Φορολογείται το επίδομα «ταχείας διεκπεραίωσης»

Φοροαπαλλαγές μόνο για τους βουλευτές και όχι για τους δικαστικούς, αναγνωρίζει το υπουργείο Οικονομικών, όπως προκύπτει από την απάντηση του Γενικού Γραμματέα Εσόδων κ. Χάρη Θεοχάρη, στα ερωτήματα πολλών ΔΟΥ για τον τρόπο φορολόγησης του επιδόματος «ταχύτερης και αποτελεσματικότερης διεκπεραίωσης» που λαμβάνουν οι δικαστικοί λειτουργοί.

Εφαρμόζοντας όσα προβλέπει ένας από τους πρώτους νόμους του "Μνημονίου" (ν.3842/2010)  που καταργούσε σωρηδόν δεκάδες φοροαπαλλαγές, ο κ.Θεοχάρης δίνει εντολή στις εφορίες να φορολογείται ως εισόδημα το επίδομα των δικαστικών, παρότι αυτοί ζητούσαν να παραμείνει αφορολόγητο, όπως ίσχυε από το 2000 βάσει απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας που το είχε χαρακτηρίσει ως αποζημίωση για την κάλυψη των δαπανών άσκησης του δικαστικού λειτουργήματος.   

Απορρίπτει έτσι τις αιτήσεις που μαζικά υπέβαλαν δικαστικοί, για ανάκληση των φορολογικών δηλώσεων των ετών 2009-2012 που είχαν υποβάλλει, ζητώντας να αντιμετωπιστούν από την εφορία όπως οι βουλευτές.

Με βάση το νόμο 3842, παρέμεινε η φοροαπαλλαγή για το 25% της βουλευτικής αποζημίωσης και το υπουργείο Οικονομικών θεωρεί πως δεν πρέπει να επεκταθεί και στους δικαστικούς, όπως ζητούν, επειδή το τμήμα αυτό της αποζημίωσης των βουλευτών θεωρείται «τεκμαρτό ποσό για την κάλυψη των δαπανών μίσθωσης πολιτικών γραφείων» κλπ, δηλαδή για έξοδα που οι δικαστικοί  δεν έχουν.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο Θεοχάρη, το άρθρο 5 του ν.3842/2010 ορίζει ότι, κατά την εκκαθάριση του φόρου εισοδήματος από την αρμόδια δημόσια οικονομική υπηρεσία, «αφαιρείται ποσό ίσο με το είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) του ακαθάριστου ποσού της βουλευτικής αποζημίωσης ως τεκμαρτό ποσό για την κάλυψη των δαπανών μίσθωσης πολιτικών γραφείων και λοιπών δαπανών άσκησης του λειτουργήματος. Το ποσοστό αυτό μπορεί να αναπροσαρμόζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών».

 

Ωστόσο στην εγκύκλιο ο κ.Χ.Θεοχάρης αποφαίνεται ότι η έκπτωση 25% επί του ακαθάριστου ποσού της βουλευτικής αποζημίωσης «ως τεκμαρτό ποσό για την κάλυψη δαπανών δεν μπορεί να εφαρμοσθεί για τους δικαστικούς λειτουργούς καθόσον για αυτούς δε συντρέχει η προϋπόθεση μίσθωσης πολιτικών γραφείων».

Από την άλλη, πάντως, το συγκεκριμένο επίδομα χορηγήθηκε στους δικαστικούς λειτουργούς (με το  ν.2521/1997) για την αντιστάθμιση δαπανών στις οποίες υποβάλλονται κατά την άσκηση του λειτουργήματός τους (δημιουργία και ενημέρωση βιβλιοθήκης, οργάνωση γραφείου). Το 1999 κρίθηκε με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ότι «αντικρύζει πραγματικές δαπάνες στις οποίες αυτοί υποβάλλονται κατά την άσκηση του λειτουργήματός τους… έχει αποζημιωτικό χαρακτήρα για την κάλυψη των εν λόγω δαπανών και δεν αποτελεί φορολογητέο εισόδημα, ούτε συγκεκαλυμμένο φορολογικό προνόμιο υπέρ των δικαστών».

 

Έτσι, με εγκύκλιο του 2000 το υπουργείο Οικονομικών δέχθηκε ότι το ανωτέρω επίδομα που χορηγείται στους δικαστικούς λειτουργούς για κάλυψη πρόσθετων δαπανών δεν υπόκειται σε φόρο εισοδήματος.

 

Στη συνέχεια όμως, άλλος νόμος (ν.3052/2002) όρισε ότι «η πάγια μηνιαία αποζημίωση, για δημιουργία και ενημέρωση βιβλιοθήκης, καθώς και για συμμετοχή σε συνέδρια, που καταβάλλεται σε λειτουργούς και υπαλλήλους του Δημοσίου και των Ν.Π.Δ.Δ., κατ' εφαρμογή των εκάστοτε ισχυουσών μισθολογικών διατάξεων, υπόκειται σε φορολογία εισοδήματος».

Ως εκ τούτου, τονίζεται στην απόφαση Θεοχάρη, «το επίδομα που χορηγείται στους δικαστικούς λειτουργούς προκειμένου για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη διεκπεραίωση των υποθέσεων, καθώς και για την αντιστάθμιση δαπανών στις οποίες υποβάλλονται κατά την άσκηση του λειτουργήματός τους (δημιουργία και ενημέρωση βιβλιοθήκης, οργάνωση γραφείου) αποτελεί εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες που φορολογείται σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις του ΚΦΕ. Κάθε άλλη διαταγή μας με αντίθετο περιεχόμενο παύει να ισχύει, από την έκδοση της παρούσας».