Η Coca-Cola ταυτίζεται διαχρονικά με τα Χριστούγεννα και τις εορτές του νέου έτους και το κάνει πάντοτε μοναδικά. Φέτος το κάνει ακόμη καλύτερα, πραγματοποιώντας με το κατακόκκινο φορτηγό το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο tour που έγινε ποτέ στην Ελλάδα και μας προσκαλεί να φέρουμε τη μαγεία... στο χωριό μας!
Χωρίς λογοκρισία και εφησυχασμούς
Χωρίς λογοκρισία και εφησυχασμούς
Πρέπει να ήταν ένα από τα χειρότερα ονόματα εφημερίδας που είχα ακούσει. «Πρώτο Θέμα»… Κάτι καλύτερο από το «Καλό Ρεπορτάζ» και λίγο χειρότερο από το «Φρέσκια Είδηση». Ασε που αυτό το «Θέμα» με έβαζε σε υποψίες. Θέμα ίσον Θέμος.
Το πιάσατε το υπονοούμενο. «Πρώτος Θέμος». Μάλιστα. Με ένθετο το «Πρώτος Μάκης». Η πρόταση για το «Πρώτο Θέμα» με είχε βρει να παίζω τένις. Στο πρώτο σετ, με γεμάτη την τσέπη και μια Ελλάδα που τα λεφτά δεν έδειχναν να τελειώνουν. Ο μόνος λόγος να πιάσω δουλειά ήταν η προϊστορία των προσώπων.
Με τον Τριανταφυλλόπουλο δεν είχε τύχει να συνεργαστούμε. Με τον Αναστασιάδη είχαμε βρεθεί σε ίδια περιοδικά, χωρίς όμως να έχουμε άμεση σχέση. Με τον Καραμήτσο στην ίδια εφημερίδα, το ημερήσιο «Βήμα», αλλά αυτός ήταν στο Οικονομικό κι εγώ στο Αθλητικό. Ωστόσο τους εκτιμούσα ως επαγγελματίες. Και στο φινάλε, τι στο διάολο, το πολύ-πολύ να το κλείναμε. Ούτως ή άλλως ο Βασίλης Σκουντής πάντα είχε να λέει για τα -πολλά- έντυπα στα οποία έχω δουλέψει και κλείσανε. Από μέσα άνεση, από έξω εμφάνιση λοιπόν και ακόμα πιο άνετα αφού στα φράγκα δεν υπήρχε πρόβλημα, μια που αυτοί ήταν άνετοι κι εγώ δεν είμαι ταλιροφονιάς. Το όνομα της στήλης, «Copy Paste», το είχα δώσει εγώ και στο τι θα γράφω η εντολή ήταν σαφής: «Γράφε ό,τι θέλεις». Ισχυσε στο πρώτο φύλλο και ισχύει σήμερα, 10 χρόνια μετά που το «Πρώτο Θέμα» έγινε η πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα.
Το γιατί είναι σύνθετη ιστορία. Πρώτον, το «Πρώτο Θέμα» είναι η πρώτη λαϊκή εφημερίδα. Οχι λαϊκίστικη όπως ήταν η παλιά «Αυριανή», ούτε πρόχειρη όπως έχουμε συνηθίσει εδώ στην Ελλάδα να νομίζουμε ότι είναι τα αγγλικά ταμπλόιντ. Οι αυθεντικά λαϊκές εφημερίδες έχουν το πιο δύσκολο ρεπορτάζ αφού έχει ονόματα όχι φλου όπως «Γνωστό μοντέλο φλερτάρει με άνδρες σε κοσμικό νησί των Κυκλάδων», αλλά «Η Σούλα Μπούλα κάνει βίζιτες στη Μύκονο». Οχι «Σκάνδαλο πρωτοκλασάτου υπουργού», αλλά «Ο τάδε καταχράστηκε τόσα». Ονομα, διεύθυνση, τηλέφωνο. Και όπως μαθαίνεις πολύ γρήγορα, όσο πιο ψηλά είναι ο στόχος τόσο πιο ασφαλής. Μπορείς να γράψεις για τις εξωσυζυγικές περιπέτειες του Κλίντον και να μην τρέξει τίποτα, αν όμως γράψεις ότι η Σούλα Μπούλα είναι βιζιτού, ετοιμάσου για προβλήματα.
Δεύτερον, το «Πρώτο Θέμα» δεν έκανε κωλοτούμπες. Αλλαξε γνώμες, όπως αλλάζει κάθε έντυπο που δεν είναι κολλημένο, αλλά ποτέ δεν πλακώθηκε πανικόβλητο στις κωλοτούμπες τύπου «Αμάν, βγήκε η Ν.Δ., να γράφουμε δεξιά» ή «Βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, θυμάται κανείς τα λόγια από τον ύμνο του ΕΛΑΣ;». Ούτε ανεβασμένοι σε χρυσελεφάντινους πύργους, ούτε ΟΦΑ (Οπου Φυσάει ο Ανεμος), ούτε «θα έγραφα γι’ αυτόν, αλλά είναι φίλος του άλλου που δουλεύει και ξέρει εκείνον…». Γιατί το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η προληπτική λογοκρισία. Το στρογγύλεμα στα κείμενα, προσπαθώντας να μαντέψεις τι θέλει η εφημερίδα, το αφεντικό, ο φίλος του αφεντικού και η γκόμενα του φίλου του αφεντικού...
Τέλος, το «Πρώτο Θέμα» γλίτωσε από τον εφησυχασμό. Την εντύπωση ότι επειδή σε πήραν την προηγούμενη Κυριακή θα σε πάρουν κι αυτήν.
Η ιστορία των ελληνικών εφημερίδων είναι γεμάτη εφησυχασμένους «αβύθιστους Τιτανικούς» που αφού πέρασαν από τον πάτο του δελτίου κυκλοφορίας σήμερα είναι μια ανάμνηση. Πιστέψτε με, σε αρκετούς από αυτούς ήμουν μέλος του πληρώματος. Εδώ, πότε πηγαίναμε καλά, πότε ο γιαλός αρμένιζε στραβά, αλλά ποτέ δεν βάλαμε τον αυτόματο πιλότο. Γιατί το ταξίδι που ξεκίνησε εκείνο το βράδυ στο τένις και κρατάει μέχρι σήμερα, 10 χρόνια μετά, παραμένει εξίσου ενδιαφέρον.
Με τον Τριανταφυλλόπουλο δεν είχε τύχει να συνεργαστούμε. Με τον Αναστασιάδη είχαμε βρεθεί σε ίδια περιοδικά, χωρίς όμως να έχουμε άμεση σχέση. Με τον Καραμήτσο στην ίδια εφημερίδα, το ημερήσιο «Βήμα», αλλά αυτός ήταν στο Οικονομικό κι εγώ στο Αθλητικό. Ωστόσο τους εκτιμούσα ως επαγγελματίες. Και στο φινάλε, τι στο διάολο, το πολύ-πολύ να το κλείναμε. Ούτως ή άλλως ο Βασίλης Σκουντής πάντα είχε να λέει για τα -πολλά- έντυπα στα οποία έχω δουλέψει και κλείσανε. Από μέσα άνεση, από έξω εμφάνιση λοιπόν και ακόμα πιο άνετα αφού στα φράγκα δεν υπήρχε πρόβλημα, μια που αυτοί ήταν άνετοι κι εγώ δεν είμαι ταλιροφονιάς. Το όνομα της στήλης, «Copy Paste», το είχα δώσει εγώ και στο τι θα γράφω η εντολή ήταν σαφής: «Γράφε ό,τι θέλεις». Ισχυσε στο πρώτο φύλλο και ισχύει σήμερα, 10 χρόνια μετά που το «Πρώτο Θέμα» έγινε η πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα.
Το γιατί είναι σύνθετη ιστορία. Πρώτον, το «Πρώτο Θέμα» είναι η πρώτη λαϊκή εφημερίδα. Οχι λαϊκίστικη όπως ήταν η παλιά «Αυριανή», ούτε πρόχειρη όπως έχουμε συνηθίσει εδώ στην Ελλάδα να νομίζουμε ότι είναι τα αγγλικά ταμπλόιντ. Οι αυθεντικά λαϊκές εφημερίδες έχουν το πιο δύσκολο ρεπορτάζ αφού έχει ονόματα όχι φλου όπως «Γνωστό μοντέλο φλερτάρει με άνδρες σε κοσμικό νησί των Κυκλάδων», αλλά «Η Σούλα Μπούλα κάνει βίζιτες στη Μύκονο». Οχι «Σκάνδαλο πρωτοκλασάτου υπουργού», αλλά «Ο τάδε καταχράστηκε τόσα». Ονομα, διεύθυνση, τηλέφωνο. Και όπως μαθαίνεις πολύ γρήγορα, όσο πιο ψηλά είναι ο στόχος τόσο πιο ασφαλής. Μπορείς να γράψεις για τις εξωσυζυγικές περιπέτειες του Κλίντον και να μην τρέξει τίποτα, αν όμως γράψεις ότι η Σούλα Μπούλα είναι βιζιτού, ετοιμάσου για προβλήματα.
Δεύτερον, το «Πρώτο Θέμα» δεν έκανε κωλοτούμπες. Αλλαξε γνώμες, όπως αλλάζει κάθε έντυπο που δεν είναι κολλημένο, αλλά ποτέ δεν πλακώθηκε πανικόβλητο στις κωλοτούμπες τύπου «Αμάν, βγήκε η Ν.Δ., να γράφουμε δεξιά» ή «Βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, θυμάται κανείς τα λόγια από τον ύμνο του ΕΛΑΣ;». Ούτε ανεβασμένοι σε χρυσελεφάντινους πύργους, ούτε ΟΦΑ (Οπου Φυσάει ο Ανεμος), ούτε «θα έγραφα γι’ αυτόν, αλλά είναι φίλος του άλλου που δουλεύει και ξέρει εκείνον…». Γιατί το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η προληπτική λογοκρισία. Το στρογγύλεμα στα κείμενα, προσπαθώντας να μαντέψεις τι θέλει η εφημερίδα, το αφεντικό, ο φίλος του αφεντικού και η γκόμενα του φίλου του αφεντικού...
Τέλος, το «Πρώτο Θέμα» γλίτωσε από τον εφησυχασμό. Την εντύπωση ότι επειδή σε πήραν την προηγούμενη Κυριακή θα σε πάρουν κι αυτήν.
Η ιστορία των ελληνικών εφημερίδων είναι γεμάτη εφησυχασμένους «αβύθιστους Τιτανικούς» που αφού πέρασαν από τον πάτο του δελτίου κυκλοφορίας σήμερα είναι μια ανάμνηση. Πιστέψτε με, σε αρκετούς από αυτούς ήμουν μέλος του πληρώματος. Εδώ, πότε πηγαίναμε καλά, πότε ο γιαλός αρμένιζε στραβά, αλλά ποτέ δεν βάλαμε τον αυτόματο πιλότο. Γιατί το ταξίδι που ξεκίνησε εκείνο το βράδυ στο τένις και κρατάει μέχρι σήμερα, 10 χρόνια μετά, παραμένει εξίσου ενδιαφέρον.
Το «Πρώτο Θέμα» δεν έκανε κωλοτούμπες. Αλλαξε γνώμες, όπως αλλάζει κάθε έντυπο που δεν είναι κολλημένο, αλλά ποτέ δεν πλακώθηκε πανικόβλητο στις κωλοτούμπες τύπου «Αμάν, βγήκε η Ν.Δ., να γράφουμε δεξιά» ή «Βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, θυμάται κανείς τα λόγια από τον ύμνο του ΕΛΑΣ;».
Ούτε ανεβασμένοι σε χρυσελεφάντινους πύργους, ούτε ΟΦΑ
(Οπου Φυσάει ο Ανεμος)
Το «Πρώτο Θέμα» γλίτωσε από τον εφησυχασμό. Την εντύπωση ότι επειδή σε πήραν την προηγούμενη Κυριακή θα σε πάρουν κι αυτήν. Η ιστορία των ελληνικών εφημερίδων είναι γεμάτη εφησυχασμένους «αβύθιστους Τιτανικούς», που αφού πέρασαν από τον πάτο του δελτίου κυκλοφορίας σήμερα είναι απλά μια ανάμνηση.
Ούτε ανεβασμένοι σε χρυσελεφάντινους πύργους, ούτε ΟΦΑ
(Οπου Φυσάει ο Ανεμος)
Το «Πρώτο Θέμα» γλίτωσε από τον εφησυχασμό. Την εντύπωση ότι επειδή σε πήραν την προηγούμενη Κυριακή θα σε πάρουν κι αυτήν. Η ιστορία των ελληνικών εφημερίδων είναι γεμάτη εφησυχασμένους «αβύθιστους Τιτανικούς», που αφού πέρασαν από τον πάτο του δελτίου κυκλοφορίας σήμερα είναι απλά μια ανάμνηση.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα