ΣτΕ: Φορολογείται η αποζημίωση των εφοριακών

Φορολογείται η αποζημίωση που λαμβάνουν οι εφοριακοί υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών (των Δ.Ο.Υ.), από το λογαριασμό των «Δικαιωμάτων Βεβαίωσης και Είσπραξης Εσόδων υπέρ Τρίτων» (ΔΙ.Β.Ε.Ε.Τ.) αποφάνθηκε το Συμβούλιο της Επικρατείας, κατόπιν προδικαστικού ερωτήματος του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Κομοτηνής.

Ειδικότερα, το δικαστήριο της Κομοτηνής έστειλε στο ΣτΕ προδικαστικό ερώτημα (σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3900/2010) καθώς ανέκυψε ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος για τον εάν η αποζημίωση που λαμβάνουν οι υπάλληλοι των Δ.Ο.Υ. όλης της χώρας, αλλά και άλλων κατηγοριών δημοσιονομικών υπαλλήλων, από το λογαριασμό των ΔΙ.Β.Ε.Ε.Τ. υπόκειται σε φορολόγηση ή όχι.

Συγκεκριμένα, το ερώτημα που τέθηκε στους συμβούλους Επικρατείας είναι εάν «συνιστά το τμήμα που αντιστοιχεί σε ποσοστό 50% της ειδικής αποζημίωσης από τον λογαριασμό των ΔΙ.Β.Ε.Ε.Τ. εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, υποκείμενο σε φόρο (αυτοτελή φορολόγηση με συντελεστή 15%) ή προορίζεται κατά το νόμο ή από τη φύση του, να καλύψει δαπάνες στις οποίες υποβάλλονται οι δικαιούχοι υπάλληλοι για την εκτέλεση της υπηρεσίας που τους έχει ανατεθεί ή για ταχύτερη και αποτελεσματικότερη διεξαγωγή της και πρέπει να εξαιρεθεί, ως εκ τούτου, της φορολόγησης».

Να σημειωθεί ότι μόνο στα Διοικητικά Δικαστήρια της Κομοτηνής εκκρεμούν 401 ανάλογες αγωγές, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην απόφαση του ΣτΕ.

Αναλυτικότερα, το Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Κομοτηνής έκρινε ότι η επίμαχη αποζημίωση (ΔΙ.Β.Ε.Ε.Τ.) αποτελεί κατά 50% αμοιβή για την παρεχομένη υπερωριακή εργασία η οποία υπόκειται σε φόρο εισοδήματος και κατά 50% αποζημίωση, η οποία αποσκοπεί στην κάλυψη των δαπανών στις οποίες υποβάλλονται οι υπάλληλοι των Δ.Ο.Υ. κ.λπ. για την καλύτερη εκτέλεση της υπηρεσίας τους και που για το λόγο αυτό δεν συνιστά εισόδημα και κατά συνέπεια δεν υπόκειται σε φόρο εισοδήματος.

Το ελληνικό Δημόσιο υποστήριξε στην έφεσή του κατά της πρωτόδικης απόφασης ότι η συγκεκριμένη παροχή που χορηγείται στους υπαλλήλους των Δ.Ο.Υ., κ.λπ. αποτελεί στο σύνολό της εισόδημα το οποίο υπόκειται σε φόρο. Αντίθετα, οι υπάλληλοι υποστηρίζουν ότι η επίμαχη αποζημίωση χορηγείται για την κάλυψη πραγματικών δαπανών στις οποίες υποβάλλονται κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους και κατά συνέπεια δεν υπάγεται σε φορολόγηση.

Το Β΄ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου (πρόεδρος ο Φ. Αρναούτογλου και εισηγήτρια η πάρεδρος Σοφία Βιτάλη) στην υπ΄ αριθμ. 3020/2010 απόφασή του έκρινε ότι η επίμαχη αποζημίωση (άρθρο 14 Ν. 2238/1994) υπάγεται σε φορολόγηση. Και αυτό γιατί όπως προκύπτει από τη νομοθεσία «η αποζημίωση αυτή δεν καταβάλλεται για την κάλυψη δαπανών στις οποίες υποβάλλονται οι υπάλληλοι εξαιτίας της υπηρεσίας που τους έχει ανατεθεί».

Μάλιστα, οι σύμβουλοι Επικρατείας υπογραμμίζουν ότι ναι μεν η φορολόγηση της επίμαχης αποζημίωσης είναι «αυτοτελής περιορισμένη μόνο στο 50% του ποσού και με συντελεστή 15%, παρουσιάζεται από πλευράς συνταγματικότητας ιδιαιτέρως ευνοϊκή για τους δικαιούχους, όμως η έρευνα του ζητήματος αυτού, εκφεύγει των ορίων» της παρούσης δίκης.

Κατόπιν αυτών, η υπόθεση αναπέμφθηκε στο Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Κομοτηνής.