Θέματα παιδείας

Επιτρέψατε μου να πιστεύω ότι είναι πραγματικά πολύ ωραία εκείνη η έκφραση που συνοδεύει πολλές φορές, απλές καθημερινές, μα και  εμπεριστατωμένες συζητήσεις :  είναι όλα θέμα παιδείας.

Όντως χρειάζεται παιδεία για να αντιληφθεί κάποιος τα συντελούμενα στους διάφορους τομείς δραστηριότητος της κοινωνίας, της οποίας είναι μέλος ή επισκέπτεται. Όχι μόνο σε θέματα Οικονομικά και Κοινωνικά, μα και Πολιτιστικά και Εκπαιδευτικά.

Γιατί με την παιδεία, σε απλές γραμμές, θα έχει απαλλαγεί ο Πολίτης από την εμπάθεια και τον φανατισμό και θα μπορεί να δει διαφορετικά  την Οικονομική κρίση στην Χώρα μας, τις Κοινωνικές αλλαγές που πραγματοποιούνται, τα Πολιτιστικά δρώμενα (αν υπάρχουν) και τις Εκπαιδευτικές διαδικασίες.

Η Οικονομική κρίση δεν θα θεωρείται, τότε, μόνο εισαγόμενη, και άρα κρίνονται ως υπεύθυνοι  οι κακοί Ευρωπαίοι, άντε και οι Δημόσιοι Υπάλληλοι. Δεν θα περιμένεις βέβαια να υπάρχουν τοπικοί υπεύθυνοι, ένοχοι «στην χώρα όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα». Ενδεχομένως σωστά, γιατί αν υπάρξουν και ονοματισθούν θα συν-υπάρχει ένα τέτοιο πλέγμα αμφισβήτησης, που θα ισοδυναμεί με αθωότητα, και ενδεχόμενα με βίαιη αντιπαράθεση. Και είναι το ίδιο θέμα παιδείας να αντιληφθείς τους υπευθύνους της υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας της Χώρας, όπως ακριβώς και το τι ακριβώς σημαίνει ο όρος αυτός, που τόσο απαίδευτα τον χρησιμοποιούμε.

Είναι οπωσδήποτε θέμα παιδείας να αντιλαμβάνεσαι ότι οι συντελλούμενες Κοινωνικές αλλαγές οφείλονται σε πολλούς παράγοντες και χρειάζεται προσπάθεια  να  αναλυθούν, και όχι να απομνημονεύει ο Πολίτης ότι άκουσες στην τάδε εκπομπή ή διάβασε στην δείνα εφημερίδα. Και βέβαια, για παράδειγμα, ο μέσος όρος ηλικίας όσων παντρεύονται έγινε μεγαλύτερος, από ότι ήταν στην δεκαετία του ’80, ναι περισσότερα ζευγάρια συμβιούν. Η απλή ερμηνεία «δεν έχουν χρήματα» δεν πιστοποιεί μελέτη και γνώση του θέματος και ανάλυση των προσδιοριστικών παραγόντων της διαπίστωσης.

Τα Πολιτιστικά δρώμενα, με ένα πνεύμα παιδείας, θα αναζητούνται και παρακολουθούνται, ενώ η ανυπαρξία θα προβληματίζει και οπωσδήποτε δεν θα ωθεί τον πεπαιδευμένο, στην υιοθέτηση παρακμιακών επιλογών. Αυτό, πιστεύεται συγκαλύπτει την άγνοια και οπότε να, γνωρίζει και αυτός ότι κάτι τρέχει, ώστε να συγκαταλέγεται,  στους γνώστες. «Τι τρέχει?  έγινε μήπως κατολίσθηση και έπεσε κάποιος βράχος?» (Δ. Σαββόπουλος). Ναι έγινε κατολίσθηση και έπεσαν ογκόλιθοι μουσικοί, ποιητικοί, ζωγραφικοί…Και δεν αντικαταστάθηκαν, δεν βλέπουμε τουλάχιστον ότι αντικαθίστανται, δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν προοπτικές αντικατάστασης.

Και τα Εκπαιδευτικά? Αυτά τα αφήσαμε τελευταία γιατί : Ναι είναι για αυτά πρώτο το θέμα παιδείας.  Όλοι οι Έλληνες λίγο πολύ πήγαν τουλάχιστον σε κάποιο ΑΕΙ, ΤΕΙ, Λύκειο, ή είχαν κάποιο δικό τους που πήγε. Επί πλέον έχουν παιδιά, εγγόνια που είναι στο σχολείο, άρα πιστεύουν ότι δικαιούνται «δια να ομιλούν», όπως έλεγε και κάποιος που δεν «δικαιούτο να ομιλεί». Έτσι τα περί την εκπαίδευση θέματα είναι πάντα ζωντανό αντικείμενο συζήτησης και θα παραμείνει, αφού απασχολεί το ζωντανότερο τμήμα του πληθυσμού: την Νεολαία.

Όμως η Παιδεία απασχολεί εργασιακά και το πολυπλοκότερο ανθρώπινο δυναμικό: τους Καθηγητές. Καθηγητές όλων των βαθμίδων, όλων των τρόπων συμβάσεων, και των τριών επιπέδων εκπαίδευσης. Είναι θέμα παιδείας να αντιλαμβάνεσαι ότι κάθε θητεία προσφοράς έχει και ημερομηνία λήξεως και να μην επιδιώκεις μονιμότητα πχ στην πρυτανεία  ή στο Ειδικό Λογαριασμό – τι άκομψη εκείνη η ορολογία - Κονδυλίων Έρευνας, κλπ. Οι ΕΛΚΕ έγιναν για να απορροφήσουν κοινοτικά χρήματα στην εποχή του ECU, όταν οι βραδυκίνητες τράπεζες δεν είχαν επιτύχει τον εκσυγχρονισμό τους και εφοδιάσθηκαν (τόσο τα ΑΕΙ όσο και τα ΤΕΙ) με μια ευελιξία κινήσεων – που καταστρατηγείται πολλές φορές. Θα περίμενε κανείς να επηρεάσουν το Δημόσιο Λογιστικό, αλλά φευ, αυτό δυσπραγεί έναντι των ΕΛΚΕ, και έτσι αυτοί παραμένουν ένα ζωντανό παράδειγμα του πως θα μπορούσε να είναι δομημένο ένα μεγάλο τμήμα του Δημόσιου Τομέα. 

Είναι θέμα παιδείας να σέβεσαι τον υπάρχοντα Νόμο, έστω και αν μάχεσαι για την αλλαγή του. Δεν νοείται να δηλώνεις ότι παρά τον ισχύοντα Νόμο θα κατέβεις εκ νέου στις πρυτανικές εκλογές, και ας μην το δικαιούσαι! Δεν νοείται να ευαγγελιζόμεθα το ενδιαφέρον μας για τον διδάσκοντα και να μένει απλήρωτος για μήνες, ο εργαζόμενος με σύμβαση εκπαιδευτικός, σε τριτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Πώς έχει λυθεί αυτό το θέμα σε τόσες άλλες χώρες? Από το 1976 μέχρι σήμερα, είτε είναι διδάσκοντες του ΠΔ/407/82 ή Επιστημονικοί Συνεργάτες σε ΤΕΙ, στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση, είτε Αναπληρωτές Καθηγητές στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, το καθεστώς πληρωμής αυτών είναι δηλωτικό του βαθμού οργάνωσης της Χώρας. Από το 1976 περιμένουν τις καταστάσεις μισθοδοσίας, για όλους , τον έλεγχο του ελέγχου ώ έλεγχε και πάρεδρε, που περί όλων τυρβάζεις, και ο ένας είναι δυνατόν να καθυστερεί όλους (τυχαία??). Και δεν επεμβαίνει κάποιος,  έστω ο πάρεδρος, για να ελέγξει την τόση καθυστέρηση.

Είναι βεβαίως απορίας άξιο πως στη δευτεροβάθμια και ιδίως την πρωτοβάθμια, εκπαίδευση στην οποία πλειοψηφούν εμφανώς οι γυναίκες, η πλειονότητα των διευθυντών να είναι άνδρες. Και βέβαια τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί αυτό.

Ίσως γιατί βελτιώθηκε γενικότερα η παιδεία συμπεριφοράς.

Πολλές φορές ακούγεται ο όρος Δημόσιο Πανεπιστήμιο σε ορισμένες ομιλίες και κείμενα αναφερόμενα στην Ελληνική Εκπαίδευση, και γενικότερα σε θέματα Παιδείας. Αυτό παραπέμπει, σε αντιδιαστολή, στο Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο. Όπως  συμβαίνει με το Δημόσιο και Ιδιωτικό Λύκειο, Γυμνάσιο κλπ. Η μόνη διαφορά είναι ότι ΔΕΝ υπάρχουν Ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Άρα ο όρος Πανεπιστήμιο (όπως και σε όλες τις χώρες της ΕΕ) είναι αρκετός, και δεν δημιουργεί πονηρούς συνειρμούς.

Μέσα στον ορυμαγδό των οικονομικών θεμάτων, πέρασε απαρατήρητη μια ουσιώδης βελτίωση παιδείας : στο Υπουργείο Παιδείας εντάσσεται η Δια Βίου Μάθηση. Αν η αναγκαιότητα της καινοτομίας γίνει ευρύτερα αποδεκτή και ο εργαζόμενος τόσο στο Δημόσιο όσο και στον Ιδιωτικό Τομέα, έχει το δικαίωμα αυτό (που είναι πραγματικότητα και αναγκαιότητα στους αξιωματικούς), τότε πραγματικά θα έχει συντελεσθεί ένα θετικό βήμα.

Είναι θέμα παιδείας να μην τα/τους βλέπουμε όλα/όλους αρνητικά !