Προς ανατίμηση του κινεζικού γουάν;

Οι πολιτικοί έχουν  πολλούς τρόπους για να παρουσιάσουν τις όποιες αποφάσεις τους. Για να καλύψουν ό ,τι χρειάζεται να παραμείνει κρυφό, ή για να αμβλύνουν τις εντυπώσεις από κάποια εξέλιξη που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί διπλωματική ήττα ή διπλωματική επιτυχία. Αναλόγως τι πρέπει να «περάσουν» στο ευρύ κοινό …

Έτσι, η διαφαινόμενη συμφωνία – άγνωστο κάτω από ποιες  προϋποθέσεις και με ποια ανταλλάγματα – μεταξύ της κινεζικής και  της αμερικανικής κυβέρνησης, για  την σταδιακή ανατίμηση του κινεζικού  γουάν, ονομάζεται πλέον « μεταρρύθμιση του νομισματικού συστήματος και φιλελευθεροποίηση της οικονομίας της Κίνας», σύμφωνα πάντα με τις δηλώσεις του Κινέζου προέδρου Χου Ζιντάο και «μεταρρύθμιση που θα επιτρέψει στις νομισματικές ισοτιμίες να απεικονίζουν τις δυνάμεις της αγοράς», σύμφωνα με την αμερικανική κυβέρνηση, έτσι όπως εκφράζεται η επίσημη θέση της από την υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον και τον υπουργό Οικονομικών Τίμοθι Γκάϊτνερ!

Η αμερικανική υπουργική  αντιπροσωπεία συναντήθηκε με τον Κινέζο πρόεδρο σε μια ύστατη προσπάθεια των Αμερικανών να διασφαλίσουν το ότι η συνεχιζόμενη, πρακτικά από το 2008 και εντεύθεν, πολιτική επιλογή της κινεζικής κυβέρνησης να καθορίζει κεντρικά την ισοτιμία του νομίσματός της κατά τρόπο ώστε να εξυπηρετεί απόλυτα την εξαγωγική δραστηριότητα της χώρας, δεν θα κατέστρεφε τις μεταρρυθμίσεις Ομπάμα στην οικονομία και δεν θα απειλούσε το σχέδιο αναδιάρθρωσης της αμερικανικής οικονομίας.

Κάτι που δεν  θα μπορούσε να γίνει με το γουάν  συνεχώς φτηνότερο από ευρώ, δολάριο, γιεν, γενικώς … τόσο φτηνό όσο  χρειάζονται οι κινεζικές επιχειρήσεις για να κυριαρχήσουν με τα – φτηνά  – προϊόντα τους στις δυτικές αγορές. Το τελευταίο διάστημα και με την κρίση να καλπάζει και στην Ευρώπη, οι πιέσεις εντείνονταν προς το Πεκίνο ώστε να εγκαταλείψει την προστατευτική του πολιτική απέναντι στο νόμισμά του (η ισοτιμία του γουάν είναι σταθερή από τον Ιούλιο του 2008 με ανώτατες επιτρεπόμενες αποκλίσεις της τάξης του μισό τοις εκατό συν, πλην).

Κι από τη στιγμή που «αποστολή εξετελέσθη», αφού σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου  η Κίνα ήταν πέρυσι η πρώτη σε εξαγωγές χώρα στον πλανήτη με συναλλαγές αξίας 1,2 τρισ. Δολαρίων, τώρα ήρθε η ώρα το Πεκίνο να συναινέσει στις έξωθεν πιέσεις, προφανώς όχι χωρίς ανταλλάγματα και επισήμως να μιλάει για μια νέα πολιτική «που θα προσδώσει στην Κίνα την ευελιξία για να υποστηρίξει την οικονομική της ανάπτυξη».

Είπαμε, τα πάντα  είναι θέμα … διατύπωσης!