COVID-19: Δέκα μοντέλα περιγράφουν τις μέρες του από διάφορες γωνιές του πλανήτη

Περνούν μεγάλο μέρος της ζωής τους με μια βαλίτσα στο χέρι ταξιδεύοντας από χώρα σε χώρα. Τώρα κάποιοι βρίσκονται αποκλεισμένοι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους, ενώ άλλοι σε οικείο περιβάλλον υπό πρωτόγνωρες συνθήκες. Δέκα επαγγελματίες του μόντελινγκ περιγράφουν τις μέρες του COVID-19 από διάφορες γωνιές του πλανήτη.


Μάνος Πίντζης
Αθήνα

Επιλέχτηκα για τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια διεθνή σειρά περσικής παραγωγής. Θα υποδυόμουν τον Φλάβιο Βελισάριο, σημαντικό στρατηγό του Ιουστινιανού, και θα μιλούσα τα αρχαία ελληνικά που μιλούσαν τον 5ο αιώνα στο Βυζάντιο. Επρεπε στις 19 Ιανουαρίου να βρίσκομαι στο νησί Κεσμ νότια του Ιράν. Πήγα. Μετά από έναν μήνα γυρισμάτων σε απάτητες παράλιες, είχαμε ολοκληρώσει το πρώτο μέρος. Στην επιστροφή ο μόνος συνδετικός κρίκος Ευρώπης και Ιράν ήταν η Ντόχα. Η Τεχεράνη είχε απομονωθεί πλήρως. Στο αεροδρόμιο επικρατούσε μια αλλόκοτη κατάσταση. Οι ελάχιστοι ταξιδιώτες ήταν μόνοι. Επιστρέψαμε από τη χώρα με σοβαρά κρούσματα και συνειδητά μείναμε απομονωμένοι για ένα εικοσαήμερο. Θα πάρει χρόνο να γιατρευτούν οι πληγές της παγκόσμιας οικονομίας. Ο ατομισμός ως στάση ζωής που κάποιες χώρες προβάλλουν ή οι θεωρίες συνωμοσίας είναι καταστροφικά. Θέλω να προσφέρω ένα δίχτυ ασφαλείας στα παιδιά μου, όπως κάθε γονιός. Ακολουθώ σωστή διατροφή, κοιμάμαι, κάνω διαλογισμό για να ενισχύσω το ανοσοποιητικό μου, αλλά και εντατικά μαθήματα αγγλικών για νέους ρόλους. Ο Δαρβίνος είπε ότι επιβιώνει οποίος προσαρμόζεται. Στο iPod ο Ντίλαν μου τραγουδά «Murder Most Foul».



Σοφία Κυριακίδου
Μιλάνο

Στα 14 χρόνια της καριέρας μου στο Μιλάνο ήταν πολλές οι ωραίες στιγμές. Φωτογραφήσεις, ταξίδια, συνεργασίες με οίκους όπως οι Alexander McQueen, Versace, Agnona, Tory Burch, σε μια πόλη συναρπαστική. Ηταν Φεβρουάριος του 2009 όταν γνώρισα τον Λουτσιάνο, τον Ιταλό σύντροφό μου και πατέρα των παιδιών μου. Η ζωή μας κυλούσε όμορφα, ενώ τα παιδιά που ήρθαν μας έκαναν ακόμα καλύτερους ανθρώπους. Ο σύζυγός μου με χαμόγελο δεν σταμάτα να μου δίνει κουράγιο. Η ζωντανή πόλη μας σήμερα έχει αλλάξει ριζικά. Εγινε μια πόλη-φάντασμα. Νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο σινεμά, αλλά είναι non fiction. Οι κάτοικοι του Μιλάνου μένουμε σπίτια μας, καθώς έχουμε συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου. Ελπίζω μετά την πανδημία να μου επιτραπεί να συνεχίσω με την ίδια αγάπη και το ίδιο πάθος το μόντελινγκ. Τα ταξίδια παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου είτε είναι για λόγους δουλειάς είτε για διακοπές. Οι γονείς μου στην Πέλλα Ημαθίας μας περιμένουν. Η καραντίνα μού έδωσε την ευκαιρία να χαρώ τα δυο μου παιδιά. Αυτό που με συγκινεί είναι η αφοσίωση που δείχνουν οι γιατροί και οι νοσοκόμοι προς τους ασθενείς τους βάζοντας καθημερινώς τη ζωή τους σε κίνδυνο. Είναι οι πραγματικοί ήρωες. Εύχομαι να ενισχυθεί το σύστημα υγείας ώστε στο μέλλον να προλαβαίνουμε τις πανδημίες πριν εξαπλωθούν.



Ευάγγελος Χαλιώτης
Χόλιγουντ

Πριν από δυόμισι χρόνια μετακόμισα στο Χόλιγουντ και δουλεύω ως μοντέλο. Πέρυσι συνεργάστηκα με τον οίκο Tom Ford, περπάτησα για την Polo Ralph Lauren και ήμουν στο νέο βιντεοκλίπ του Τζάστιν Τίμπερλεϊκ. Το Λος Αντζελες έχει λιγότερα κρούσματα από άλλες πολιτείες της Αμερικής διότι είναι αραιοκατοικημένο και οι άνθρωποι συμμορφώθηκαν με τις οδηγίες νωρίς. Πλέον το Χόλιγουντ με τη Λεωφόρο της Δόξας, το Μπέβερλι Χιλς, το Βένις Μπιτς, η Σάντα Μόνικα μοιάζουν έρημα τοπία. Υπό κανονικές συνθήκες, σχεδόν καθημερινά γίνεται και μια πρεμιέρα. Σήμερα οι μαρκίζες των σινεμά έχουν μηνύματα όπως «Be Kind, Stay Healthy», «Keep Calm», «Take Care of Each Other». Γενικά το nightlife εδώ είναι έντονο. Ολα τα κλαμπ κλείνουν στις 2, αλλά η διασκέδαση συνεχίζεται σε πριβέ πάρτυ σε επαύλεις. Οι καθημερινές μου συνήθειες πια συμπεριλαμβάνουν έλξεις και βάρη στο σπίτι και χαλάρωση με home cinema. Η διασκέδαση έχει περάσει στα social media. Προφανώς η απομόνωση των σταρ είναι διαφορετική από τη δική μας διότι κάλυπταν όλες τις ανάγκες τους μέσα στο σπίτι και προ ιού. Κάνω υπομονή γιατί τα ταξίδια μού λείπουν αφάνταστα. Προσπαθώ να εκμεταλλευτώ παραγωγικά τον χρόνο μου, να βελτιωθώ ως άτομο και να ανεβάσω το επίπεδο στη δουλειά μου. Στην κουζίνα το παίζω Πετρετζίκης.

Τζο Φιτζέραλντ
Οντάριο

Κατοικώ στο Οντάριο του Καναδά. Στα 36 μου είμαι πατέρας ενός αγοριού ηλικίας 12 ετών. Είμαστε μονογονεϊκή οικογένεια. Εχω υπέροχες αναμνήσεις από την πόλη μου. Ο γιος μου κι εγώ έχουμε εξερευνήσει αμέτρητα μονοπάτια με τα ποδήλατα, ταΐζοντας τα ελάφια. Πηγαίναμε για skateboarding και για παγοδρομία. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα αυτή τη στιγμή. Ακολουθούμε τα μέτρα. Για να καλύψω τις ανάγκες μας εργάζομαι και άλλου, ενώ σπουδάζω σε κολέγιο φυσιοθεραπεία. Οι μέρες μου ήταν γεμάτες. Μπορεί να είχα και δύο γυρίσματα σε μια μέρα. Αγαπώ το μόντελινγκ. Στα τέλη Μαρτίου όλες οι παραγωγές αναβλήθηκαν. Τα προσωπικά μου προβλήματα μου φαίνονται ασήμαντα πλέον. Καθημερινά μεταφέρω καύσιμο ντίζελ σε ένα σταθμό καυσίμων ώστε οι οδηγοί των φορτηγών διακίνησης τροφίμων και αγαθών να μπορούν να συνεχίσουν τα δρομολόγιά τους. Παίρνω αυστηρές προφυλάξεις για να ολοκληρώσω τη δουλειά μου. Γυμνάζομαι σπίτι. Παίζω video games με τον γιο μου. Η άδεια εθνική οδός είναι μια συνεχής υπενθύμιση της πανδημίας. Η οδήγηση εκεί είναι σαν μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ. Μέλη της οικογένειάς μου ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, δεν θέλω να δω τους αγαπημένους μου ασθενείς. Τα σχόλια που παρακολουθώ για την Ελλάδα που γνώρισα μέσω του πρακτορείου μου X-Ray Models στην Αθήνα είναι εγκωμιαστικά. Οι Ελληνες είναι ωραίος λαός και θα ήθελα πολύ να τους γνωρίσω.



Αγγελική Τσιώνου
Παρίσι

Τα τελευταία δυόμισι χρόνια μένω στο Παρίσι. Τελειώνοντας κοινωνική λειτουργός, επέλεξα να έρθω εδώ γιατί θα εξελισσόταν η δουλειά μου ως μοντέλου. Σε συνεργασία με το πρακτορείο μου Ace δούλεψα για οίκους όπως οι Balmain, Jean-Paul Gaultier, Yamamoto. Πρόσφατα στην Πορτογαλία πόζαρα για τη Mercedes στις ηλιόλουστες ακτές του Ατλαντικού. Ακολούθησε η επίδειξη της Σήλιας Κριθαριώτη στο Βρετανικό Μουσείο. Οταν όμως ο Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε πέντε φορές «είμαστε σε πόλεμο», όλα άλλαξαν. Πολλοί Παριζιάνοι έφυγαν για τα εξοχικά τους. Τα απλά καθημερινά, όπως ένας καφές, μια φιλική συνάντηση, ένας περίπατος, δεν συμβαίνουν. Διαβάζω, ψάχνω νέα ενδιαφέροντα, μαγειρεύω. Οταν βγαίνω για ψώνια θλίβομαι. Οι άνθρωποι πειθαρχημένοι, σε απόσταση ο ένας από τον άλλον. Ερημιά στους δρόμους. Τα πάρκα κλειστά. Στις στάσεις κανείς. Νιώθω ότι ζω σε μια στιγμή κομβική για την Ιστορία. Κάθε μέρα βγαίνουμε στο παράθυρό μας χειροκροτώντας τους γιατρούς. H άνοιξη έρχεται, οι συστάδες των δέντρων ανθίζουν. Υπάρχει μια διάχυτη φυσική μυρωδιά στον αέρα σαν να βρισκόμαστε στην εξοχή. Δεν έχει καυσαέριο. Κάποιες στιγμές ιδιωτικότητας που αποζητούσα δεν με ελκύουν πια. Σίγουρα όχι υπό καθεστώς φόβου και ανάγκης. Είμαστε κοινωνικά όντα. Πεπεισμένη γι’ αυτό, πιάνω το laptop μου με το σχέδιο παρουσίασης του τουριστικού διαδραστικού πλάνου που ετοιμάζω για την ιστορία της γαλλικής μόδας. Οταν τελειώσει αυτός ο «πόλεμος» ο κόσμος θα αναζητήσει την ομορφιά, την αισιοδοξία, την εξωστρέφεια. Και θέλω να είμαι έτοιμη, θέλω να συμμετάσχω.



Μαρίγια Ρακούλη
Γκουαντζού (Κίνα)

Γεννήθηκα στο Βελιγράδι, είμαι 19 ετών και ζω στην Αθήνα. Από τότε που μπήκα στο πρακτορείο The Legion MGT η ζωή μου είναι γεμάτη ταξίδια και καινούριες παραστάσεις. Εκανα ένα editorial για το «Elle Arabia» στα Εμιράτα και εδώ και πέντε μήνες βρίσκομαι στην πόλη Γκουαντζού στη νότια Κίνα. Μεγάλο εμπορικό κέντρο και λιμάνι με κοσμοπολίτικο περιβάλλον. Το τελευταίο project, πριν όλα σταματήσουν, ήταν μια καμπάνια για συσκευή κινητού της Lenovo. Τις Κυριακές πήγαινα στα μουσεία και στους ναούς τους. Εχουν πίστη όπως εμείς, απλώς αποκαλούν τον Θεό με άλλο όνομα. Δυστυχώς, οι αρχικές ενέργειες της χώρας οδήγησαν στη διάδοση του ιού σε όλο τον κόσμο. Είχαμε πολλή δουλειά καθημερινά, δεν αντιλήφθηκα έγκαιρα τι συνέβαινε και δεν μπόρεσα να φύγω. Μένω στον τελευταίο όροφο ενός ουρανοξύστη με θέα σε ολόκληρη την πόλη. Βλέπω όλους τους οδικούς κόμβους. Αθόρυβους και άδειους, μήνες τώρα. Προτίμησα την καραντίνα για λόγους ασφαλείας. Ημουν προετοιμασμένη γι’ αυτό. Διάβασα βιβλία όπως τον «Εραστή» της Μαργκερίτ Ντιράς, είδα ταινίες του πρωτοποριακού Κινέζου σκηνοθέτη Ζαν Γιμού. Σήμερα, μετά από δύο μήνες, η βιομηχανία μόδας της Κίνας ξαναρχίζει την παραγωγή αργά και οι καταναλωτές επιστρέφουν με προσοχή στα εμπορικά κέντρα και στα καταστήματα. Ενιωσα τόσο καλά, βγήκα να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους, ακόμα και για να πω ένα «γεια». Το μόνο που μου λείπει είναι η αγάπη. Αυτό θα ήθελα να δω πιο πολύ απ’ όλα μεγαλώνοντας.



Πίτερ Αργκιου
Μανχάταν

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Μανχάταν. Από το 1994, όταν και ξεκίνησα να εργάζομαι ως μοντέλο, έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Εχω επισκεφθεί και την Ελλάδα, όπου ο ατζέντης μου Ελιο Αλνέτι με καλεί συχνά για διαφημιστικά. Μένω στην περιοχή του Σέντραλ Παρκ. Αγαπώ τη Νέα Υόρκη για πολλούς λόγους. Για την ατμόσφαιρα, την πρωτοφανή έντασή της, την ατέρμονη δραστηριότητά της σε κάθε πολιτιστική μορφή και για την προσβασιμότητά της σε μια απαράμιλλη ποικιλία εμπειριών. Εντονη ζωή, μαγαζιά, κλαμπ σε κάθε τετράγωνο, εστιατόρια παντού. Περπατώντας στο Μανχάταν στις αρχές Μαρτίου και αντικρίζοντάς τα όλα κλειστά ένιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά. Δεν ήταν απλά μέρη όπου πήγαινες για να περάσεις την ώρα σου. Ηταν η ψυχή της πόλης. Εχω απολαύσει τον ήλιο στις ακτές του Νότου της Γαλλίας, έχω οδηγήσει vintage αυτοκίνητα γύρω από τη λίμνη Κόμο ή στα Χάιλαντς, έχω φορέσει τα πιο διάσημα ρούχα. Σήμερα βρίσκομαι απομονωμένος στο εξοχικό μου κοντά στη δασική έκταση του Willowemoc, λίγο έξω από τη Νέα Υόρκη. Ενιωσα την ανάγκη να επιστρέψω στη φύση. Χθες βράδυ, διαβάζοντας για τον γηγενή πολιτισμό των ΗΠΑ, σκεφτόμουν πως καταναλώνουμε πλεόνασμα πόρων που δεν σχετίζονται άμεσα με την επιβίωσή μας. Θα ήθελα στην επόμενη δουλειά μου να προωθήσω κάτι που να αφορά στην αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου και φύσης.



Νάσια Μάτσα
Λονδίνο

Μένω στη βρετανική πρωτεύουσα εδώ και 10 χρόνια. Η Εβδομάδα Μόδας στο Παρίσι όπου περπάτησα για τη Marine Serre, η φωτογράφηση του Christian Louboutin στην έπαυλή του στην Πορτογαλία, ο περίπατος στα μνημεία του Λονδίνου για την Prada, το ξενοδοχείο στη λίμνη Κόμο για τη φωτογράφηση της «Vogue Portugal» είναι από τις δουλειές που ξεχωρίζω. Δυστυχώς, η Βρετανία άργησε να πάρει τα αυστηρά μέτρα που έπρεπε με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμος χρόνος και ζωές. Με ενοχλεί όταν βλέπω κόσμο έξω από το μπαλκόνι μου. Νιώθω ότι δεν υπάρχει η έννοια της κοινότητας. Ο καπιταλισμός γεννήθηκε στη Βρετανία και καπιταλισμός σημαίνει μονάδα: «Εγώ. Εγώ δεν αλλάζω. Εγώ κάνω αυτό που θέλω». Ο λόγος που ήρθα εδώ ήταν τα θετικά του καπιταλισμού: η εξασφάλιση καριέρας και οι αξιοκρατικές ευκαιρίες. Δυστυχώς, το «εγώ του καπιταλισμού είναι τόσο έντονο στην αγγλική κουλτούρα που υπερβαίνει το κοινό καλό. Αναγκαστικά τώρα είναι η ώρα για εσωτερικότητα, οργάνωση σκέψεων και ξεκαθάρισμα. Δουλεύω από το σπίτι και η μέρα περνάει παραγωγικά. Το βράδυ θα διαβάσω ένα βιβλίο, θα ακούσω συγκεκριμένες ραδιοφωνικές εκπομπές, θα κάνω έρευνα για τα projects μου ή θα οργανώσω τις σκέψεις μου. Είμαι πάντως εξαγριωμένη με τη βρετανική κυβέρνηση. Υπέρογκα ποσά σπαταλήθηκαν στις καμπάνιες του Brexit αφήνοντας τους γιατρούς του NHS με μισθούς κοντά στον βασικό. Διεπράχθη έγκλημα με την έλλειψη μέτρων κατά του COVID-19.



Φίλιπο Ρομάνι Κρεμάσκι
Γκουανταλαχάρα

Στις 28 Μαρτίου πήρα την τελευταία πτήση από τη Ρώμη με προορισμό την Γκουανταλαχάρα του Μεξικού. Βρίσκομαι 10.000 χλμ. μακριά από τη χώρα μου και την πόλη μου, το Μιλάνο. Παρόλο που οι θερμοκρασίες εδώ είναι υψηλές, ο COVID-19 καλπάζει. Διαφορετικά, θα είχα ήδη φύγει. Είμαι σε επαφή με την οικογένειά μου, η οποία μου περιγράφει την κατάσταση στην Ιταλία σαν να έχει ξεσπάσει ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο πατέρας μου, θύμα του ιού, βρίσκεται στο νοσοκομείο. Αγωνιώ. Θέλω να επιστρέψω για να υποστηρίξω την οικογένειά μου, η ανθρώπινη επαφή μπορεί να προστατέψει τη σωματική και ψυχική υγεία. Κανένα οδυνηρό συναίσθημα δεν μπορεί να κατευναστεί από το τηλέφωνο. Αναπολώ την τελευταία μέρα πριν φύγω, όταν με τη φίλη μου βρισκόμασταν στο πάρκο του Σεμπιόνε, μια καταπράσινη περιοχή του Μιλάνου. Περπατούσαμε χέρι-χέρι, μιλούσαμε για το μέλλον μας και τα πουλιά κελαηδούσαν. Ολα έδειχναν ευοίωνα. Τώρα προσπαθώ να μείνω ασφαλής. Βγαίνω για περιορισμένο χρόνο για άθληση προκειμένου να διατηρηθώ σε καλή φόρμα. Σήμερα πήγα στην πισίνα του κτιρίου, έκανα ηλιοθεραπεία. Σχετικά με το πώς βλέπω το μέλλον, θα χρησιμοποιήσω μια τυπική ιταλική έκφραση: προσπαθώ να δω το ποτήρι μισογεμάτο. Νομίζω πως θα επιστρέψουμε στην κανονική ζωή με περισσότερες δεξιότητες, πιο ώριμοι, εκτιμώντας την πραγματικά. Ελπίζω στη συμφιλίωση των λαών, στην ενσυναίσθηση, στον σεβασμό για τον πλανήτη μας. Εχουμε δρόμο. Στον δρόμο αυτό, όμως, δεν περισσεύει κανείς.



Σαμάνθα Nαστάιντε
Νέο Δελχί

Βρίσκομαι στο Νέο Δελχί εδώ και τρεις μήνες. Η καριέρα μου περιλαμβάνει μητροπόλεις της μόδας όπως Λονδίνο, Μιλάνο, Σανγκάη, Πεκίνο κ.ά. Σήμερα ζούμε την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Στο άλλοτε θορυβώδες Δελχί με τους οδηγούς των ρίκσα που ουρλιάζουν, τις κόρνες των αυτοκινήτων, τα πλήθη που κατακλύζουν κινηματογράφους και μέσα μεταφοράς, μόνο το θρόισμα των φύλλων ακούγεται. Ο COVID-19 είναι μια κατάρα για την ανθρωπότητα, αλλά ένα όφελος για τη φύση. Το στρώμα του όζοντος ανακάμπτει σε μία από τις πιο μολυσμένες πόλεις στον κόσμο. Βλέπω τη θετική πλευρά, φροντίζω για μια σωστή διατροφή, κάνω διαλογισμό και γιόγκα καθημερινά. Σε αυτή τη χώρα με τις χαώδεις ταξικές διαφορές ο ιός δεν χτυπάει με τον ίδιο τρόπο όλο τον πληθυσμό. Αλλιώς είναι για τον φτωχό της Ορισα κι αλλιώς για τον αστό στη Βομβάη που έχει πρόσβαση σε καλύτερο σύστημα υγείας. Οι σταρ του Μπόλιγουντ προσφέρουν, η φιλανθρωπία είναι βασική αρχή της ντόπιας κοινωνίας. Αισθάνομαι ασφαλής κάτω από μια στέγη, αλλά τα ΜΜΕ προβάλλουν άστεγους σε πάνινες σκηνές χωρίς τα βασικά. «Αν δεν μας σκοτώσει ο κορωνοϊός, θα το κάνει η πείνα», φωνάζουν.

Ειδήσεις σήμερα:

Αρνητικά και τα 177 τεστ στο Κρανίδι

Δύο «στρατόπεδα» για το άνοιγμα των σχολείων: Πού συμφωνούν, πού διαφωνούν οι ειδικοί

Με μάσκες η σταδιακή άρση των μέτρων: Πού και πώς θα φοριούνται και κατά πόσο προστατεύουν