέρες, ανάλογα και με το φόρτο εργασιών στις υπηρεσίες. Αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι η υπηρεσία της Κηφισιάς είναι ανοιχτή μόνον ένα απόγευμα, αυτό της Τετάρτης εγώ καλούμαι μέσα σε μια μέρα να κάνω όλα τα ανωτέρω, αλλιώς θα καταθέσω ΞΑΝΑ τα ίδια δικαιολογητικά σε μία εβδομάδα (άρα και θα έχω απάντηση για τη φωτογραφία σε 2 βδομάδες).

Η απάντηση του προϊσταμένου της υπηρεσίας ήταν σε έντονο ύφος και κυρίως ενοχλημένο γιατί η οργή μου έχει αποδέκτη τον ίδιο, ότι αυτή είναι η διαδικασία!  Ότι αν κάτι δεν γίνει δεκτό, ακυρώνεται η αίτηση και πάμε πάλι από την αρχή.

Φαντάστηκα εκείνη την στιγμή έναν υπάλληλο, ο οποίο αντί να βάζει τα υπόλοιπα δικαιολογητικά στην άκρη με ένα post it “εκκρεμεί η φωτογραφία” πετάει σε έναν κάδο, τα δικαιολογητικά που μου πήραν 3 μέρες να συγκεντρώσω, αλλά στο μεταξύ κρατάει τα παράβολα!

Χείμαρρος ερωτήσεων (σε πολύ εκνευρισμένο τόνο): «Καλά τί σύστημα είναι αυτό;» «και γιατί δεν μου είπατε, όταν σας ρώτησα για τα δικαιολογητικά, ότι αν απορριφθεί κάτι, τα καταθέτω όλα από την αρχή;» και «γιατί δεν μου είπατε να βγάλω 2 πιστοποιητικά μήπως και χρειαστούν ή να υπογράψει ταυτόχρονα 2 βεβαιώσεις ο άντρας μου κλπ κλπ»

- Τι λέτε κυρία μου, θα ασχολούμαι εγώ να ενημερώνω για όλα τα ενδεχόμενα;
- Ε βέβαια κύριέ μου, εσείς με ενημερώνετε τώρα για την απόρριψη, όπως έχετε κάνει με πολλούς άλλους στο παρελθόν και έχετε εισπράξει όλων των ειδών τις αντιδράσεις. Είχατε κανέναν που χάρηκε με το σύστημα τη στιγμή που έτρεχε να ΞΑΝΑβγάλει τα δικαιολογητικά;
- Εμένα δουλειά μου είναι να σας πάρω τηλέφωνο. Η διαδικασία είναι αυτή εδώ και 5 χρόνια.
- Και τι σημασία έχει του λέω, αν κάτι δεν είναι σωστό εσείς που είστε αποδέκτης των παραπόνων γιατί να μην τα μεταφέρετε;
- Εμένα μην μου φωνάζετε, δουλειά μου είναι να σας πάρω τηλέφωνο. Και σας πήρα. Αν δεν φέρετε αυτά που σας είπα δεν βγάζετε διαβατήριο!
 
Ηρέμησα λίγο και του ζήτησα όνομα και τηλέφωνο, ώστε να μπορέσω η ταλαίπωρη να βρω το δίκιο μου. Μου έδωσε ένα τηλέφωνο το (210-7298000, το οποίο και κάλεσα και μίλησα με έναν ευγενέστατο κύριο) και συνέχισα στην επόμενή μου ερώτηση στον προϊστάμενο.
-  Και αν εγώ σας τα ξανακαταθέσω (το πότε είναι σχετικό) και ξανααπορριφθεί η φωτογραφία και πρέπει να τα κάνουμε πάλι από την αρχή και χάσω το ταξίδι μου κατόπιν όλης αυτής της γραφειοκρατίας, με αποζημιώνει κάποιος;
-  Και με αποστόμωσε λέγοντας μου: Κυρά μου, αν δεν έχεις διαβατήριο να μην βγάζεις εισιτήριο!!!
 Έκλεισα το τηλέφωνο νομίζοντας ότι θα πάθω εγκεφαλικό!! Και σας ρωτώ, ΓΙΑΤΙ;

Στο τηλέφωνο που πήρα στη Διεύθυνση Διαβατηρίων ήταν ένας ευγενέστατος νεαρός, ο οποίος μου είπε ότι έχετε δίκιο, ότι το σύστημα απορρίπτει την αίτηση και πρέπει να ξανακαταθέσετε όλα τα δικαιολογητικά τα οποία θα πάρουν καινούργιο barcode, ότι όλα αυτά αναφέρονται στην εγκύκλιο περί έκδοσης διαβατηρίων, την οποία φυσικά και κανένας πολίτης δεν διαβάζει και μένει σε αυτά που του λέει το εκάστοτε γραφείο έκδοσης διαβατηρίων.

 Όσο και αν ο τρόπος του ήταν πολύ καλύτερος, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει οι πολίτες να ταλαιπωρούνται τόσο, για κάτι τόσο απλό. Τρομοκρατούμαστε κάθε φορά που βρισκόμαστε σε δημόσια υπηρεσία, μήπως κάτι δεν κάνουμε σωστά και καθυστερήσει η δουλειά μας χωρίς λόγο. Δεν καταλαβαίνω γιατί διαδικασίες που δεν είναι σωστές και κατά κύριο λόγο ταλαιπωρούν τους πολίτες, τις κρατάμε. Δεν καταλαβαίνω γιατί σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες ο καθένας κρύβεται πίσω από το «εμένα αυτή είναι η δουλειά μου» και κάθεται στο περιορισμένο κουτάκι του χωρίς να παίρνει πρωτοβουλία έστω και ενημέρωσης για την περίπτωση «what if».

Και πείτε μου λοιπόν, εγώ η ίδια, μάνα 2 μικρών παιδιών, που δουλεύω τα πρωινά και τρέχω το απόγευμα να τα παραλάβω από τους ανθρώπους στους οποίους τα έχω φορτώσει, πότε θα προλάβω να ΞΑΝΑΒΓΑΛΩ τα δικαιολογητικά που κάθονται και χαμογελούν σε έναν υπάλληλο, σε μια υπηρεσία που «απλώς κάνει τη δουλειά του…»

Η επιστολή που εστάλη από μία μητέρα δύο ανήλικων παιδιών στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και που δημοσιεύει αυτούσια το protothema.gr, αποδεικνύει πως το ταξίδι ενός πολίτη δεν ξεκινά με την αναχώρηση, αλλά με την προσπάθεια για την έκδοση διαβατηρίου.