«Μαγειρέματα» για τη δόση

Ενας συνδυασμός ενεργειών συζητείται στο παρασκήνιο προκειμένου το ελληνικό δημόσιο χρέος να αξιολογηθεί ως βιώσιμο (δηλαδή ότι η χώρα μπορεί να το αποπληρώσει), έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την καταβολή της επόμενης δόσης.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χρησιμοποιεί την έκθεση αξιολόγησης του ελληνικού χρέους ως όπλο πολιτικής πίεσης προς την Ευρώπη -κυρίως προς τη Γερμανία- προκειμένου να λάβει δραστικά μέτρα για να φρενάρει την ευρωκρίση και την ύφεση η οποία απειλεί την παγκόσμια οικονομία. Οι μη ευρωπαϊκές χώρες-μέλη του οργανισμού δεν θέλουν να αναλάβουν πρόσθετα κόστη για την ευρωκρίση, ιδιαίτερα καθώς επίκειται η χρηματοδότηση της Ισπανίας, ενώ φοβούνται ότι αν τα προβλήματα δεν λυθούν θα επέλθει παγκόσμια ύφεση η οποία θα αποσταθεροποιήσει και τις δικές τους χώρες. Με βάση το Καταστατικό του, ο διεθνής οργανισμός για να καταβάλλει το μερίδιό του στη χρηματοδότηση πρέπει να έχει βεβαιωθεί προηγουμένως ότι το χρέος μπορεί να εξοφληθεί (ότι είναι βιώσιμο). Γι’ αυτό και πιέζει για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους προς τον λεγόμενο «επίσημο τομέα» (κυβερνήσεις, ΕΚΤ και κεντρικές τράπεζες).

Οι Γερμανοί

Η λύση αυτή όμως είναι ανέφικτη προς το παρόν, καθώς μέχρι τις γερμανικές εκλογές θεωρείται αδύνατον να περάσει κάτι τέτοιο από το γερμανικό κοινοβούλιο. Το ίδιο άλλωστε ισχύει, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, και για την απευθείας χορήγηση κεφαλαίων από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) στις τράπεζες, η οποία φαίνεται να παραπέμπεται -και αυτή- για μετά τις γερμανικές εκλογές.

Η λύση στην οποία φαίνεται να καταλήγουν, σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη βασίζεται σε έναν συνδυασμό ενεργειών, όπως:

■ Να τεθεί ως χρονικό όριο για τη μείωση του χρέους στο 120% του εθνικού εισοδήματος (ΑΕΠ) μια ημερομηνία μεταξύ του 2022 και του 2025 (αντί για το 2020 που είχε οριστεί αρχικά).

■ Να αλλάξουν προς το καλύτερο οι εκτιμήσεις για τον ρυθμό ανάπτυξης (αύξηση του εθνικού εισοδήματος - ΑΕΠ) κυρίως για τα τελευταία χρόνια της προσαρμογής. Οταν το ίδιο χρέος σε ευρώ υπολογιστεί ως ποσοστόσε μεγαλύτερο ΑΕΠ, ο αριθμός που προκύπτει είναι μικρότερος. Δεδομένου ότι ο σχετικός δείκτης υπολογίζεται ως ποσοστό του ΑΕΠ, με τον τρόπο αυτό θα εμφανιστεί μειωμένος.

Οι μεγαλύτεροι ρυθμοί ανάπτυξης θα δικαιολογηθούν και με βάση τις αποφάσεις των Ευρωπαίων για αναπτυξιακές δράσεις.

Με έκπτωση

Ενα άλλο μέτρο που έχει ήδη συζητηθεί είναι η χρηματοδότηση της Ελλάδας για να επαναγοράσει με έκπτωση ομόλογα των οποίων η τιμή βρίσκεται πολύ χαμηλότερα από την τιμή έκδοσης (σχετικό ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε στη «Wall Street Journal» από τους δημοσιογράφους Κώστα Πάρη και Ματίνα Στεβή την περασμένη εβδομάδα).

Οπως εξηγούν αρμόδιοι παράγοντες, με την επαναγορά θα σβήσει ένα μικρό ποσό χρέους γιατί, εφόσον ξεκινήσει, οι τιμές των ομολόγων θα ανέβουν. Από την άλλη όμως πλευρά, η άνοδος της τιμής των ομολόγων θα δώσει ένα σήμα, ότι η κατάσταση στη χώρα βελτιώνεται και ότι η επάνοδος στην αγορά θα συμβεί νωρίτερα. Με τον συνδυασμό των παραπάνω μέτρων, έλεγαν οι ίδιες κυβερνητικές πηγές, οι δείκτες του ελληνικού χρέους θα υποχωρήσουν σημαντικά. Οσο κι αν πρόκειται για μια λογιστική άσκηση, στην πραγματικότητα θα δώσει χρόνο στους Ευρωπαίους και μια «δικαιολογία» για να δεχτεί το ΔΝΤ τη βιωσιμότητα του χρέους (έστω και θεωρητικά) και να απεμπλακεί η καταβολή της επόμενης δόσης.