Κατασκευές: Ένας… Ομπάμα θα μας σώσει!

Τις αντιδράσεις τους απέναντι στην κυβερνητική πολιτική της περικοπής δημοσίων επενδύσεων, κλιμακώνουν οι κατασκευαστικές ενώσεις, την ίδια στιγμή που στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ, η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα σχεδιάζει να δυναμώσει την απασχόληση ρίχνοντας στην αγορά ένα μαμούθ πρόγραμμα δημόσιων υποδομών που αναμένεται να φτάσει τα 700 δις. δολάρια.

Ο στόχος είναι διττός: να συνεχιστεί η ανάπτυξη που θα βγάλει τη χώρα από του τούνελ της οικονομικής ύφεσης και να δημιουργηθούν περισσότερες από 2,5 εκ. θέσεις εργασίας την επόμενη διετία.

Στον αντίποδα, το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών συνεχίζει το ψαλίδισμα του ΠΔΕ, το οποίο το 2009,  ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι 12,8% σε σχέση με το 2008 και 33,3% σε σχέση με το 2004 και με το πρόσχημα των ελλειμμάτων δεν αυξάνει ούτε σέντ το αναπτυξιακό πρόγραμμα.

Στις τεχνικές εταιρείες έχει σημάνει συναγερμός προκειμένου να αποφύγουν τα χειρότερα από την πρωτοφανή πιστωτική κρίση που προκαλεί συνθήκες ντόμινο στον κλάδο, που πλήττεται καίρια όχι μόνο λόγω της μείωσης του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων αλλά και της μεγάλης καθυστέρησης στις πληρωμές εκτελεσθέντων έργων.

Στο κόκκινο βρίσκονται ήδη δύο κατασκευαστικές εταιρείες (Betanet, Διεκάτ) αλλά όσο επιδεινώνεται η κατάσταση στην αγορά με την ασφυξία που προκαλεί στην ρευστότητά τους η απραξία των τραπεζών στην χορήγηση δανείων, η εκτίναξη των επιτοκίων και η μείωση του πλαφόν, υπό πίεση βρίσκονται και δεκάδες άλλες υγιής τεχνικές εταιρείες και τα κανόνια –εάν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση- θα είναι δύσκολο να αποφευχθούν. Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι σε δεινή οικονομική θέση βρίσκεται μεσαία τεχνική εταιρεία από τις νοικοκυρεμένες του κλάδου.

Οι τεχνικές εταιρείες μέσω του ΣΑΤΕ (Σύνδεσμος Ανώνυμων Τεχνικών Εταιρειών), υπογραμμίζουν ότι δεν αρκεί η τόνωση της αγοράς με τα 28 δις. ευρώ που θα χορηγηθούν ως «μαξιλάρι» στις τράπεζες και τονίζουν ότι η πολιτεία θα μπορούσε να διαθέσει μέρος αυτών των χρημάτων (περί τα 3 δις. ευρώ) στην ενίσχυση του ΠΔΕ ώστε να εξασφαλιστεί η συνέχεια αλλά και η απασχόληση στον κατασκευαστικό κλάδο. 

Αντιθέτως, όπως αναφέρουν η πολιτική της κυβέρνησης στηρίζεται σε μία συνεχή οικονομική αφαίμαξη των εταιρειών καθώς:

-Το Δημόσιο  «δανείζεται» χρήματα από τις κατασκευαστικές εταιρίες μη πληρώνοντας συστηματικά τα χρήματα που τους οφείλει από εκτελεσμένες εργασίες.

-Το Δημόσιο «δανείζεται» επίσης χρήματα από τις κατασκευαστικές εταιρίες, εισπράττοντας προκαταβλητέο φόρο μέσω στρεβλών συντελεστών πολλαπλάσιο από τον φόρο που πραγματικά εν τέλει πρέπει να εισπράξει και που αν δεν βρεθεί εν τω μεταξύ άλλος ιδιαίτερος τρόπος για να στερήσει τα χρήματα αυτά από τις εταιρίες, τελικά τους τα επιστρέφει πολύ αργότερα.

-Το Δημόσιο «τεχνητά αφαιρεί» - «υπεξαιρεί» χρήματα από τις κατασκευαστικές εταιρίες μέσα από ένα στρεβλό και απαρχαιωμένο σύστημα υπολογισμού της Αναθεώρησης των τιμών κατά τη διάρκεια της κατασκευής (επιλογή τυχαίας ημερομηνίας κάθε τρίμηνο για τον καθορισμό τιμών υλικών και κυρίως των πετρελαιοειδών, καθήλωση μισθωμάτων μηχανημάτων, ξεπερασμένες αναλύσεις τιμών, κλπ.).