Σε δοκιμασία η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών

Η επαναγορά ομολόγων «τρέχει» για να διαγραφεί ένα μέρος του χρέους, ωστόσο οι Τράπεζες σχεδιάζουν για να διαθέτουν θετικά ίδια κεφάλαια και να ολοκληρώσουν επιτυχώς τις επικείμενες αυξήσεις κεφαλαίου και να εξασφαλίσουν την ελάχιστη συμμετοχή του 10%. Όπως θα δούμε, η επαναγορά δημιουργεί ένα θέμα, καθώς αφαιρεί ισχυρά κίνητρα για την συμμετοχή ξένων επενδυτών στις αυξήσεις κεφαλαίου. 

Με βάση τα επιχειρησιακά πλάνα που είχαν καταθέσει, οι Τράπεζες υπολόγιζαν ότι, με τα σταθερά έσοδα από τα ομόλογα (διαφορά τιμών στα ομόλογα από την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας) θα εξαγόραζαν τα λεγόμενα μετατρέψιμα ομολογιακά χρεόγραφα (contingency convertible Coco’s). 

Mε δεδομένο λ. χ ότι η Εθνική έχει εγγράψει τα ομόλογα σε τιμές 28 μονάδες βάσης και οι υπόλοιπες Τράπεζες σε 30 -32 μονάδες βάσης για τον επόμενο χρόνο υπολόγισαν ότι, οι τιμές θα βρίσκονταν σε τιμές 40-42 μονάδες βάσης. Με τα έσοδα αυτά λοιπόν θα πλήρωναν τους τόκους ή και εξαγόραζαν τα Cocos, έτσι οι αυξήσεις κεφαλαίου θα προχωρούσαν. 

Μια λύση στο πρόβλημα, όπως προτάθηκε από τραπεζίτη είναι οι τράπεζες να δώσουν το 50% των ομολόγων που κατέχουν (δηλαδή 7 δισ. ευρώ από τα 14 δισ. ευρώ) και τα υπόλοιπα να τα εγγυηθεί το Ταμείο χρηματοπιστωτικής Στήριξης. 

Αν λοιπόν οι Τράπεζες δώσουν στην επαναγορά ομόλογα αξίας 2,39 δισ. θα διαγραφεί χρέος αξίας 7 δισ. ευρώ. Στη συνέχεια, αν για τα υπόλοιπα ομόλογα εγγυηθεί το Ταμείο τότε οι Τράπεζες θα βρεθούν να έχουν κεφάλαια 9,3 δις. ευρώ με αποτέλεσμα να έχουν θετικά ίδια κεφάλαια.

Σε αυτή την περίπτωση, οι ελληνικές τράπεζες θα εξασφαλίσουν την ελάχιστη συμμετοχή του 10% και, κυρίως, θα μπορέσουν να προσελκύσουν ιδιώτες επενδυτές.