Πέτρος Παπαδάκης, ο καρδιολόγος – ταξίαρχος της ΜΕΒΓΑΛ

Δεν είναι λίγες οι φορές που όλοι λίγο πολύ έχουμε γίνει «κοινωνοί» άκομψων συζητήσεων στα καφενεία ή μέσα στα ταξί σχετικά με τη χρησιμότητα μιας «χούντας, για να πάει ο τόπος μπροστά». Είναι οι στιγμές εκείνες όπου διάφοροι εγχώριοι συνοδοιπόροι των συνταγματαρχών υποστηρίζουν ότι «ο Ελληνας μόνο με Παπαδόπουλο και άρματα στους δρόμους καταλαβαίνει».

Κάπου εκεί η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, σαν να επρόκειτο για το γνωστό άσμα του Χατζηγιάννη, ενώ οι περισσότεροι από τους ορθά σκεπτόμενους δημοκρατικούς πολίτες απλώς αρκούμαστε να σφυρίξουμε αδιάφορα, ώστε να μην μπούμε σε μια αναίτια αντιπαράθεση με τα απολειφάδια του μαύρου εθνικού μας παρελθόντος.

Παρά ταύτα, να που υπάρχει ένας τομέας της κοινωνικής ζωής, αυτός των επιχειρήσεων, όπου την κατάσταση πήρε στα χέρια του… ο στρατός. Για την ακρίβεια, ένας ταξίαρχος της Αεροπορίας, ο κ. Πέτρος Παπαδάκης, ο οποίος εδώ και τρία χρόνια ηγείται της «στρατιάς» της ΜΕΒΓΑΛ. Της μεγαλύτερης δηλαδή μακεδονικής γαλακτοβιομηχανίας και μιας από τις κορυφαίες στον κλάδο της εταιρείες της χώρας.

Ο κ. Παπαδάκης, ομολογουμένως, δεν θα μπορούσε να φανταστεί χειρότερη είσοδο στις εγχώριες business από αυτή που του έτυχε. Κι αυτό διότι οι πρώτες ημέρες της θητείας του στην καρέκλα του αρχηγού της ΜΕΒΓΑΛ συνέπεσαν με τον ορυμαγδό αποκαλύψεων, ο οποίος προέκυψε για το σκάνδαλο των κουμπάρων και τους εκβιασμούς, τους οποίους η εταιρεία φέρεται να υπέστη. Ως ταξίαρχος όμως ο ίδιος στάθηκε μπροστά και αποφάσισε να δώσει τη μάχη του. Κι ας μην είχε ιδέα τι σημαίνουν lobbying, πόλεμος επιχειρηματικών συμφερόντων και πολιτική ίντριγκα. Διότι αυτοί υπήρξαν οι σκόπελοι, στους οποίους το πλοίο της ΜΕΒΓΑΛ προσέκρουσε στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Γαμπρός στην οικογένεια των ιδρυτών

Για τον κ. Παπαδάκη, η ζωή μέχρι και τις αρχές του 2000 είχε χρώμα μπλε. Ο ίδιος υπηρετούσε ως καρδιολόγος της Πολεμικής Αεροπορίας, από την οποία και αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του ταξιάρχου. Οσοι τον γνώριζαν έκαναν λόγο για άριστο επιστήμονα, με ακραίες όμως πολλές φορές απόψεις και συμπεριφορά που περισσότερο προσομοίαζε με του στρατιωτικού παρά με την ιατρική του ιδιότητα. Ο ίδιος εισήλθε για πρώτη φορά στη ΜΕΒΓΑΛ family ή πιο σωστά στην ιδρυτική της οικογένεια των Χατζηθεοδώρου (υπήρξε συνιδιοκτήτης μαζί με τον Κωνσταντίνο Χατζάκο) το 1979.

Ηταν το έτος κατά το οποίο ο φέρελπις επιστήμων νυμφεύθηκε την κόρη του Χρήστου Χατζηθεοδώρου, Ασπασία. Παρά τις κατά καιρούς προτροπές τόσο του πεθερού του όσο και της ίδιας του της συζύγου, ο κ. Παπαδάκης δεν ενέδωσε στις σειρήνες να εισέλθει στο management της ΜΕΒΓΑΛ. Αποφάσισε να συνεχίσει την πορεία του στο στράτευμα, με τη βοήθεια βέβαια και των πολύ καλών επαφών της οικογένειας της γυναίκας του, η οποία φρόντισε ο ίδιος να παραμένει στην πόλη της Αθήνας ή τη Θεσσαλονίκη και να μην παίρνει συχνές μεταθέσεις.

Ενας βέρος Κρητικός, γιος αξιωματικού, στο «Ιπποκράτειο»

Ο κ. Παπαδάκης είναι βέρος Κρητικός, ενώ και ο πατέρας του διετέλεσε αξιωματικός του Πεζικού σε καιρούς εθνικά δύσκολους. Μεγάλο μέρος της ζωής του το πέρασε στη Μακεδονία, λόγω των μεταθέσεων του πατέρα του αλλά και της καταγωγής της μητέρας του, από το Κιλκίς. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Αριστοτέλειο θα γνωριστεί με τη σύζυγό του Ασπασία, φοιτήτρια της γαλλικής φιλολογίας. Αφού ο ίδιος ειδικεύεται στην καρδιολογία, τοποθετείται στο νοσοκομείο της Πολεμικής Αεροπορίας στην Αθήνα και στο «Ιπποκράτειο». Στο συγκεκριμένο διάστημα όμως, πάντοτε, φροντίζει να παρεμβαίνει στα διοικητικά της ΜΕΒΓΑΛ και να συμβουλεύει τη σύζυγό του, η οποία είναι μέλος του Δ.Σ. της εταιρείας αλλά πάντοτε δηλώνει ανοικτή σε συμβουλές από… εξωθεσμικά κέντρα.

Οταν το 1991 ο πεθερός του αποσύρεται για λόγους υγείας από τη βιομηχανία, τότε ξεκινά και η συζήτηση για την τοποθέτηση της επόμενης γενιάς στον όμιλο. Παρά ταύτα, η κυρία Χατζηθεοδώρου επιλέγει να αφοσιωθεί στα δύο της παιδιά, οπότε ως μονόδρομος θεωρήθηκε η σταδιακή αποστράτευση του κ. Παπαδάκη. Κι αυτό διότι η οικογένειά του εκπροσωπούσε ποσοστό 43% στην εταιρεία. Κάπου εκεί όμως ξεσπά κι ένα πρωτοφανές γαϊτανάκι εμπλοκών και οικογενειακών αψιμαχιών, το οποίο συντάραξε όχι μόνο τη ΜΕΒΓΑΛ αλλά και ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη. Πολλοί είναι εκείνοι που χρεώνουν στον κ. Παπαδάκη μια σειρά εμπλοκών σε σημαντικές αποφάσεις αλλά και κακών σχέσεων με την τότε πρόεδρο του ομίλου κυρία Μαίρη Χατζάκου-Παπαδοπούλου, κόρη του άλλου συνιδρυτή της ΜΕΒΓΑΛ.

Οχι στους «χαμουτζήδες» της «Vivartia»

Οι προβληματισμοί αυτοί εκφράζονται στη γενική συνέλευση του Ιουνίου του 2006, μέσα από κοινό μέτωπο με τον κ. Δημήτρη Συμεωνίδη και η διοίκηση περνά στους δύο άνδρες, με… άκομψο μάλιστα τρόπο, όπως κατήγγειλε τότε η κυρία Χατζάκου. Η τελευταία, ήδη από τη χρονιά ανάληψης της προεδρίας της ΜΕΒΓΑΛ, το 2001, είχε διαισθανθεί τις πιέσεις που έρχονταν. Ετσι λίγο αργότερα είχε ζητήσει την πώληση του μεριδίου της στη «Vivartia», εγκαινιάζοντας με αυτή την επιλογή της μια ενδοοικογενειακή και δικαστική μάχη. Ποιος δεν θυμάται τις απειλές ακόμα και για παμμακεδονικό συλλαλητήριο σε περίπτωση που οι τύχες της βιομηχανίας περνούσαν στον αθηναϊκό όμιλο της «Vivartia». Μάλιστα, δηλώσεις προς την κατεύθυνση αυτή έκανε ο νομάρχης Θεσσαλονίκης κ. Πανίκας Ψωμιάδης, υποστηρίζοντας τη μακεδονικότητα της εταιρείας.

Κάπου εκεί ξεκινά και το σκάνδαλο των κουμπάρων, όπου ο γενικός διευθυντής της Επιτροπής Ανταγωνισμού κ. Πάνος Αδαμόπουλος και δύο φίλοι του κατηγορούνται ότι εκβίασαν τη γαλακτοβιομηχανία και τον κ. Παπαδάκη για να πάρουν περί τα δύο εκατ. ευρώ, με αντάλλαγμα η υπόθεσή τους για τη διάπραξη μιας σειράς αδικημάτων περί ανταγωνισμού να πέσει στα μαλακά.

Το κακό lobbying και τα αλλεπάλληλα λάθη

Είναι η περίοδος, κατά την οποία ο κ. Παπαδάκης ξεχνά όχι μόνο τον ρόλο του στρατιωτικού αλλά και του επιχειρηματία, κάνοντας ορισμένους να μιλούν για «νέο φαινόμενο Κούγια». Κι αυτό διότι έμπλεξε σε μια δαιδαλώδη νομική υπόθεση, που παρ’ ολίγον θα του κόστιζε ακόμα και την ίδια του την εταιρεία.

Είτε λόγω απειρίας είτε λόγω στρατιωτικής ιδιοσυγκρασίας, τα λάθη που του καταλογίστηκαν ήταν πολλά. Κατ’ αρχάς αποφάσισε να διοργανώσει ειδική συνέντευξη Τύπου στη διάρκεια του σκανδάλου, θεωρώντας πως οι δημοσιογράφοι από την Αθήνα δεν θα ρωτούσαν τις λεπτομέρειες μιας τόσο λεπτής υπόθεσης, απλώς θα τον «χάιδευαν», λέγοντάς του πόσο καλά έκανε που κατήγγειλε τον εκβιασμό.

Στην πυρά μάλιστα έριξε τον βιομήχανο και ο δικηγόρος του κ. Κρίτωνας Μεταξόπουλος, ο οποίος τελικά αποχώρησε της υποθέσεως, καταγγέλλοντας τον πρώην εντολέα του. Η μετέπειτα μάλιστα εμπλοκή και πολιτικών προσώπων στην υπόθεση ΜΕΒΓΑΛ, καθώς και το βαρύ πρόστιμο το οποίο επιβλήθηκε στην εταιρεία από την Επιτροπή Ανταγωνισμού για τη δημιουργία καρτέλ εις βάρος των καταναλωτών ήρθαν να δημιουργήσουν μια άκρως αρνητική εικόνα για τη μακεδονική βιομηχανία αλλά και τον ίδιο τον επιχειρηματία - καρδιολόγο - ταξίαρχο.

Μετά τους «κουμπάρους», άνοιγμα σε Φινλανδία, Ρωσία και ΗΠΑ

Παρά τις δυσμενείς αυτές εξελίξεις, όμως, ο κ. Παπαδάκης εξακολουθεί να κάνει πλάνα για το μέλλον. Ο ίδιος έχει χρίσει το 2009 έτος αναδιοργάνωσης και συμμαζέματος. Κι αυτό για μια εταιρεία που απασχολεί περί τους 1.000 εργαζόμενους και 5.000 παραγωγούς σημαίνει πολλά. Το πρόγραμμα λοιπόν, αφού φυσικά πρώτα λήξει η υπόθεση των κουμπάρων, η οποία ήδη έχει ξεκινήσει να συζητείται και διαρκώς βγάζει λαγούς εναντίον της εταιρείας, όπως αυτός της εμπλοκής του αδελφού του τέως υπουργού κ. Σάββα Τσιτουρίδη, περιλαμβάνει νέες εμπορικές συνεργασίες με στρατηγικούς εταίρους κυρίως στο εσωτερικό της χώρας, ενίσχυση του παραγωγικού της κλάδου και νέα προϊόντα με έμφαση στις νέες διατροφικές συνήθειες των καταναλωτών.

Ανοιγμα θα επιχειρηθεί επίσης σε νέες αγορές, όπως η Φινλανδία, ενώ θα ενισχύσει περαιτέρω τη μικρή παρουσία της σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Επειτα από ένα δύσκολο 2007, οπότε και η εταιρεία εμφάνισε ζημίες για πρώτη φορά, το 2008, έτος αναδιοργάνωσης και επαναπροσδιορισμού των στόχων της, εκτιμάται ότι θα κλείσει με θετικό πρόσημο για τη ΜΕΒΓΑΛ, ενώ ο κύκλος εργασιών θα ενισχυθεί κατά 2% με 3% από τα 180 εκατ. ευρώ της περσινής χρήσης.

Πουλούσαν ρυζόγαλο το ’22 στην Θεσσαλονίκη

Η ΜΕΒΓΑΛ έχει περάσει πλέον στην τρίτη γενιά, αν και διασπασμένη σε σχέση με το αρχικό σχήμα, λόγω των εσωτερικών καβγάδων των μεγαλομετόχων.

Η οικογένεια Χατζάκου εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή του Διοικητηρίου, το 1922 μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Εκεί ξεκίνησε η ενασχόληση με τα γαλακτοκομικά, με ένα γαλακτοπωλείο που άνοιξαν, στο οποίο πωλούσαν ρυζόγαλο.

Το 1950 η εταιρεία επεκτείνεται στα Κουφάλια με μια μικρή τυροκομική μονάδα που δημιούργησε ο Κωνσταντίνος Χατζάκος και αργότερα προέκυψε η συνεργασία του με τον τοπικό επιχειρηματία Χρήστο Χατζηθεοδώρου.

Η εταιρεία από τότε πέρασε πολλούς κυκλώνες, όπως αυτόν στις αρχές του 2000, όταν όλη η αγορά προέβλεπε ότι θα είναι ένα από τα θύματα της ύφεσης. Βέβαια, η μεγάλη της ανάπτυξη συντελέστηκε στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, όταν η ΜΕΒΓΑΛ αξιοποιώντας κάθε δυνατή ευκαιρία ηγήθηκε της μακεδονικής αγοράς, σε πείσμα του ανταγωνισμού. Ας μην ξεχνάμε πως η βορειοελλαδίτικη αγορά δύσκολα κατέθετε τα όπλα σε επενδύσεις από τον ελληνικό βιομηχανικό νότο.

Ομως μέχρι και σήμερα η εταιρεία τα καταφέρνει, αν και τα μεγαλύτερα προβλήματά της συνέπεσαν επί των ημερών του άπειρου περί τα επιχειρηματικά κ. Πέτρου Παπαδάκη. Διότι, όπως λένε στην αγορά, όσο καλό κι αν είναι κάποιος να είναι στρατιωτικός και να τα λέει… τσεκουράτα, στον χώρο των business χρειάζεται και διπλωματία, την οποία ανέκαθεν οι αξιωματικοί δεν κατείχαν και πολύ καλά.