Ο,τι… πρασινίζει είναι χρυσός!

«Χαριστική βολή» στις πρωθυπουργικές εξαγγελίες για την προστασία του περιβάλλοντος και των δασών δίνει η κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντας «οριστικές» τις παραχωρήσεις 317.000 στρεμμάτων πυκνής δασικής έκτασης στη Βόρεια Χαλκιδική σε μεταλλεία, από τα οποία 120.000 προστατεύονται από το ευρωπαϊκό δίκτυο «Natura 2000». Την ώρα που τα δάση της χώρας παραδίδονται στις φλόγες και στα τερτίπια των καταπατητών, η Πολιτεία ετοιμάζεται να χαρίσει στα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα μια γιγαντιαία έκταση που ισοδυναμεί με ολόκληρο τον ορεινό όγκο της Πάρνηθας (300.000 στρέμματα), χωρίς μάλιστα να διεκδικεί κανένα δικαίωμα από τον διαπιστωμένο μεταλλευτικό της πλούτο, η αξία του οποίου προσδιορίζεται στο ύψος των 34 δισ. ευρώ. Τα νούμερα ζαλίζουν, αλλά αποκαλύπτουν το μέγεθος της «μπίζνας» των μετάλλων που έχουν οσμιστεί Ελληνες και ξένοι «χρυσοθήρες», αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα προκαλέσουν οι δραστηριότητες της εξόρυξης σε μια περιοχή όπου η δασοκάλυψη φτάνει το 95%!

Ο κ. Τόλης Παπαγεωργίου, πολιτικός μηχανικός από το Ινστιτούτο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, που έχει αφιερωθεί στον αγώνα κατά των μεταλλείων, αναφέρει ότι μελέτες των επενδυτών που κατά καιρούς άφησαν τη σφραγίδα τους στο «κατακρεουργημένο» περιβάλλον της Χαλκιδικής προσδιορίζουν σε 14 δισ. ευρώ τις ουγκιές χρυσού που «φυλάσσονται» στα σπλάχνα της γης. Εάν προστεθεί και ο πλούτος από τις τιμές των άλλων μετάλλων, κάθε μέρα που περνά ανεκμετάλλευτη σημαίνει απώλεια κερδών για τους επενδυτές αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Πρόκειται δηλαδή για μια δηλωμένη περιοχή- «χρυσωρυχείο», η οποία βρίσκεται στον απόλυτο έλεγχο της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός, συμφερόντων της καναδέζικης European Goldfields (κατά 95%) και της Ακτωρ (κατά 5%) του ομίλου Μπόμπολα. Ο μεταλλειολόγος κ. Δημήτρης Κούτρας, που είναι μέτοχος της τεχνικής εταιρείας, συμμετέχει στην επένδυση με δικά του κεφάλαια, ενώ υποστηρίζει με ζήλο το επιχειρούμενο project.

Η «πονεμένη» ιστορία...

Τα μεταλλεία Χαλκιδικής είναι μια αρκετά «πονεμένη» ιστορία, οι ρίζες της οποίας βρίσκονται στην εποχή της ΑΕΕΧΠΛ του αείμνηστου Μποδοσάκη. Η επιχείρηση έβαλε «λουκέτο» στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η περιουσία της εκποιήθηκε από την Εθνική Τράπεζα και αγοράστηκε από την περιβόητη TVX του κ. Τimis (γνωστού και ως... Δράκουλα της Τρανσυλβανίας). Το 2003 η TVX χρεοκόπησε και έτσι τα μεταλλεία πέρασαν στον έλεγχο της Ελληνικός Χρυσός. Σήμερα στην περιοχή η εταιρεία εκμεταλλεύεται περί τα 300 στρέμματα, στα οποία είναι εγκατεστημένα το εργοστάσιο Στρατωνίου και τα μεταλλεία αργύρου, μολύβδου και ψευδαργύρου της Στρατονίκης. Δυστυχώς όμως για το περιβάλλον, τα επιχειρηματικά σχέδια της εταιρείας είναι τόσο φιλόδοξα (σχεδιάζουν εξόρυξη 200 εκατ. τόνων μεταλλευμάτων) ώστε αρκετές χιλιάδες στρέμματα δάσους θα πρέπει να αποψιλωθούν τα επόμενα χρόνια για τις ανάγκες των νέων μεταλλευτικών της δραστηριοτήτων.

…και οι αμαρτίες

Το υπουργείο Ανάπτυξης, εφαρμόζοντας ένα νομοθέτημα-σκάνδαλο του Ιανουαρίου του 2004 με τον οποίο η «φαραωνική» έκταση περνά στον έλεγχο της Ελληνικός Χρυσός, επικαλείται λόγους εθνικού συμφέροντος και παρακάμπτει τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια (ΓΠΣ) τριών δήμων (Σταγείρων-Ακάνθου, Παναγίας και Αρναίας) που από την περασμένη άνοιξη επιχειρούν να χωροθετήσουν την περιοχή και να θέσουν ασπίδα προστασίας για το περιβάλλον. Με τις αποφάσεις τους, που είχαν ψηφιστεί ομόφωνα από τα δημοτικά συμβούλια τον Μάρτιο του 2007, 160.000 και 150.000 στρέμματα αντίστοιχα χαρακτηρίστηκαν «περιοχή προστασίας δάσους και δασικών εκτάσεων».

Σύμφωνα με τον κ. Παπαγεωργίου, με παρέμβαση του υπουργείου Ανάπτυξης (Δ7/9823/10/5/07) δόθηκε εντολή στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, που είναι αρμόδια για την έγκριση των ΓΠΣ, ώστε οι συγκεκριμένες εκτάσεις να διατηρήσουν τον μεταλλευτικό τους χαρακτήρα και παράλληλα να αποτυπωθούν στους χάρτες των πολεοδομικών σχεδίων οι μελλοντικές μεταλλευτικές εγκαταστάσεις, όπως αυτές περιγράφονται στο εγκεκριμένο σχέδιο ανάπτυξης των μεταλλείων Κασσάνδρας. Στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις των μεταλλείων Στρατωνίου-Ολυμπιάδας προβλέπεται να προστεθούν το γιγαντιαίο μεταλλείο των Σκουριών και δύο νέα -στις περιοχές Σκουριών και Στρατωνίου- με εγκαταστάσεις εμπλουτισμού και φρύξης μεταλλευμάτων, εργοστάσια παραγωγής θειικού οξέος, αρσενικού κ.ά.

Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τις θηριώδεις αυτές εγκαταστάσεις είναι ανυπολόγιστες: καταστροφή του παρθένου δάσους των Σκουριών από την εξόρυξη και επεξεργασία του μεταλλεύματος, καθώς και από τους εκατοντάδες εκατομμύρια τόνους τοξικών αποβλήτων και μπάζων που θα αφήσει πίσω της η εταιρεία. Δραματικές θα είναι οι συνέπειες και για την ευρύτερη περιοχή, μια και το όρος Κάκαβος, όπου βρίσκονται οι Σκουριές, είναι η μεγαλύτερη πηγή καθαρού νερού για ολόκληρη τη Χαλκιδική. Από εκεί προέρχονται όλα τα υδατικά αποθέματα της Β. Χαλκιδικής και πηγάζει ο ποταμός Χαβρίας, απ’ όπου προγραμματίζεται να υδροδοτηθεί το νότιο και πιο τουριστικό μέρος του νομού.