Αναστάσιος Μιχαηλίδης: Ο έλληνας «Mr Makro»

Οταν στις αρχές του ’90 η «Makro» εισήλθε στη ζωή μας, η ελληνική πατροπαράδοτη παγαποντιά κατήγαγε περιφανή νίκη απέναντι στη γνωστή γερμανική λατρεία για την τήρηση της τάξης. Ενώ πάγια τακτική του πολυεθνικού εμπορικού ομίλου ήταν να μην επιτρέπει την είσοδο του ευρύτερου καταναλωτικού κοινού στα καταστήματά της, χωρίς την απαιτούμενη κάρτα μέλους, οι γνωστοί Ελληνάρες καταφερτζήδες ξεκίνησαν ένα περίεργο για τα πανευρωπαϊκά έθιμο. Μια συνήθεια που ως αποτέλεσμα είχε την απρόσμενη εκτόξευση των πωλήσεων της πολυεθνικής αλυσίδας στην Ελλάδα και που τελικά καλάρεσε ακόμα και στους άτεγκτους Γερμανούς γραφειοκράτες. Επρόκειτο για τον «από την πίσω πόρτα» δανεισμό των καρτών της εταιρείας ακόμα και σε μη εμπόρους. Είχε δηλαδή ένας έμπορος την κάρτα εισόδου και τη δάνειζε σε όλο του το σόι ή τον φιλικό του κύκλο. Με τον τρόπο αυτόν η «Makro», από εταιρεία που απευθυνόταν αμιγώς σε εμπορικό κοινό, έκανε πρωτόγνωρη στροφή, μετατρεπόμενη σε καταναλωτικού ενδιαφέροντος επιχείρηση. Ηταν η «εκδίκηση της (καταναλωτικής) γυφτιάς» απέναντι σε έναν ιδιότυπο καλώς εννοούμενο επαγγελματικό «ρατσισμό» και διαχωρισμό.

Εχεις κάρτα Makro; Είσαι trendy
Κάπως έτσι οι κάτοχοι της πολυπόθητης κάρτας Makro έγιναν το super trendy της τότε εποχής. «Είσαι έμπορος και δικαιούχος της κάρτας; Είσαι το πιο must (για να θυμηθούμε και την τότε αργκό) άτομο της παρέας». Κάτι δηλαδή σαν τον περιζήτητο γαμπρό.

Το ράλι αυτό έδωσε φτερά στον όμιλο και πλέον η «Makro Hellas» αποτελεί μια από τις κορυφαίες θυγατρικές της «Metro AG» διεθνώς. Ενός ομίλου που δεν είναι όποιος κι όποιος, αφού αποτελεί τον δεύτερο σε όγκο πωλήσεων επιχειρηματικό σχηματισμό στην Ευρώπη, πίσω από τη γαλλική «Carrefour», και την τρίτη παγκοσμίως δύναμη στο λιανεμπόριο.

Οι μίζες στην προ «Carrefour» εποχή
Από το 1992, όταν η αλυσίδα εγκαινίασε τις δραστηριότητές της στη χώρα μας, η πορεία της μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ανοδική. Παρά τα αρχικά προβλήματα που αντιμετώπισε με την εγχώρια γραφειοκρατία και τις υπερβολικές μίζες που απαιτούνταν από κάθε λογής υπηρεσία του κράτους και αντίθετα με τις αρχικές εκτιμήσεις των πρώτων στελεχών του ομίλου, που αναφέρονταν σε τριτοκοσμική κατάσταση, τελικά η «Makro» επιβεβαίωσε τον τίτλο της και… (Μακρο)ημέρευσε. Βέβαια και το επίπεδο των Ελλήνων ανταγωνιστών στον κλάδο του cash and carry δεν ήταν και το υψηλότερο, όπως κάτι ανάλογο συνέβαινε και με τον χώρο των σούπερ μάρκετ. Hταν η προ «Carrefour» εποχή, μια περίοδος κατά την οποία οι φήμες περί ελεύσεως της αλυσίδας σούπερ μάρκετ «Metro» στη χώρα μας έδιναν κι έπαιρναν. Τελικά ακόμα την περιμένουμε (αν και κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει πως δεν θα επενδύσει ακόμα περισσότερο στην Ελλάδα, δημιουργώντας τις συνθήκες για μια γαλλογερμανική μάχη σε γαλανόλευκο φόντο).  

Ενας Ελληνας στη Χο Τσι Μινχ City
Ενώ η εταιρεία στα πρώτα της βήματα στην Ελλάδα επένδυε σε εξειδικευμένα στελέχη της από τη Γερμανία ή άλλες πιο ανεπτυγμένες εμπορικά ευρωπαϊκές χώρες, το 2003 αποφάσισε να επενδύσει στον μοναδικό Ελληνα μάνατζερ που διέθετε παγκοσμίως, τον κ. Αναστάσιο Μιχαηλίδη. Ενα στέλεχος ειδικών αποστολών, με προηγούμενη επαγγελματική θητεία στο… Βιετνάμ. Οχι, δεν πρόκειται για έναν ακόμα Ελληνοαμερικανό πολεμιστή που αλά Ράμπο πολέμησε στον βρόμικο πόλεμο της ζούγκλας - κι ας έχει σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων στην Αλαμπάμα. Πρόκειται για τον μοναδικό μάνατζερ από τη χώρα μας που εργάστηκε στη Χο Τσι Μινχ City, όταν η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος του Βιετνάμ αποφάσισε να φιλελευθεροποιήσει την οικονομία της και να επιτρέψει ξένες επενδύσεις. Το 2000 προήχθη σε πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της θυγατρικής στην ασιατική χώρα, με αποκλειστικό έργο και σκοπό τη δημιουργία της εκεί νέας εταιρείας.

Οπως συνηθίζει και ο ίδιος να λέει, οι εμπειρίες που αποκόμισε από το Βιετνάμ θα τον ακολουθούν για μια ζωή. Η διαφορετική νοοτροπία του κόσμου, σε συνδυασμό με τις τεράστιες αλλαγές που συντελούνται στην οικονομία αυτής της «μικρής Κίνας», αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια για έναν μάνατζερ που του αρέσουν οι προκλήσεις. Πολύ περισσότερο όταν ο ίδιος αναγκάστηκε να ζήσει μαζί με τη σύζυγό του επί τρία ολόκληρα χρόνια στο Βιετνάμ.

Ο 46χρονος Αναστάσιος Μιχαηλίδης, σε κάθε περίπτωση, νιώθει πολίτης του κόσμου. Ούτως ή άλλως για τις ανάγκες της εταιρείας ταξιδεύει συχνά. Στέλεχος της «Makro» από το 1993, ο κ. Μιχαηλίδης ξεκίνησε από χαμηλά για να ανέλθει στην εταιρική ιεραρχία χάρη στις ικανότητές του. Η πρώτη του δουλειά στην πολυεθνική ήταν διευθυντής καταστήματος στη Θεσσαλονίκη. Προηγουμένως είχε εργαστεί από το 1986 σε διάφορα πόστα της «Mobil Oil». Μάλιστα υπήρξε ο νεότερος περιφερειακός διευθυντής Βορείου Ελλάδος της εταιρείας, σε ηλικία μόλις 29 ετών.

Ανθρωπος που επιδιώκει χαμηλούς τόνους, σπανίως συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας, αν και ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα θεσμικά ζητήματα του κλάδου λιανικής. Είναι από τους πολυεθνικούς μάνατζερ που αρχικά είδαν με θετικό μάτι τη δημιουργία του συνδέσμου των μεγάλων αλυσίδων (ΣΑΚΕ), ενώ χαίρει εκτιμήσεως και σεβασμού από όλους τους επιχειρηματίες του χώρου των σούπερ μάρκετ.

Εχοντας επιτύχει στον ρόλο που του είχε ανατεθεί, το 2003 ο κ. Μιχαηλίδης κλήθηκε να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη και να αναλάβει τη διοίκηση της «Makro Hellas» ως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλός της. Ηταν η περίοδος κατά την οποία το «Metro Group» άλλαζε τη στρατηγική του για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και που «χώριζε» μετοχικά με την αλυσίδα «Praktiker», της οποίας ήταν και μέτοχος.

Επενδύοντας στο μάρκετινγκ και κάνοντας λίγο πιο εξωστρεφή και επιθετική την εταιρεία, συγκριτικά με το παρελθόν, πέτυχε αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Η εταιρεία τα τελευταία χρόνια έχει ενισχύσει τη θέση της, παρά την παράλληλη πρόοδο του ανταγωνισμού (ήδη οι αλυσίδες «Metro», «My Market» και «Ατλάντικ» επενδύουν στα καταστήματα χονδρικής), ενώ το δίκτυο καταστημάτων της «Makro» αυξάνεται αλματωδώς, με νέα σημεία σε Ξάνθη και Βόλο. Την ίδια στιγμή με προσωπική απόφαση του κ. Μιχαηλίδη η εταιρεία διευρύνει το πελατολόγιό της και επενδύει μέχρι και στην επιμόρφωση όσων επαγγελματιών την επιλέγουν ως «δεξαμενή» των προμηθειών τους. Γιατί αυτό ακριβώς επιδιώκει η «Makrο»: να αποτελέσει τον μεγάλο προμηθευτή των μικρών επιχειρηματιών.

«Δεν είμαστε εταιρεία του … Παντελιάδη»
H «Μakro Hellas» λοιπόν είναι μια χονδρεμπορική εταιρεία η οποία απευθύνεται μόνο σε εμπόρους και επαγγελματίες και σήμερα φθάνει να απασχολεί περί τα 1.500 άτομα προσωπικό, σε 9 καταστήματα σε όλη τη χώρα. Προσφέρει προϊόντα και υπηρεσίες σε πάνω από 300.000 επιχειρήσεις πελάτες-μέλη (εστιατόρια, ξενοδοχεία, καφετέριες, καταστήματα τροφίμων, μικρές επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες). Στα καταστήματά της οι πελάτες καλύπτουν τις ανάγκες τους σε μεγάλη ποικιλία προϊόντων - περίπου 10.000 είδη τροφίμων και 12.000 άλλα διάφορα είδη. Επιπλέον, τα καταστήματα «Makro Cash & Carry» προσφέρουν ανταγωνιστικές τιμές χονδρικής, μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων και ποικιλία σε μεγέθη συσκευασιών.

Κομβικό σημείο επιτυχίας του ομίλου είναι πως αποτελεί τον πρώτο λιανέμπορο που επένδυσε στην Ελλάδα σε μεγάλης επιφανείας καταστήματα και σε άνετο πάρκινγκ. Ενα βέβαια από τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει άμα τη εμφανίσει της ήταν η συγγένεια του ονόματος της μητρικής εταιρείας «Metro AG» με την εγχώρια αλυσίδα «Metro» της οικογένειας Παντελιάδη. Μιας αλυσίδας η οποία μέχρι και σήμερα είναι ανταγωνιστής της «Makro» στον κλάδο χονδρικής, το λεγόμενο cash and carry. Ηταν η περίοδος κατά την οποία η γερμανική πολυεθνική αναγκάστηκε να εκδώσει ακόμα και ανακοίνωση πως δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική εταιρεία.

Σύνθημα της εταιρείας στην Ελλάδα είναι: «από επαγγελματίες προς επαγγελματίες».