George Perlegos, ο Ελληνας της Silicon Valley

Εζησε μια ζωή σαν παραμύθι που ξεκίνησε λίγο μετά τον Εμφύλιο σ’ ένα μικρό χωριό κοντά στην Τεγέα της Τρίπολης. Εφτασε στην κορυφή της τεχνολογικής βιομηχανίας δημιουργώντας εταιρείες αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, συμμετέχοντας ενεργά στη δημιουργία της Silicon Valley και στην εξέλιξη τεχνολογιών που αν και θεωρούνται σήμερα δεδομένες, θα ήταν μάλλον αδύνατον να ζήσουμε χωρίς αυτές.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τις εξελίξεις στην τεχνολογία «άγνωστη χώρα», οι οποίες αφορούν τους επιστήμονες και μια μικρή μερίδα ανθρώπων που θεωρούνται αν όχι «περίεργοι», σίγουρα πολύ εξειδικευμένοι. Η εφαρμογή όμως όσων ανακαλύπτουν οι επιστήμονες στα εργαστήρια κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη και σταδιακά γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Εκτός σπανίων εξαιρέσεων, οι ερευνητές παραμένουν στην αφάνεια. Ομως τα «παιδιά» τους, οι εφευρέσεις τους δηλαδή, είναι αναγνωρίσιμες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης.

Ο κ. George Perlegos δεν ανήκει στους διάσημους συμπατριώτες μας, αν και διέπρεψε επί μια τεσσαρακονταετία στον χώρο των τεχνολογικών εξελίξεων και βρέθηκε στο επίκεντρο της μεγαλύτερης ίσως επανάστασης που συντελέστηκε στη σύγχρονη ιστορία και άλλαξε δραματικά τον τρόπο ζωής σε όλο τον πλανήτη.

Ξεκίνησε την έρευνα πολύ νωρίς, σε ένα γνωστικό πεδίο για το οποίο δεν υπήρχε πρότερη εμπειρία και είναι ακόμη και σήμερα δυσνόητο για τον μέσο άνθρωπο.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, οι πρώτοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είχαν κάνει την εμφάνισή τους σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια. Οι χειριστές των ιδιαίτερα απλοϊκών -σε σχέση με τα σημερινά standards- μηχανών έγραφαν τα προγράμματα σε μια ευμεγέθη δισκέτα και κάθε φορά που χρειαζόταν να «τρέξουν» το πρόγραμμα έπρεπε να φορτώσουν τη δισκέτα στο μηχάνημα. Μόλις την αφαιρούσαν, το πρόγραμμα έπαυε να λειτουργεί.

Φοιτητής στο Σαν Φρανσίσκο, ερευνητής στην «Intel»

Προτού καλά-καλά αποφοιτήσει από την εξαετή μεταπτυχιακή θητεία του στο Πανεπιστήμιο Stanford, ο κ. Περλέγκος έπιασε δουλειά σε μια από τις νεοσύστατες εταιρείες που είχαν εγκατασταθεί στην ευρύτερη περιοχή των «περιχώρων» του Σαν Φρανσίσκο, προκειμένου να πληρώνει τα δίδακτρα στο διάσημο σήμερα πανεπιστημιακό ίδρυμα. Το όνομα της εταιρείας ήταν «Intel» και το αντικείμενο έρευνάς του ήταν η δημιουργία μιας πιο ευέλικτης, εύχρηστης και πιο «μόνιμης» συσκευής αποθήκευσης, που θα βελτίωνε κατά πολύ τη λειτουργία των υπολογιστών.

Ο κ. Περλέγκος άλλωστε είχε βρεθεί στις ΗΠΑ όχι κατά τύχη, αλλά από επιλογή των γονιών του να παρακολουθήσει από κοντά τις εξελίξεις που ελάμβαναν χώρα στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, την ώρα που στη μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Ελλάδα οι δραματικές πολιτικές εξελίξεις βρίσκονταν στο επίκεντρο και όλα τα υπόλοιπα έρχονταν σε δεύτερη μοίρα.

Ο εργάτης από την Τεγέα που μετανάστευσε στις ΗΠΑ

Ο πατέρας του, εργάτης στο επάγγελμα, είχε πάει στις ΗΠΑ για να αναζητήσει εργασία και ήρθε σε επαφή με όσα συνέβαιναν εκεί. Υστερα από παραμονή τεσσάρων ετών στη «γη της ευκαιρίας», επιστρέφει στην Ελλάδα και αποφασίζει να μεταναστεύσει με όλη την οικογένεια, προκειμένου να μετέχουν τα παιδιά του στο «μορφωτικό θαύμα» της Αμερικής. Αλλωστε τα δύο μεγαλύτερα είχαν ολοκληρώσει το σχολείο και αναζητούσαν κατεύθυνση.

Ετσι, η οικογένεια Περλέγκου αφήνει την περιοχή της Τεγέας όπου γεννήθηκαν και ζούσαν όλα τα μέλη της και εγκαθίσταται στην περιοχή Lodi της Καλιφόρνια. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα αλλά στη συνέχεια ο πατέρας της οικογένειας ξεκινά μια αγροτική δραστηριότητα που στη συνέχεια συνδέθηκε με την περιοχή, την καλλιέργεια σταφυλιών -και τα οποία έδινε σε οινοπαραγωγούς της περιοχής-, δραστηριότητα που συνεχίζει ακόμη και σήμερα.

Ο βενιαμίν της οικογένειας, ο Γιώργος, τελειώνοντας το σχολείο φοιτά στο πολιτειακό πανεπιστήμιο για τέσσερα χρόνια και κατόπιν αποφασίζει να πάρει μεταπτυχιακό τίτλο από το Πανεπιστήμιο Stanford, που συνδέθηκε όσο τίποτε άλλο με τη Μέκκα της τεχνολογίας, τη Silicon Valley. Τότε ακόμη, η περιοχή δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια επαρχία των ΗΠΑ, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με την πάγια τακτική των αμερικανικών πανεπιστημίων, που δίνουν τη δυνατότητα στους φοιτητές να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους, ο κ. Περλέγκος πιάνει δουλειά στην «Intel», την εταιρεία που έγινε στη συνέχεια ο κολοσσός της παγκόσμιας βιομηχανίας ημιαγωγών. Για 10 ολόκληρα χρόνια τη δεκαετία του ’70 ασχολείται με την έρευνα πάνω στα αποθηκευτικά μέσα και ουσιαστικά ανακαλύπτει τον πρόγονο αυτού που γνωρίζουμε σήμερα ως flash memory ή, επί το ελληνικότερον, κάρτα μνήμης.

Αν και τα πρώτα αποθηκευτικά μέσα ήταν πολύ ογκώδη και απαιτούσαν τη χρήση υπεριώδους ακτινοβολίας για να διαγραφούν και να ξαναχρησιμοποιηθούν, στην πορεία εξελίχθηκαν και σήμερα αποτελούν τη βάση λειτουργίας όλων των ηλεκτρονικών συσκευών, από τους υπολογιστές μέχρι τα iPod, τα κινητά τηλέφωνα, τις τηλεοράσεις ή τις οικιακές συσκευές, τα αυτοκίνητα, ακόμη και τα αεροπλάνα ή τα διαστημόπλοια.

Η Silicon Valley δεν ήταν ακόμη το επίκεντρο της τεχνολογίας, αλλά ο κ. Περλέγκος προέβλεπε ότι οι εξελίξεις θα ήταν ραγδαίες.

Η «Seek Technologies», η ΑΤΜΕΚ και τα μαύρα κουτιά των αεροπλάνων

Το 1981 παραιτείται από την «Intel» και συνεργαζόμενος με 4 ακόμη νέους επιστήμονες αναζητούν χρηματοδότη για να δημιουργήσουν τη δική τους επιχείρηση. Ο θεσμός των venture capitals δεν είναι ακόμη ιδιαίτερα διαδεδομένος αλλά τελικά βρίσκουν τα απαραίτητα κεφάλαια, που ανέρχονταν στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 20 εκατ. δολαρίων.

Η νέα εταιρεία του, με την επωνυμία «Seek Technologies», συνεχίζει την έρευνα που ο κ. Περλέγκος έκανε για λογαριασμό της «Intel», αναζητώντας όμως μια διαφορετική και πιο χρηστική κατεύθυνση. Τα αποτελέσματα των ερευνών εκτίναξαν την αξία της εταιρείας και παράλληλα βοήθησαν στην υλοποίηση εφευρέσεων όπως τα μαύρα κουτιά των αεροπλάνων. Εναν χρόνο αργότερα, η εταιρεία πραγματοποιεί εισαγωγή στο Χρηματιστήριο και ο κ. Περλέγκος πουλάει τη συμμετοχή του και αποχωρεί.

Αποφασίζει να κάνει το επόμενο βήμα και με τη στήριξη της συζύγου του Αγγελικής (Ελληνίδας που ζούσε επίσης στις ΗΠΑ) αποφασίζουν να υποθηκεύσουν όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία και να δανειστούν προκειμένου να δημιουργήσουν την εταιρεία «ATMEL Corporation», που παρήγε microchips για υπολογιστές. Τα χρόνια ήταν δύσκολα, δεδομένου ότι ήδη η οικογένειά του είχε αποκτήσει και… νέα μέλη, ενώ τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της ο κ. Περλέγκος δεν έπαιρνε ούτε μισθό.

Μία εταιρεία με αξία 2 δισ. δολαρίων

Η επιλογή ζωής, όπως αποδείχτηκε, ήταν σωστή. Η εταιρεία, της οποίας ηγήθηκε ο κ. Περλέγκος από τη θέση του CEO (διευθύνοντος συμβούλου), ξεπέρασε σε αξία τα 2 δισ. δολάρια, απέκτησε θυγατρικές σε όλο τον κόσμο και απασχολεί περισσότερους από 10.000 εργαζομένους. Ο κ. Περλέγκος παρέμεινε στο τιμόνι για 25 χρόνια και πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε.

Η αγάπη του για την πατρίδα πάντως δεν έσβησε από τις επιτυχίες που γνώρισε στην άλλη άκρη της Γης. Η οικογένεια Περλέγκου διατηρεί σπίτια τόσο στην Αθήνα όσο και την Τρίπολη, ενώ περνούν τα καλοκαίρια τους μαζί με τα τρία παιδιά τους στην πατρίδα. Μάλιστα, στα τέλη της δεκαετίας του ’90 βρήκε την ευκαιρία που αναζητούσε για να επενδύσει στην Ελλάδα.

Πώς επένδυσε στο ασύρματο Ιντερνετ και στην ομάδα του Πανεπιστημίου της Πάτρας…

Η ATMEL εξαγόρασε μια μικρή εταιρεία στη Βόρεια Καρολίνα και μεταξύ των συνεργατών της υπήρχαν ορισμένοι Ελληνες μηχανικοί που τον ενημέρωσαν για τις εξελίξεις σε επίπεδο τεχνολογίας και έρευνας στην Ελλάδα. Αυτό που του κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου της Πάτρας, η οποία διεξήγαγε έρευνες στον κομβικό τομέα της ασύρματης τεχνολογίας δικτύων, αυτό που ονομάζουμε σήμερα wireless LAN ή, απλούστερα, ασύρματο Ιnternet.

Ο κ. Περλέγκος αποφασίζει να επενδύσει, όχι ορμώμενος από συναισθηματικούς λόγους αλλά αναγνωρίζοντας ότι η συγκεκριμένη ομάδα είχε μια απίστευτη εξειδίκευση στον συγκεκριμένο γνωστικό τομέα. Δημιουργεί μια θυγατρική εταιρεία και με βάση αυτούς τους 8 μηχανικούς συνεχίζει την έρευνα. Προκειμένου να τους δώσει όλα τα απαραίτητα εφόδια, προσλαμβάνει άλλους 150 μηχανικούς. Επειδή μάλιστα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να βρει τόσους μηχανικούς με γνώση του αντικειμένου στην Πάτρα, επεκτείνει την εταιρεία και στην Αθήνα. Η ATMEL ήταν από τις πρώτες εταιρείες που κατασκεύασαν συσκευές ασύρματου Ιnternet και οι εργαζόμενοι στην ελληνική θυγατρική της απορροφήθηκαν αργότερα από την αναπτυσσόμενη ελληνική αγορά πληροφορικής.

Εχοντας ουσιαστικά συνταξιοδοτηθεί, ο κ. Περλέγκος αναζητά πλέον ευκαιρίες για επενδύσεις φιλοδοξώντας ουσιαστικά να παίξει έναν άτυπο ρόλο venture capitalist, για να δώσει την ευκαιρία σε νέους επιστήμονες να υλοποιήσουν τις ιδέες του όπως δόθηκε και στον ίδιο η ευκαιρία σχεδόν 30 χρόνια πριν.

Οι ταμειακές μηχανές της «Micrelec»

Η αγάπη του για την Ελλάδα τον κάνει να αναζητά επενδύσεις και στη χώρα μας. Πρόσφατα επένδυσε σε μια εταιρεία με την επωνυμία «Micrelec» που κατασκευάζει πολύ εξειδικευμένες και ιδιαίτερα προηγμένες τεχνολογικά ταμειακές μηχανές.

Ενδεχομένως θα ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το μικρότερο όμως από τα παιδιά του, η κόρη του, πηγαίνει ακόμη στο σχολείο, ενώ τα δύο μεγαλύτερα συνεχίζουν τις σπουδές τους, ο ένας ως γιατρός και ο άλλος ως μηχανικός.