Εχουν τις λύσεις για την κοινωνία…

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες ανά τον κόσμο εμφανίζονται να έχουν τις λύσεις για την αγωνιούσα για την κρίση κοινωνία, έστω κι αν δεν έχουν βιώσει ούτε στο ελάχιστο την αγωνία αυτή και έστω κι αν, προφανώς, θεωρούν ότι δεν φέρουν και μεγάλη ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση.

Κι αν έχει δίκιο ο «δικός μας» κ. Δασκαλόπουλος, τότε η χώρα δεν θα πρέπει να περιμένει να την σώσουν από την κρίση οι συντεταγμένοι πολιτικοί σχηματισμοί, αλλά οι «κοινωΝικοί εταίροι».

Δηλαδή, επιχειρηματίες οι οποίοι, εφόσον είναι του διαμετρήματος του προέδρου του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών,  δεν έχουν άγχος …για την επόμενη 100ετία, και συνδικαλιστές οι οποίοι, εφόσον είναι αυτοί με τους οποίους συνήθως συνομιλεί ο κ. Δασκαλόπουλος, προέρχονται από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και ουδέποτε έχουν βιώσει και αυτοί και αυτοί τον κίνδυνο απώλειας της εργασίας τους…

Όπως και να έχει, από το βήμα του ανοιχτού Forum που έχει ως θέμα φέτος «Την κρίση που μας απειλεί και την κρίση που μας προκαλεί», ο πρόεδρος του Συνδέσμους Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών εξέφρασε την άποψη ότι τα μέτρα που λαμβάνονται, προτείνονται ή επίκεινται δεν αποτελούν λύση.

Μόνο οι «κοινωνικές δυνάμεις»…

«Λύσεις μπορούν να δημιουργηθούν μόνο μέσα από την αυτοδέσμευση των κοινωνικών δυνάμεων σε μια κοινή στρατηγική αλλαγής. Εναπόκειται στους κοινωνικούς εταίρους να συμπράξουν σε μια νέα στρατηγική πρόταση προόδου για τον τόπο», ανέφερε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «εμείς μπορούμε να βρούμε την ενότητα που μάταια αναζητεί το πολιτικό σύστημα, αφού η κομματική συναίνεση είναι ουτοπία».

Ο ίδιος τόνισε ότι τα κόμματα όταν έρχονται στην εξουσία είναι άτολμα, ενώ όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση πλειοδοτούν σε καταγγελίες και υποσχέσεις

«Τα κόμματα βρίσκονται σε διαρκή ανακολουθία με τις πραγματικές προκλήσεις και σε διαρκή συμφωνία με τα φοβικά αντανακλαστικά της κοινωνίας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Δασκαλόπουλος.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ άσκησε κριτική για τον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και για τη διαφθορά και αναποτελεσματικότητα που την χαρακτηρίζει. Παράλληλα, απέδωσε ευθύνες και στο συνδικαλιστικό κίνημα («περιορίζει το δυναμισμό του σε τυφλές αντιδράσεις και όχι σε διορατικές δράσεις») αλλά και στην επιχειρηματική κοινότητα («δεν έχει επιδείξει πάντα την αναγκαία κοινωνική εγρήγορση και ενίοτε έχει συμπεριφερθεί σαν το μέλλον αυτού του τόπου να μην την αφορά και τόσο»).

Ο κ. Δασκαλόπουλος επέμεινε στην αναγκαιότητα πραγματοποίησης ευρύτατων διαρθρωτικών αλλαγών, τονίζονται ότι η κοινωνία δεν πρόκειται να ανεχθεί μέτρα λιτότητας όταν ζητούνται από ένα αναξιόπιστο κράτος, ούτε θυσίες εν ονόματι του μέλλοντος,  όταν δεν προσφέρεται ορατή προοπτική.

Αλλαγές στα μέτρα τους…

Όσο για το πώς αντιλαμβάνεται αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές, ο πρόεδρος του ΣΕΒ παρέπεμψε στις ίδια της επιταγές της Ευρωπακής Ένωσης για την χώρα μας που αφορούν:

• Την πραγματική εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος.
• Την περιστολή του δημοσιονομικού χάους στην Υγεία.
• Το άνοιγμα των αγορών στον ανταγωνισμό, με προτεραιότητα στην αγορά ενέργειας και την κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων.
• Τη δραστική απλοποίηση της πολυνομίας και των γραφειοκρατικών δαιδάλων που πνίγουν τη δημιουργικότητα, που διαφθείρουν και ταλαιπωρούν τον πολίτη
  

Αλλά. ζοφερές είναι και οι προβλέψεις του διάσημου δισεκατομμυριούχου επενδυτή Τζορτζ Σόρος για την πορεία της αμερικανικής οικονομίας και κυρίως για τις προοπτικές του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος, ενώ δεν λείπει και η κριτική προς τον Πρόεδρο Ομπάμα αφού, είπαμε, οι επιχειρηματίες γνωρίζουν πώς θα βγούμε από την κρίση ενώ, προφανώς, δεν έχουν καμία ευθύνη για αυτήν…

Ο κύριος Σόρος μίλησε στην τηλεόραση του πρακτορείου Reuters και δεν μάσησε τα λόγια του. Τόνισε πως οι Ηνωμένες Πολιτείες όντως βιώνουν μια παρατεταμένη ύφεση, όπως εξάλλου και ο υπόλοιπος κόσμος, προέβλεψε ότι τόσο η αμερικανική, όσο και η παγκόσμια οικονομία δεν θα καταφέρουν να ανακάμψουν μέσα στην τρέχουσα χρονιά, ενώ χαρακτήρισε το τραπεζικό σύστημα ως συνολικά χρεοκοπημένο.

Αξιοσημείωτο επίσης είναι το ότι ο κύριος Σόρος συμπεριέλαβε εαυτόν στις τάξεις εκείνων που ζητάνε - ή προβλέπουν - την αντικατάσταση του δολαρίου από μια άλλη παγκόσμια νομισματική μονάδα ως βασικού διεθνούς νομίσματος εμπορικών συναλλαγών.

Και αυτός όμως έφερε ως παράδειγμα το ευρώ, τονίζοντας πως το όποιο νέο διεθνές συναλλακτικό νόμισμα θα χρησιμεύσει απλώς ως βασική αποθεματική μονάδα και δεν θα σβήσει από το χάρτη το δολάριο, ακριβώς όπως συνέβη και με το ευρώ. Για το οποίο επίσης τόνισε πως προσφέρει στην παρούσα φάση ένα τρομερό πλεονέκτημα στις χώρες που το έχουν υιοθετήσει.

Όραμα η Κίνα!

Ο διάσημος μεγαλοεπενδυτής τέλος τόνισε πως η όποια ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας θα ξεκινήσει από την Κίνα! Για την οποία - σε βάθος χρόνου - βλέπει να μεταξελίσσεται σε παγκόσμιο ηγέτη. Προφανώς ο θαυμασμός του μεγαλοεπενδυτή σχετίζεται και με τα μοντέλα που έχουν εφαρμοστεί στην κοινωνία και στην αγορά εργασίας και τα οποία έχουν κρατήσει τον «δράκο» στο ρόλο της ατμομηχανής της παγκόσμιας οικονομίας 

O κ. Σόρος, πάντως,  απέκλεισε το ενδεχόμενο ενός bull market, δηλαδή αγοράς που μπαίνει σε ανοδικό κανάλι και, μιλώντας  στο πρακτορείο Bloomberg, χαρακτήρισε την πρόσφατη άνοδο των χρηματιστηρίων ως bear market rally, δηλαδή ως ανοδική αντίδραση σε πτωτική αγορά.

«Η οικονομία συρρικνώνεται, δεν έχει αναστραφεί το κλίμα ακόμη και η κρίση αυτή που βιώνουμε τώρα, δεν μοιάζει με καμία άλλη από ό,τι είχαμε περάσει μέχρι σήμερα», τόνισε χαρακτηριστικά.

Μάλιστα ο Soros δεν παρέλειψε να ασκήσει κριτική και στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, δηλώνοντας ότι ο Ομπάμα  έχει κάνει πολλή καλή δουλειά σε κάθε τομέα, εκτός από το χειρισμό του σχετικά με την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την αναδιάρθρωση στη στεγαστική αγορά»...

Δηλαδή, στα βασικότερα, ίσως, κομμάτια που απαιτούν σωστές παρεμβάσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα…

Σόρος και Δασκαλόπουλος έχουν ως κοινή αφετηρία την διάθεση για …κριτική κατά των πάντων, καθώς και την έλλειψη πραγματικών ανησυχιών για το παρόν και το μέλλον.

Προφανώς, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος έχοντας απέναντι πολιτικούς και πολιτικό σύστημα που σε γενικές γραμμές δείχνει να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις αγωνίες των πολιτών.

Αλλά ποιος πιστεύει ότι η ουσία των «διαρθρωτικών αλλαγών» και του «κινεζικού μοντέλου» μπορούν να απαντήσουν ακριβώς σε αυτές τις αγωνίες;