Βαμμένοι κόκκινοι οι δρόμοι καρμανιόλες

Καταπακτή, που καταπίνει εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές, συνεχίζει να αποτελεί το εθνικό οδικό μας δίκτυο, ως αποτέλεσμα της έλλειψης και της κακής συντήρησης των δρόμων που οδηγεί σε κατακόρυφη αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων.

Μόνο το τρίμηνο Ιουνίου - Αυγούστου η αύξηση των ατυχημάτων έφτασε το 32% (118 νεκρούς σε σχέση με πέρσι), με το πέταλο του Μαλιακού να συγκεντρώνει για άλλη μια φορά τα θλιβερά πρωτεία, καταγράφοντας 11 νεκρούς μόνο τον μήνα Αύγουστο. Σωρεία τροχαίων καταγράφηκαν φέτος και στις τουριστικές περιοχές και κυρίως στα νησιά (Δωδεκάνησα, Κρήτη κ.ά.) γεγονός που αποδίδεται στην έξαρση του φαινομένου των τετράτροχων με κίνηση δίτροχο οχημάτων, των γνωστών «γουρούνων».

Από την αρχή του χρόνου, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τροχαίας, παρατηρήθηκε αύξηση 8,6% στα ατυχήματα, ενώ κόπηκαν 5.500 κλήσεις για χρήση κινητού τηλεφώνου, που είναι επίσης μία από τις αιτίες των τροχαίων.

Η κατάσταση μετριάζεται στο τμήμα του εθνικού μας δικτύου, που έχει αποδοθεί σε ιδιώτες (προβλέπεται μείωση ατυχημάτων κατά 15%), δεν δημιουργεί όμως συνθήκες εφησυχασμού από τη στιγμή που απαιτούνται μεγάλες παρεμβάσεις για την ανακατασκευή του δικτύου που εξακολουθεί να συντηρείται από το Δημόσιο αλλά και του δευτερεύοντος οδικού δικτύου -επαρχιακού και δημοτικού- που είναι ιδιαίτερα παλαιό και που, όπως προβλέπουν οι επιστήμονες του ΤΕΕ, σταδιακά θα «μεταναστεύσουν» τα ατυχήματα.

Η κατάσταση επιτείνεται λόγω της διάλυσης του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας, το οποίο μέχρι τώρα χρηματοδοτούσε με τα έσοδα που εισέπραττε από τα διόδια τον εκσυγχρονισμό των δρόμων αλλά και από την οικονομική δυσπραγία του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που αδυνατεί να διαθέσει πόρους για τη βελτίωση των δρόμων -καρμανιόλες.

Αναζητούνται 240 εκατ ευρώ

Σύμφωνα με το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, για τη συντήρηση του εθνικού οδικού δικτύου, που δεν έχει παραχωρηθεί σε ιδιώτες και υπολογίζεται ότι είναι μήκους 8.000 χιλιομέτρων, απαιτούνται σε ετήσια βάση 240 εκατ ευρώ - που είναι αδύνατο να διατεθούν ελλείψει κονδυλίων. Περίπου 31.000 χιλιόμετρα συντηρούνται από τις νομαρχίες, ενώ σε 63.000 χιλιόμετρα υπολογίζεται το προβληματικό δημοτικό οδικό δίκτυο.

Ακόμα, όμως, και από τους πόρους του ΤΕΟ παρατηρούν οι μηχανικοί, διατίθονταν μέχρι σήμερα ελάχιστα κονδύλια, με αποτέλεσμα την εγκληματική αμέλεια της ασφάλειας των δρόμων που μετατρέπονται σε παγίδες θανάτου για τους οδηγούς.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο δρόμος Κορίνθου – Πατρών, που αποτελεί ένα από τα πιο επικίνδυνα σημεία του δικτύου μας, κατασκευάστηκε πριν από 39 χρόνια, ενώ από τον Βόρειο Οδικό Αξονα Κρήτης μήκους 312 χιλ. που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα 37 χιλ. Οπως μάλιστα τονίζουν στο ΤΕΕ, ο ΒΟΑΚ κινδυνεύει να είναι ο μοναδικός οδικός άξονας της χώρας ο οποίος, μετά το 2012 που θα ολοκληρωθεί η κατασκευή ενός μεγάλου τμήματος του εθνικού μας δικτύου, δεν θα έχει ασφαλής οδικές συνθήκες.

Τι προτείνει το Τεχνικό Επιμελητήριο

Απέναντι στην «καταιγίδα» των τροχαίων, το Τεχνικό Επιμελητήριο προτείνει τη λήψη άμεσων μέτρων για τη δημιουργία ενός επικαιροποιημένου σχεδίου οδικής ασφάλειας με συγκεκριμένες δράσεις αλλά και τη σύσταση διυπουργικής επιτροπής παρακολούθησης των έργων και μέτρων που μεταξύ άλλων θα πρέπει να προβλέπει:

Α) Συντήρηση του οδικού δικτύου με διάθεση ετήσιας δαπάνης ίσης με το 2,5-4% του κόστους κατασκευής της οδού. Σύμφωνα με το ΤΕΕ, οι δημοσιονομικοί περιορισμοί έχουν οδηγήσει σε πλήρη απαξίωση της συντήρηση των δρόμων από τη στιγμή που και τα διόδια έχουν εκχωρηθεί σε ιδιώτες για να χρηματοδοτήσουν τη κατασκευή των νέων έργων. 

Β) Αμεση σύνταξη μελέτης σκοπιμότητας για τον ΒΟΑΚ και διερεύνηση των λόγων που οδήγησαν στην καθυστέρηση υλοποίησης του σημαντικού αυτού έργου. Οπως αναφέρεται, το έργο διατρέχει μεγάλους κίνδυνους ομαλής χρηματοδότησης και ως ενδεικτικό στοιχείο αναφέρεται η αύξηση κατά 100% του κόστους των απαλλοτριώσεων έναντι 4% που ήταν όταν ξεκίνησε.

Γ) Κατάρτιση ενός προγράμματος έργων αναβάθμισης του οδικού δικτύου των τουριστικών περιοχών και κυρίως της νησιωτικής Ελλάδας, το οποίο βρίσκεται σε απαράδεκτο σημείο (χωρίς σήμανση, κακή ποιότητα οδοστρώματος κ.ά.).