Ξεθωριάζει το όνειρο του Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης;

“Μέχρι και πρόσφατα, αναφερόμαστε στον Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη ως ένα αγωγό που έχει τεράστια συγκριτικά πλεονεκτήματα έναντι των  άλλων. Τώρα, επιχειρηματολογούμε υπέρ του υπό την έννοια ότι μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά προς άλλους, όπως ο αγωγός Σαμψούντα – Τσεϊχάν”.

Με αυτά τα λόγια  απέδωσε την περιρρέουσα για  το έργο ατμόσφαιρα παράγοντας που  έχει παρακολουθήσει την  υπόθεση  από την αρχή της, από τότε που  ο αείμνηστος Νίκος Γρηγοριάδης, δεξί χέρι του καπετάν Γιάννη Λάτση, και ο επιχειρηματίας Δημήτρης Κοπελούζος είχαν βάλει μπροστά τη συγκεκριμένη ιδέα.

Έχουν περάσει 18 χρόνια από τότε και το νέο σκηνικό  θέλει, επισήμως, τους Ρώσους να εξετάζουν  το ενδεχόμενο να θέσουν τόσο τον “δικό  μας” πετρελαιαγωγό όσο και τον  αγωγό Σαμψούντα – Τσεϊχάν, ο  οποίος έχει σχεδιαστεί να βγαίνει απέναντι από την Κύπρο, κάτω από την ομπρέλα μιας εταιρείας  holding.

Την ύπαρξη του σεναρίου παραδέχονται και τα στελέχη της  Transbalkan Oil Pipeline, της εταιρείας που διαχειρίζεται το έργο και στην οποία συμμετέχουν η Ρωσία, η Βουλγαρία, η Ελλάδα καθώς και οι επιχειρηματικοί όμιλοι Λάτση, Ελληνικών Πετρελαίων και Κοπελούζου.

Αλλά γράψαμε λίγο πριν “επισήμως” διότι ...ανεπισήμως αρμόδιες ρωσικές διπλωματικές πηγές δεν δίνουν, πλέον, και πολλές πιθανότητες να προχωρήσει καν το έργο! H Μόσχα εμφανίζεται να έχει απηυδήσει από τις παλινωδίες της κυβέρνησης Μπορίσοφ στη Βουλγαρία αλλά και από τις παραδοσιακές καθυστερήσεις της ελληνικής γραφειοκρατίας.

Οι πληροφορίες  θέλουν την κυβέρνηση να φέρνει προς διαβούλευση την επόμενη εβδομάδα το νομοσχέδιο με το οποίο ο πετρελαιαγωγός χαρακτηρίζεται ως έργο εθνικής σημασίας, προκειμένου να προχωρήσουν απρόσκοπτα διαδικασίες όπως οι απαλλοτριώσεις. Ωστόσο, η προοπτική αυτή έχει πρωτακουστεί εδώ και τρία χρόνια, ενώ οι ίδιες διπλωματικές πηγές αναφέρουν πλέον ότι “στην Μόσχα υπάρχει καχυποψία για την ελληνική στάση, σε σχέση και με το περισσότερο ...αμερικανοκεντρικό κλίμα που αναδύεται από την κυβέρνηση Παπανδρέου”…

Και το προχωρούν ακόμη  περισσότερο, λέγοντας ότι η αναβάθμιση των σχέσεων Ρωσίας – Τουρκίας είναι ουσιαστική, αφού ήδη έχουν  υπάρξει σημαντικές συμφωνίες τόσο σε σχέση με την διευκόλυνης της  ροής του ρωσικού πετρελαίου προς την Μεσόγειο όσο και σε σχέση  με την υποθαλάσσια διέλευση του  αγωγού φυσικού αερίου South Stream από τα τουρκικά χωρικά ύδατα.

Το άσχημο είναι  ότι, πέραν των Τούρκων, και οι Βούλγαροι εμφανίζονται να έχουν, θεωρητικά τουλάχιστον, εναλλακτική διέξοδο στη γεωπολιτική καριέρα του πετρελαίου. Αυτή δεν είναι άλλη από τον αγωγό ΑΜΒΟ που καταλήγει στην Αλβανία, ενός σχεδίου το οποίο διπλωματικές πηγές θέλουν να αναθερμαίνεται, καθώς συνδέεται με συμφέροντα που πρόσκειται στην κυβέρνηση των Δημοκρατικών του προέδρου Ομπάμα.

Σε περίπτωση συγχώνευσης  των πετρελαιαγωγών Μπουργκάς –  Αλεξανδρούπολης και Σαμψούντας – Τσεϊχάν, οι εκτιμήσεις θέλουν να περνούν από τον “δικό μας” αγωγό περί τα 20.000 βαρέλια ημερησίως  στην πλήρη ανάπτυξή του καθώς  και περί τα 43.000 βαρέλια ημερησίως  από τον Σαμψούντα – Τσεϊχάν.

Τα δε Στενά του  Βοσπόρου θα παρακαμφθούν πλήρως, ώστε να μειωθούν οι καθυστερήσεις στην διέλευση των πλοίων από αυτά και  οι πιθανότητες για περιβαλλοντικό ατύχημα, καθώς το σύνολο των ποσοτήτων θα καταλήγουν στο Τσεϊχάν, ενώ στην Αλεξανδρούπολη θα καταλήγουν επιπλέον ποσότητες.

Αυτό, πάντως, που δεν  μπορεί να αμφισβητήσει κανείς είναι  ότι ο Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης  εξακολουθεί να έχει σημαντικά πλεονεκτήματα  από τεχνικοοικονομικής πλευράς.

Ο αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη σύμφωνα με το σχεδιασμό  θα έχει μήκος 336 χιλιόμετρα και θα κοστίσει 2 - 2,5 δισ. ευρώ ενώ ο Σαμψούντα - Τσειχάν  διατρέχει 600 χλμ, και υπολογίζεται να ξεπεράσει κατά πολύ τα 5 δισ. ευρώ, αφού πέραν της μεγαλύτερης διαδρομής, έχει να διέλθει και από ιδιαίτερα  δύσκολα, από μορφολογικής πλευράς  εδάφη (μεγάλα υψόμετρα, κακοτράχαλες περιοχές κλπ) 

Και βεβαίως η κοινοπραξία  της Κασπίας που ελέγχει το σύστημα αγωγών CPC, στην οποία μετέχουν πολυεθνικοί κολοσσοί όπως η Chevron, η ΒΡ, η Mobil και η Shell και, φυσικά, ρωσικές αλλά και καζάκικες εταιρείες, έχει αποφασίσει επέκταση της δυναμικότητας του αγωγού που καταλήγει στο λιμάνι Νοβοροσίσκ της Μαύρης Θάλασσας σχεδόν κατά 100%, στα 67 εκατ. τόνους τον χρόνο.

Οπότε, με τέτοια συμφόρηση  στη Μαύρη Θάλασσα, υπάρχει πετρέλαιο  και για τον “δικό μας” αγωγό, τον οποίο θα εφοδιάζουν τάνκερ της  διαδρομής Νοβοροσίσκ – Μπουργκάς.