56% πάνω το δημόσιο χρέος επί ΝΔ!

«Θηλιά» που  απειλεί να στραγγαλίσει την ελληνική οικονομία αποδεικνύεται το τεράστιο δημόσιο χρέος. 

Τα στοιχεία που περικλείονται σε έρευνα που  συντάχθηκε από την ερευνήτρια του  Κέντρου Προγραμματισμού και  Οικονομικών Ερευνών κ. Έρση Αθανασίου, με τίτλο «Δημοσιονομική Πολιτική και  η Ύφεση: Η Περίπτωση της Ελλάδας», αποδεικνύουν ότι η επόμενη κυβέρνηση θα παραλάβει «καμένη γη» και θα έχει περιορισμένα περιθώρια ευελιξίας να ασκήσει πολιτική δυναμικής εξόδου από την κρίση, γεγονός που προοιωνίζεται μια σκληρή διετία για τους Ελληνες πολίτες. 

Η ερευνήτρια του  ΚΕΠΕ υπογραμμίζει  ο καθαρός  ετήσιος δανεισμός της Ελλάδας  έφτασε το 10% του ΑΕΠ κατά την περίοδο 2000-2007 και οδήγησε σε μεγάλη αύξηση του εξωτερικού χρέους της χώρας  στο 149% του ΑΕΠ το 2008, από 95% του  ΑΕΠ το 2003 (από το οποίο το 79% του ΑΕΠ είναι δημόσιο και το 70% ιδιωτικό). Πρόκειται για μία αύξηση 56% ως ποσοστό επί του ΑΕΠ μέχρι το τέλος της περσινής χρονιάς, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι η ανηφόρα συνεχίζεται… 

Η μελέτη «καρφώνει» ουσιαστικά την πολιτική της «ήπιας προσαρμογής», παρουσιάζοντάς την σαν μία μεγάλη χαμένη ευκαιρία, την οποία πληρώνουμε ακριβά σήμερα. Αναφέρει ότι «δεδομένου του ρόλου που είχε η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη για τα επιτόκια και τη συναλλαγματική ισοτιμία, είναι σαφές ότι πριν από το ξέσπασμα της τρέχουσας κρίσης, η μόνη πολιτική που θα μπορούσε να συγκρατήσει την άνοδο του εξωτερικού χρέους της χώρας θα ήταν μία πολιτική δημοσιονομικής εξυγίανσης.  

Εντούτοις η  πολιτική που ακολουθήθηκε ήταν σε γενικές γραμμές επεκτατική, μία  επιλογή που κατά πάσα πιθανότητα επηρεάσθηκε τόσο από τις τότε ευοίωνες προβλέψεις για το μέλλον της ελληνικής και της διεθνούς οικονομίας, όσο και από τη γενικότερη άποψη ότι, με δεδομένη την συμμετοχή της Ελλάδας στη νομισματική ένωση η άντληση εξωτερικής χρηματοδότησης δεν συνιστούσε πρόβλημα για τη χώρα». 

Σε αυτή την  βάση το ΚΕΠΕ υποστηρίζει ότι αν η νέα κυβέρνηση προχωρήσει σε παροχές, οι αγορές θα αντιδρούσαν, αυξάνοντας τόσο το κόστος δανεισμού του δημοσίου αλλά και το κόστος δανεισμού των  νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Επιπλέον η κυβέρνηση θα υποχρεωνόταν να λάβει πολύ περισσότερα εισπρακτικά μέσα (αφού δεν θα μπορούσε πλέον να δανειστεί αρκετά) ενώ οι ιδιώτες θα πλήρωναν πολύ ακριβότερα τα δάνειά τους… 

Υπολογίζεται  πάντως ότι, εφόσον δεν υπήρχε δημοσιονομικό  πρόβλημα, ένα «πακέτο παροχών» θα μπορούσε να αποδώσει, αναλόγως την δομή των μέτρων. Για παράδειγμα παροχές αξίας 1% του ΑΕΠ, θα μπορούσαν να επιταχύνουν από 0,48% έως και 1,9% την άνοδο του ΑΕΠ, εφ όσον όμως δεν προκαλούσαν αύξηση στα επιτόκια δανεισμού της χώρας, κάτι που θεωρείται αδύνατο. 

Εκτιμάται έτσι ότι εάν θεσπιστούν τώρα μέτρα  κόστους 1% του ΑΕΠ, ενδεχομένως να προκαλέσουν επιπλέον ύφεση έως  και 2,6% του ΑΕΠ, επειδή μια πολιτική παροχών από την νέα κυβέρνηση  θα στείλει μήνυμα δημοσιονομικής χαλάρωσης στις διεθνείς αγορές, οι οποίες θα τιμωρήσουν την χώρα μας με υψηλά επιτόκια που θα επιβαρύνουν υπέρμετρα την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους.