Μ.Οφλούδη-Γιαβρόγλου: έκανε τους Μύλους Σόγιας να βγάζουν βιοκαύσιμα

«Αφοσίωση, διαρκής προσπάθεια, πείσμα και διπλωματία. Αυτά χαρακτηρίζουν την προσπάθειά μου να πετύχω». Με αυτά τα λόγια η  επιχειρηματίας  κυρία Μαρίνα  Οφλούδη-Γιαβρόγλου, διευθύνουσα σύμβουλος της βιομηχανίας «Μύλοι Σόγιας Α.Ε.», η γυναίκα που επί μία εικοσαετία καθοδηγεί με επιτυχία την οικογενειακή επιχείρηση, αυτοπροσδιορίζει την πορεία της στις business.

Κόρη του Αριστοτέλη Οφλούδη, ιδρυτή των Μύλων και της Ελαιουργίας - Βαμβακουργίας Θεσσαλονίκης, ανήκει σε μία δραστήρια επιχειρηματικά οικογένεια, που ασχολήθηκε από τις αρχές του περασμένου αιώνα  με την πρωτογενή παραγωγή και τα δημητριακά. Η ίδια κλήθηκε από νωρίς να αναλάβει πρωτοβουλίες σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο - όπως αυτός των δημητριακών. Επεσε εξ αρχής στα βαθιά, καθώς δεν διέθετε την παραμικρή εμπειρία.

Στο στενό επαγγελματικό περιβάλλον της Θεσσαλονίκης, στις αρχές του 1980, αντιμέτωπη με την αντίδραση των συναδέλφων και την προσωπική της απειρία, καλείται να διαχειριστεί το όνομα της οικογένειας μετά τον ξαφνικό του θάνατο του πατέρα της.

 Η συνταγή με τα φυτικά έλαια της «GF Energy»

Εχοντας περάσει με επιτυχία τις εξετάσεις στο δύσκολο κομμάτι της βιομηχανικής παραγωγής, δοκιμάζει πλέον τις δυνάμεις της σε έναν νέο και ιδιαίτερα ελκυστικό τομέα: αυτόν της ενέργειας. Σήμερα, με την ίδια διορατικότητα αντιμετωπίζει τη νέα πρόκληση της εποχής που ακούει στο όνομα βιοκαύσιμο. Με την επωνυμία «GF Energy» και με συνεργάτη τον επιχειρηματία κ. Αχιλλέα Φώλια, έθεσαν από κοινού τις βάσεις λειτουργίας μίας νέας μονάδας παραγωγής  βιοκαυσίμων. Το συνολικό κόστος της νέας επιχειρηματικής πρωτοβουλίας ανέρχεται σε 17 εκατ. ευρώ και ένα τμήμα της χρηματοδοτείται από κοινοτικά προγράμματα.

Πρόκειται για μία σύγχρονη αυτοματοποιημένη μονάδα, φιλική προς το περιβάλλον, που αποτελεί εναλλακτική διέξοδο για τους παραγωγούς καλλιεργειών που προορίζονται για βιοκαύσιμα. Οι συνέργιες που προκύπτουν από την παράλληλη λειτουργία της μονάδας των μύλων σόγιας, που προμηθεύει με πρώτη ύλη και τη νέα επιχείρηση, είναι πολλαπλές και τα πρώτα μηνύματα είναι αρκούντως θετικά για τη νέα επιχείρηση.

Η νέα μονάδα, δυναμικότητας 130.000 τόνων βιοκαυσίμων, ξεκίνησε και λειτουργεί από τις αρχές του 2009 και παράγει κοντά στους 25.000 τόνους.

Η διοίκηση της εταιρείας έχει ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με ενδιαφερόμενους πελάτες και από τον χώρο της ενέργειας. Ουσιαστικά πρόκειται για  μία πρωτοβουλία που απευθύνεται και στη νεότερη γενιά της οικογένειας Οφλούδη, η οποία ξεκίνησε ήδη να δραστηριοποιείται και επαγγελματικά στη νέα εταιρεία.

Η χρήση καυσίμων diesel που παράγονται από φυτικά έλαια δεν είναι νέα διαδικασία. Η ιδέα της χρησιμοποίησης καυσίμων, βασισμένων σε φυτικά έλαια, χρονολογείται από 1895, όταν ο δρ Ρούντολφ Ντίζελ ανέπτυξε την πρώτη μηχανή ανάφλεξης με συμπίεση, σχεδιασμένη να λειτουργεί με φυτικά έλαια.

Ιστορία – ξεκίνημα - Greenpeace

Γέννημα-θρέμμα Θεσσαλονικιά,  η Μαρίνα  Οφλούδη  αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Γαλλική Σχολή, ακολούθησε στη συνέχεια  σπουδές στα οικονομικά σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου και κατόπιν στις ΗΠΑ.

Λίγα χρόνια αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 1970 παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Γιαβρόγλου, καθηγητή της Ακτινολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τα οποία δραστηριοποιούνται σήμερα στην εταιρεία.

Ξεκινώντας τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα στην οικογενειακή επιχείρηση, η κυρία Οφλούδη-Γιαβρόγλου ανέλαβε αρχικά τον τομέα των πωλήσεων και των εξαγωγών της «Ελαιουργίας - Βαμβακουργίας Θεσσαλονίκης».

30 χρόνια παράδοση

Το 1989,  εξαιτίας του πρόωρου θανάτου του πατέρα της, αναλαμβάνει τη θέση της διευθύνουσας συμβούλου των «Μύλων Σόγιας».

Η εταιρεία «Μύλοι Σόγιας Α.Ε.», η οποία συστάθηκε το 1970, παραμένει από τις μεγαλύτερες στον τομέα της παραγωγής και της εμπορίας σόγιας και σογιέλαιου, με ιδιόκτητες λιμενικές εγκαταστάσεις στην Κορινθία και με ετήσιο τζίρο της τάξης των 250 εκατ. ευρώ και κέρδη της τάξης των 8 εκατ. ευρώ.

Η ίδια παραδέχεται ότι πήρε το τιμόνι της επιχείρησης εντελώς απροετοίμαστη και μάλιστα σχολιάζει: «Επρεπε διαρκώς να αποδεικνύω τα αυτονόητα. Δηλαδή την αξία μου στους μετόχους και στους πελάτες. Να προσπαθώ να τους αποδείξω ότι τίποτε δεν άλλαξε μετά την αλλαγή της διοίκησης. Ακόμη και στους εργαζομένους, ότι μπορώ να διοικήσω, να αναπτύξω και τελικά να κρατήσω την εταιρεία μας».

Ωστόσο η ίδια δεν περιορίστηκε στα επιχειρηματικά της καθήκοντα αλλά παράλληλα ανέπτυξε έντονο ενδιαφέρον για τα κοινά. Συμμετείχε από νωρίς στον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας, στον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Εξαγωγέων και στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών. Χαρακτηριστική είναι η φράση της: «Οπως η επιτυχία δεν πρέπει να έχει φύλο, έτσι και η αποτυχία θα πρέπει το ίδιο να βαραίνει είτε τον άνδρα είτε τη γυναίκα manager».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι εταιρείες του κλάδου αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα, λόγω της μεγάλης διακύμανσης του χρηματιστηρίου της σόγιας στο CBOT. Την ίδια περίοδο στην ελληνική αγορά έντονα ήταν τα προβλήματα εξαιτίας και των υψηλών τραπεζικών επιτοκίων που οδηγούσαν σε χρεοκοπία τη μία μονάδα μετά την άλλη.

Ισως το γυναικείο ένστικτο και λιγότερο η επιχειρηματική εμπειρία ώθησαν την ίδια να λάβει αποφάσεις στην κρίσιμη εκείνη περίοδο για τα επιχειρηματικά, οι οποίες στην πορεία απεδείχθησαν  σωστές και καινοτόμες  για το μέλλον της εταιρείας.

Στη δίνη των αντιδράσεων

Την εποχή εκείνη μετά και την άρση προστασίας του ελαιολάδου και την ελεύθερη εμπορία σογιέλαιου στην Ελλάδα, η εταιρεία ξεκινά να δραστηριοποιείται και στην τυποποίηση και διάθεση του συσκευασμένου σογιέλαιου στην ελληνική και διεθνή αγορά, με την επωνυμία «το Λαμπερό»

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 η εταιρεία αρχίζει να τροφοδοτεί τις μεγάλες αλυσίδες λιανεμπορίου με τυποποιημένα σπορέλαια, που έχουν τα εμπορικά σήματά τους (private label).

Ομως οι εξελίξεις δεν ήταν πάντα ιδανικές. Βρισκόμαστε στα μέσα του 1990, όταν οι διεθνείς οργανώσεις, μεταξύ των οποίων και η Greenpeace, αναλαμβάνουν οικολογική εκστρατεία κατά των γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων. Την εποχή εκείνη μπαίνουν στη δίνη του κυκλώνα και οι «Μύλοι Σόγιας», οι οποίοι γίνονται γνωστοί στο πανελλήνιο όταν ορισμένα από τα μέλη της οικολογικής οργάνωσης κάνουν κατάληψη των  εγκαταστάσεων της εταιρείας  στο Καλαμάκι Κορινθίας με αίτημα να σταματήσει η επιχείρηση να πραγματοποιεί εισαγωγή μεταλλαγμένων προϊόντων.

Οταν το 1988 ανέλαβε τη διοίκηση της εταιρείας, οι πωλήσεις ήταν 5,5 δισ. δραχμές. Σήμερα φτάνουν τα 250 εκατ. ευρώ, με έντονη εξαγωγική δραστηριότητα.