Μαρινέλλα στο Gala για την επιστροφή της στο Ηρώδειο : «Μια ζωή ρίσκαρα και θα συνεχίσω να ρισκάρω»

Θα ήταν μάλλον ανεδαφικό να προσπαθήσει να χωρέσει κανείς σε λέξεις τη ζωή και την καριέρα της Μαρινέλλας. Ετσι, όμως, δεν συμβαίνει με οτιδήποτε θεϊκό; Ωστόσο δεν θα ήταν άτοπο να αναρωτηθεί αν υπάρχουν ακόμα πράγματα που μια καλλιτέχνις με 65 χρόνια σπουδαίας, πυκνής σε γεγονότα και επιδραστικής για γενιές και γενιές επιγόνων της καριέρας μπορεί να επιχειρεί για πρώτη φορά. Η συνεργασία της με τον Μάριο Φραγκούλη, που ξεκινά από την ήδη sold out συναυλία της 3ης Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, είναι μία από αυτές τις πρώτες φορές. Ηταν δίκαιο και γίνεται πράξη.

Η Μαρινέλλα λέει πως περιμένει με ανυπομονησία τη βραδιά στη σκιά του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης. Δεν θα πρόκειται απλώς για ένα ακόμα live -με φιλανθρωπικό μάλιστα αντίκρυσμα, αφού τα έσοδα θα διατεθούν για τη στήριξη των πυρόπληκτων πολιτών μέσω του Συλλόγου Θυάτειρα που έχει αναλάβει τη διοργάνωση-, αλλά και για την επανασύνδεση της τραγουδίστριας με το κοινό, για μια επανεκκίνηση, όπως λέει, μετά τα σχεδόν δύο χρόνια κοινωνικής αποστασιοποίησης που επέβαλε η πανδημία του κορωνοϊού. Μολονότι δεν εμφανίζεται συχνά στα μέσα ενημέρωσης και έχει ξεκάθαρα επιλέξει να μη σπαταλιέται στην πολλή συνάφεια του κόσμου, η σπουδαία καλλιτέχνις μιλά με χαρά μικρού παιδιού για την επικείμενη συναυλία αλλά και με περίσσευμα αλήθειας για τα σημαντικά της ζωής. Οπως δηλαδή θα περίμενε κανείς από μια αληθινή ντίβα.

GALA: Συνεργάζεστε για πρώτη φορά με τον Μάριο Φραγκούλη. Θα ήθελα να μου πείτε τι εκτιμάτε και τι θαυμάζετε σε εκείνον.

ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ: Τον Μάριο τον ξέρω πολλά χρόνια. Τον αγαπάω πάρα πολύ γι’ αυτό που είναι. Και εννοώ ότι ο Μάριος είναι πολλά πράγματα μαζί. Πρώτα-πρώτα, είναι πολύ σπουδαίος τραγουδιστής. Πιστεύω ότι δεν έχουμε τέτοιον τενόρο εδώ στον χώρο μας. Αλλα στοιχεία που βρήκα καταπληκτικά στον Μάριο είναι ο επαγγελματισμός του, που σπανίζει στις ημέρες μας, η συνέπειά του και η ευγένειά του. Πιστέψτε με, είμαι πολύ ευτυχισμένη που μετά από τόσα χρόνια που λέγαμε να δουλέψουμε μαζί ήρθε η στιγμή που πραγματοποιούμε την επιθυμία μας. Επίσης, πρέπει να σας πω ότι όταν δουλεύεις με κάποιον πρέπει να υπάρχουν σύμπνοια και χημεία και σε εμάς συμβαίνουν και τα δύο. Και κάτι ακόμα. Δεν μας λείπει το γέλιο. Γελάμε πολύ οι δυο μας. Κι όταν έρχεται η πρόβα είμαστε οι πρώτοι που πάμε με τον ενθουσιασμό με τον οποίο τα παιδιά πάνε στην παιδική χαρά. Ομως πλησιάζει η ώρα που θα τραγουδήσουμε μαζί και η αρχή θα γίνει στο Ηρώδειο στις 3 Σεπτεμβρίου. Μετά θα πάμε στη Θεσσαλονίκη στις 13 Σεπτεμβρίου, στο Θέατρο Γης, και μετά στην Κύπρο για τέσσερις παραστάσεις. Τον Οκτώβριο η συνάντησή μας με τον Μάριο θα φιλοξενηθεί στην υπέροχη σκηνή του Christmas Theater - και ελπίζουμε να σας κρατήσουμε συντροφιά όλο τον χειμώνα. Αλλά για τις παραστάσεις αυτές θα μιλήσουμε όταν πλησιάζει ο καιρός.

G.: Σε μια εποχή που οι καλλιτέχνες μιλούν πολύ -κάποιοι ακόμα και σε βαθμό φλυαρίας-, εσείς έχετε πάρει απόσταση από τα ΜΜΕ. Δεν δίνετε συχνά συνεντεύξεις, δεν εμφανίζεστε συχνά. Γιατί άραγε;
Μ.: Η αλήθεια είναι ότι δεν με νοιάζει τόσο να εμφανίζομαι συχνά όσο το να παρουσιάζω κάθε φορά και κάτι διαφορετικό και νομίζω ότι μέχρι σήμερα το έχω κατορθώσει. Σε μια τέτοια περίπτωση θα μιλήσω στα μέσα ενημέρωσης γιατί θα έχω να πω κάτι ουσιαστικό που θα ενδιαφέρει τον κόσμο. Ολοι έχουμε γίνει ειδήμονες σε όλα τα θέματα και ακούς τόσες γνώμες από τόσους πολλούς που στο τέλος χάνεται η ουσία της υπόθεσης.

G.: Τραγουδάτε για περισσότερο από 60 χρόνια. Σκεφτήκατε ποτέ ότι «φτάνει, ως εδώ»;
Μ.: Για την ακρίβεια, τραγουδάω 65 χρόνια, αλλά ποτέ δεν ένιωσα ότι «έκλεισα τον κύκλο μου» και δεν είπα «φτάνει». Νομίζω ότι αυτό θα γίνει εντελώς ξαφνικά, όταν κάποιο καμπανάκι μέσα μου θα χτυπήσει και θα το ακούσω μόνο εγώ... Τότε θα αποσυρθώ αθόρυβα, χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα. Νομίζω ότι θα είναι το πιο ήσυχο φευγιό που θα υπάρχει.

G.: Τι πιστεύετε ότι δίνει διάρκεια, διαχρονικότητα αλλά και επικαιρότητα σε έναν τραγουδιστή τελικά;
Μ.: Πολλά πράγματα είναι αυτά που δίνουν διάρκεια και διαχρονικότητα σε έναν τραγουδιστή. Πιστεύω όμως ότι το πρώτο πράγμα είναι η στάση του απέντανι στη ζωή και τους ανθρώπους. Βέβαια πολύ σημαντικό είναι να προσέχει τη φωνή του και να μην ξοδεύεται. Δεν έκανα ποτέ υπερκατανάλωση της καλλιτεχνικής μου ζωής και απέφευγα την τηλεόραση και τις φωτογραφίες. Επίκαιρος μπορεί να είναι κάποιος που θα κάνει ένα τυχαίο σουξέ, το οποίο δεν θα είναι ικανό να τον κρατήσει στην πρώτη γραμμή, γιατί θα ξεχαστεί γρήγορα.

G.: Η πορεία και οι επιλογές σας μαρτυρούν ότι ήσασταν πάντα ανοιχτή στο καινούριο, στον νεωτερισμό, στην αλλαγή. Είστε επαναστατική φύση;
Μ.: Ναι, έτσι ήμουν από μικρή. Επαναστάτρια με αιτία!

G.: Θέλετε να μου μιλήσετε για αυτές τις καινοτομίες; Τις μικρές επαναστάσεις σας;
Μ.: Τα καινοτόμα πράγματα που έκανα στη ζωή μου, όταν μου δόθηκε η δυνατότητα, ήταν ότι ήμουν η πρώτη γυναίκα που σηκώθηκα από την καρέκλα, τραγούδησα και χόρεψα ντυμένη με παντελόνια και πουκάμισο, με κοντό μαλλί. Μέχρι τότε όλες οι τραγουδίστριες δεν τολμούσαν κάτι τέτοιο. Επέβαλα στα μαγαζιά όπου εργαζόμουν ως ρεπό την Κυριακή, για μένα και τους μουσικούς μου, και μάλιστα ζήτησα να πληρώνονται το ρεπό τους. Απαγόρεψα το σπάσιμο των πιάτων, έφερα θεατρικό φωτισμό στα κέντρα αυτά, ζήτησα το μαγαζί να είναι στρωμένο με ολόλευκα τραπεζομάντιλα και ο κόσμος να μπορεί να τρώει πριν αρχίσει το πρόγραμμα. Και φρόντιζα να αρχίζουμε νωρίς. Επίσης, ως ανήσυχη φύση που είμαι, έκανα συνέχεια καινούριες συνεργασίες και εισήγαγα μια άλλου είδους μουσική στη νυχτερινή ζωή. Ολα αυτά δεν έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη, διέθεσα πολύ κόπο και χρόνο, αλλά νομίζω ότι άνοιξα τον δρόμο για κάτι διαφορετικό στον χώρο μας. Και για να δείτε πόσο επαναστάτρια είμαι, δεν δίστασα κάποια στιγμή να αφήσω τα μεγάλα κοσμικά κέντρα και να ξεκινήσω μια δεύτερη καριέρα στις μπουάτ. Μια ζωή ρίσκαρα και θα συνεχίσω να ρισκάρω.

G.: Εχετε αναρωτηθεί πώς θα ήταν η ζωή σας αν δεν ακολουθούσατε το τραγούδι και δεν γινόσασταν η Μαρινέλλα;
Μ.: Δεν έχω ιδέα. Γιατί από 5 χρόνων τραγουδάω, χορεύω και παίζω στο θέατρο. Οπότε τώρα είναι κάπως αργά για να σκεφτώ τι άλλο θα μπορούσα να είμαι, αφού το τραγούδι έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου από πολύ νωρίς.

G.: Τους τελευταίους μήνες παρακολουθήσαμε το ξέσπασμα του λεγόμενου ελληνικού #MeToo. Αναρωτιέμαι πώς το εισέπραξε μια γυναίκα με πορεία δεκαετιών σε έναν ανδροκρατούμενο και μάλλον πατριαρχικό χώρο.
Μ.: Επειδή έχει γίνει μεγάλη συζήτηση επ’ αυτού, θα σας απαντήσω πολύ απλά: θα είμαι πάντα με το μέρος των γυναικών. Το ότι επιβίωσα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο οφείλεται ίσως στο ότι από πολύ μικρή ήμουν με τον Στέλιο Καζαντζίδη και είχα πάντα την προστασία και τη φροντίδα του. Αργότερα, που έμεινα μόνη μου, είχα μεγαλώσει και είχα μάθει πώς να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου. Και πρέπει να ξέρετε ότι τότε ήταν πολύ δύσκολα χρόνια για τις γυναίκες. Αλλά βλέπω με λύπη μου ότι και σήμερα μια κοπέλα πρέπει να δίνει τη μάχη της καθημερινά για να διατηρήσει τη δουλειά της και την αξιοπρέπειά της.

G.: Διαβάζοντας για σας βρίσκω διαρκώς δημοσιεύματα που σας χαρακτηρίζουν μύθο, θεά και, βέβαια, μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού. Πώς τα ακούτε; Νιώθετε έτσι;
Μ.: Ε, τώρα όλα αυτά είναι υπερβολές. Δεν υπάρχουν ούτε ντίβες ούτε θεές. Αν τύχει και με δείτε το πρωί να ψωνίζω στον μανάβη ή στον φούρνο, θα δείτε ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ισχύει και δεν τους δίνω σημασία.

G.: Πώς είναι η καθημερινότητά σας;
Μ.: Οπως σας είπα, όπως κάθε φυσιολογικής γυναίκας. Θα πάω στα ψώνια μου, θα δω την κόρη μου και τα εγγόνια μου, θα μιλήσω στο τηλέφωνο, θα δω τηλεόραση - μου αρέσουν πολύ ο Ηρακλής Πουαρώ και η σειρά «Ζακέτα να πάρεις» - είναι εξαιρετική και γελάω πολύ. Μόνο όταν δουλεύω αλλάζει η καθημερινότητά μου και χάνομαι απ’ όλους γιατί κάνω ατελείωτες πρόβες με τους συνεργάτες μου.

G.: Υπάρχει κάτι που σας έχει λείψει στη ζωή;
Μ.: Μου έλειψαν και μου λείπουν όλοι οι δικοί μου άνθρωποι που, δυστυχώς, δεν υπάρχουν πια στη ζωή. Κάθε απώλεια αγαπημένου ανθρώπου είναι μια έλλειψη που δεν αναπληρώνεται ποτέ.

G.: Τι θα λέγατε πως έχετε κερδίσει από το τραγούδι. Πού καταλήγετε όταν κάνετε ταμείο;
Μ.: Συνήθως κάνουμε ταμείο όταν πάμε ή όταν φεύγουμε από την τράπεζα. Βεβαίως καταλαβαίνω την έννοια «ταμείο» που μου λέτε και σας απαντώ ότι από το τραγούδι το κέρδος μου είναι η μεγαλύτερη ευλογία που θα μπορούσε να μου δώσει ο Θεός για όλες τις υπέροχες στιγμές που έχω ζήσει.

G.: Επανέρχεστε έπειτα από σχεδόν δύο χρόνια επιβεβλημένης από την πανδημία αποχής με μια συναυλία στο Ηρώδειο και μάλιστα για τους σκοπούς του Συλλόγου Θυάτειρα. Εχετε αγωνία, χαρά, προσμονή;
Μ.: Το να τραγουδάει κανείς στο Ηρώδειο καταγράφεται ως μία από τις πιο σημαντικές εμπειρίες στη ζωή κάθε καλλιτέχνη. Οσες φορές το έχω κάνει, πάντα αισθάνομαι αυτή την ανυπέρβλητη αύρα της Ακρόπολης και το δέος να τραγουδώ κάτω από τον Ιερό της Βράχο. Η συναυλία της 3ης Σεπτεμβρίου είναι επίσης πολύ σημαντική επειδή θα τραγουδήσουμε για τους σκοπούς του Συλλόγου Θυάτειρα και τα έσοδα θα δοθούν στους πυρόπληκτους και στο «Ολοι μαζί μπορούμε». Ηδη ο κόσμος ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμά μας και η παράσταση έγινε sold out μέσα σε διάστημα λίγων ημερών. Το γεγονός επίσης ότι έχουμε να εμφανιστούμε στο κοινό σχεδόν δύο χρόνια τροφοδοτεί την ανυπομονησία μας να ξαναβρεθούμε στη σκηνή, κοντά στο κοινό μας. Βλέπετε, η πανδημία μάς στέρησε την επαφή μας με τον κόσμο, μας έκανε να κλειστούμε στα σπίτια μας και στον εαυτό μας, μας έκανε απόμακρους από τους φίλους μας - σε αυτό το σημείο θέλω να επισημάνω την ανάγκη να εμβολιαστούμε όλοι, για να μπορέσουμε να ξαναπάρουμε πίσω τις ζωές μας. Το βράδυ εκείνο θα είναι σαν να κάνουμε όλοι όσοι θα είμαστε εκεί μια επανεκκίνηση στη ζωή, στη χαρά, στη μουσική, σε ό,τι μας κάνει χαρούμενους και δυνατούς. Νομίζω ότι το έχουμε όλοι ανάγκη αυτό. Και οι καλλιτέχνες και ο κόσμος που θα μας παρακολουθεί. Και ο Μάριος κι εγώ το περιμένουμε με μεγάλη αγωνία και χαρά.

Ειδήσεις σήμερα

Κορωνοϊός: Στα 3.628 τα νέα κρούσματα - 344 οι διασωληνωμένοι, 22 θάνατοι

Μαξίμου για Αποστολάκη: Κατώτερος των περιστάσεων - Δείλιασε μπροστά στις απειλές Τσίπρα

Δεν ήταν ο Ντόντι ο μεγάλος της έρωτας, λέει ο μπάτλερ της Νταϊάνα