David Drebin: Ο φωτογράφος των σταρ... πριν γίνουν διάσημοι

Ενδεικτικό της εκτίμησης που απολαμβάνει στους κύκλους των φιλότεχνων είναι το γεγονός ότι το 2018 η πανοραμική φωτογραφία του με τον τίτλο «Jerusalem» πουλήθηκε για 100.000 δολάρια από την Art Angels Gallery στο Λος Αντζελες.

Προτού ακόμη ξεκινήσει τις περιπλανήσεις του ανά τον κόσμο με τη φωτογραφική του μηχανή, ο προορισμός των ονείρων του ήταν ένας: η Νέα Υόρκη. Εφυγε από το Τορόντο το 1992, έφτασε στην αμερικανική μητρόπολη και ξεκίνησε τα μαθήματα υποκριτικής στην American Academy of Dramatic Arts. Οπως ομολογεί, ήταν ο χειρότερος ηθοποιός στην τάξη γιατί δεν μπορούσε να υποδυθεί κάποιον άλλον πέρα από τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο συγκάτοικός του εκείνο τον καιρό σπούδαζε Φωτογραφία και τον παρότρυνε να κάνει το ίδιο. Αποφάσισε να ακολουθήσει τη συμβουλή του όταν είδε μερικές εικόνες συμφοιτητών του που ο φίλος του είχε τραβήξει.

«Εβλεπα τις ψυχές τους να ξεπηδάνε από το χαρτί», λέει στην τηλεφωνική συνέντευξη που μας παραχώρησε από το Βερολίνο, όπου βρισκόταν για δουλειά, και συνεχίζει: «Πάντα με πάθιαζε η φωτογραφία, ακόμα και όταν σπούδαζα για να γίνω ηθοποιός. Φυσικά, γρήγορα συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν και τόσο καλός. Ηθελα όμως να παραμείνω δημιουργικός. Ετσι στράφηκα στη φωτογραφία. Προτού γίνω φωτογράφος δούλευα ως σερβιτόρος. Και γύρισα όλο τον κόσμο κάνοντας αυτό το επάγγελμα». Εγκαταλείποντας την προσπάθεια να γίνει ηθοποιός, επέστρεψε στο Βανκούβερ και ξεκίνησε τις σπουδές του στη Φωτογραφία. Γύρισε όμως στη Νέα Υόρκη και συνέχισε πιο σοβαρά στο Parsons School of Design: «Αποφοίτησα το 1996 και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα άρχισε η συνεργασία μου με τα περιοδικά. Το έκανα χωρίς λεφτά καθώς αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που με ενδιέφερε τότε. Ετσι, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τράβηξα φωτογραφίες όλων αυτών των ανθρώπων, όταν ακόμα βρίσκονταν στο ξεκίνημα της καριέρας τους. Ηταν σαν όλα αυτά να απέρρεαν από μια θεία τάξη πραγμάτων. Το ήθελε το σύμπαν. Ποτέ δεν είχα σκοπό να γίνω φωτογράφος διασημοτήτων, ούτε είχα ποτέ κάποιο ιδιαίτερο ψώνιο με αυτά. Για τα περιοδικά όμως κατάφερα να απαθανατίσω όλους αυτούς τους ανθρώπους πριν γίνουν ινδάλματα. Φωτογράφισα τον Στιβ Τζομπς προτού βγει το iPod, τη Σαρλίζ Θερόν προτού πάρει το Οσκαρ. Λίγο πριν κάνουν τη δημιουργική έκρηξή τους. Είναι τρελό. Και αυτό επειδή άφηνα το portfolio μου στα περιοδικά και αυτά με προσλάμβαναν για τις συγκεκριμένες δουλειές».

Πληροφορίες «backstage»
Οταν ο Ντέιβιντ Ντρεμπίν φωτογράφιζε τους ημιάσημους τότε mega stars δεν μπορούσε να φανταστεί πως με το πέρασμα στην ψηφιακή εποχή τα φιλμ και τα «contact sheets» (κατά λέξη: φύλλα επαφής) θα εξαφανιστούν. Οπως αναφέρει, τις εικόνες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του τις ανακάλυψε τυχαία ψάχνοντας στο αρχείο του και θα μπορούσε να έχει ακόμα περισσότερες: «Αυτό που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο βιβλίο μου είναι μια μικρή επιλογή από ό,τι απέμεινε. Πέταξα πολλές φωτογραφίες από γνωστούς σήμερα ανθρώπους, όχι επειδή δεν πίστευα ότι θα γίνουν διάσημοι, αλλά επειδή δεν ήθελα να κρατήσω τα Polaroids. Δεν γνώριζα ότι κάποια στιγμή η τεχνολογία αυτή θα ξεπεραστεί και με την έλευση της ψηφιακής εποχής θα τα ψάχνουν οι συλλέκτες. Φωτογράφησα τον Μπράντλεϊ Κούπερ όταν ήταν ακόμα σε τηλεοπτική σειρά, το “Alias”. Τον απαθανάτισα μαζί με το υπόλοιπο cast της σειράς στους πρόποδες του λόφου του Χόλιγουντ. Είχε πλάκα το γεγονός ότι έκανα παράλληλα και μια διαφημιστική καμπάνια τότε και η κοπέλα του εργαζόταν ως καλλιτεχνική διευθύντρια σε αυτήν», περιγράφει και συνεχίζει την αφήγησή του με τον Στιβ Τζομπς: «Η αποστολή μού ανατέθηκε το 2001 από το περιοδικό “Newsweek”. Επρεπε να περάσω την ημέρα στο Σαν Φρανσίσκο, στα κεντρικά γραφεία της Apple στο Πάλο Αλτο της Καλιφόρνια. Αυτή ήταν και η μέρα που θα κυκλοφορούσε το iPod.

Δεν είχα ιδέα ποιο ήταν το άτομο που θα φωτογράφιζα, πέρα από το γεγονός ότι ήταν ο διευθύνων σύμβουλος μιας εταιρείας. Σκέφτηκα ότι αυτή η δουλειά ήταν ακόμα ένα πορτρέτο ενός CEO. Πού να ήξερα τι επιφύλασσε το μέλλον...». Τη Σαρλίζ Θερόν τη φωτογράφισε το 2003 στο «Chateau Marmont» στο Λος Αντζελες λίγο πριν ξεκινήσει την περιοδεία για την προώθηση της ταινίας «Monster», που της χάρισε το χρυσό αγαλματίδιο. Εξομολογείται ότι ήταν μια απίστευτη εμπειρία και ευχαριστεί γι’ αυτό το περιοδικό «Time Out» της Νέας Υόρκης. Σε αντίθεση με τις προαναφερθείσες δουλειές, οι οποίες έγιναν όλες κάτω από τον καυτό ήλιο του L.A., η φωτογράφηση της Βρετανίδας ηθοποιού Εμιλι Μπλαντ, την οποία γνωρίσαμε μέσα από την ταινία «Ο Διάβολος φοράει Prada» (2006), έγινε στο Τορόντο το 2009, στο πλαίσιο της προώθησης της ταινίας «Βασίλισσα Βικτωρία: Τα χρόνια της νιότης». Ακολουθεί η Γουέντι Γουίλιαμς. Διάσημη Αμερικανίδα τηλεπαρουσιάστρια, συγγραφέας, ηθοποιός και σχεδιάστρια μόδας. Τη φωτογράφισε το 2007, έναν χρόνο προτού ξεκινήσει την εκπομπή «The Wendy Williams Show» που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και εκτόξευσε τη δημοτικότητά της μέσα στις πρώτες κιόλας εβδομάδες. «Ηταν η πιο cool. Και όχι μόνο αυτό. Μόλις της έστειλα τη φωτογραφία της μου έστειλε χειρόγραφο σημείωμα στο οποίο με ευχαριστούσε». Τέλος, η Σάντρα Μπέρνχαρντ. 



Είχε κάνει την είσοδό της στην αμερικανική showbiz με καυστικό stand-up comedy και ήταν η πρώτη αποστολή που ανέλαβε ο Ντρεμπίν μετά την αποφοίτηση του το 1997, για το «Paper». «Πήρα το μετρό για το Μπρόντγουεϊ και είχα μόλις τρία λεπτά μαζί της, στο καμαρίνι της», θυμάται και προσθέτει αναφορικά με τη διασημότητα: «Για μένα όλοι είναι άνθρωποι και τους διαχειρίζομαι με τον ίδιο τρόπο. Με τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι αυτό που με ενδιέφερε από τότε ήταν να συλλάβω το πνεύμα και την ψυχή τους, αφού τελικά η φωτογραφία είναι μία ακόμη μορφή μαγείας». Οταν τον ρώτησα αν υπάρχει κάποια ατάκα χαραγμένη στη μνήμη του μέσα από όλα αυτά τα τετ-α-τετ με διασημότητες, απάντησε: «Δεν θα το πιστέψεις, αλλά κάποτε φωτογράφησα τον υπεύθυνο ασφαλείας του Αγάλματος της Ελευθερίας. Γύρισε λοιπόν κάποια στιγμή και μου είπε: “Δεν υπάρχει καμία ελευθερία στην ασφάλεια, αλλά υπάρχει ασφάλεια στην ελευθερία”».

Σήμερα, ο Ντέιβιντ Ντρεμπίν είναι εξίσου διάσημος με αυτούς που φωτογραφίζει. Τα έργα του πωλούνται σε τριψήφια ποσά, κυρίως σε συλλέκτες, ανάμεσα στους οποίους ο Ελτον Τζον και ο Μπεν Στίλερ. «Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν αισθάνομαι απίστευτα ευγνώμων για όλες τις ευκαιρίες που μου έχουν δοθεί, γι’ αυτές που με έκαναν να γυρίσω εκ νέου όλο τον κόσμο. Αυτή τη στιγμή είμαι στο Βερολίνο, αλλά θα πετάξω στο Αμβούργο, όπου ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες μου κάνει έκθεση. Οι συλλέκτες μού δίνουν την ευκαιρία να ζω ως καλλιτέχνης και να ταξιδεύω σε όλον τον κόσμο», λέει και συμπληρώνει: «Το κλειδί για την επιτυχία είναι να μην πηγαίνεις ποτέ ούτε υπερβολικά ψηλά, ούτε χαμηλά, αλλά να κυνηγάς αυτό που κλωτσάει μέσα σου για να σε οδηγήσει»