Η σύμβαση ορισμένου χρόνου που έχει υπογράψει εταιρεία με στέλεχος της δεν μπορεί να λυθεί με το επιχείρημα ότι ο συγκεκριμένος εργαζόμενος συνέβαλε στη μεταβολή των περιουσιακών στοιχείων του εργοδότη εξαιτίας χειρισμών του που προκάλεσαν ζημιές στην επιχείρηση.
Αυτό έκρινε με απόφασή του ο Άρειος Πάγος και δικαίωσε στέλεχος ξένης τράπεζας στην Ελλάδα, η σύμβαση του οποίου καταγγέλθηκε από την τράπεζα οχτώ μήνες περίπου πριν από τη λήξη της. Η τράπεζα προχώρησε στην καταγγελία της σύμβασης – ορισμένου χρόνου διάρκειας δυο ετών- υποστηρίζοντας ότι με ενέργειες του το συγκεκριμένο στέλεχος συνέβαλλε σε οικονομική ζημία του πιστωτικού ιδρύματος και ότι υπήρξε ανεπαρκής στην εκτέλεση των εργασιακών του καθηκόντων.
Αρχικά, το Εφετείο δικαίωσε το πρώην στέλεχος και έκανε δεκτή την αγωγή για ακυρότητα της καταγγελίας που. Να σημειωθεί πως σύμφωνα με τη νομοθεσία - στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου χρειάζεται σπουδαίος λόγος για την πρόωρη λύση της σύμβασης.
Στη συνέχεια η Τράπεζα προσέφυγε στον Άρειο Πάγο ζητώντας την αναίρεση της εφετειακής απόφασης Έχασε όμως τη δικαστική μάχη καθώς η αίτησή της απερρίφθη. Το Ανώτατο Δικαστήριο συμφώνησε με το Εφετείο που είχε αποφανθεί ότι δεν αποδείχθηκαν οι ισχυρισμοί για ανεπαρκή εκτέλεση των εργασιακών καθηκόντων του εν λόγω εργαζόμενου. Ακόμη, σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου που επικύρωσε ο Άρειος Πάγος, μόνη η μεταβολή των περιουσιακών στοιχείων του εργοδότη με τη δημιουργία ζημιών δεν αποτελεί σπουδαίο λόγο για να καταγγελθεί η σύμβαση ορισμένου χρόνου και να αποδοθεί τυχόν κίνδυνος για την επιχείρησις στον εργαζόμενο.
Με το σκεπτικό αυτό, έγινε δεκτή η αγωγή του εργαζόμενου για ακυρότητα της καταγγελίας, καταβολή μισθών υπερημερίας 120.000 ευρώ (συμπεριλαμβανομένων δώρων επιδομάτων αδείας) αλλά και αποζημίωση 20.000 ευρώ για ηθική βλάβη, την οποία υπέστη ο εργαζόμενος λόγω προσβολής της προσωπικότητάς του.
