“Ανένδοτος” Γιώργου, όμως η Τρόικα το βλέπει αλλιώς…

To ΠΑΣΟΚ – ή, καλύτερα ο πρόεδρός του, Γ. Παπανδρέου - κήρυξε τον ανένδοτο κατά των τραπεζών εν όψει εκλογών, αλλά επί της ουσίας στην σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών είναι προφανές ότι, θα τονιστεί στον κ. Παπανδρέου πως οι αποφάσεις της Τρόικας είναι διαφορετικές, δηλαδή η μη κρατικοποίηση των τραπεζών με την έκδοση κοινών μετοχών άνευ ψήφου για την ενίσχυσή τους.

Άλλωστε, τούτο το παραδέχθηκε και ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Μπεγλίτης ο οποίος δήλωσε ότι δεν φταίνε ότι οι τράπεζες που αγόρασαν  ομόλογα, προσθέτοντας ότι για τo κομμάτι της Blackrock μπορούν να εκδοθούν κοινές μετοχές και για το κομμάτι των ομολόγων προνομιούχες μετοχές.

Αυτές είναι οι εκτιμήσεις και τραπεζικών κύκλων μετά τις δηλώσεις Παπανδρέου και τις αμφίσημες δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών.

Διαβάστε εδώ http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=174617 το ρεπορτάζ από τις σχετικές ανακοινώσεις στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ.

Με λίγα λόγια, το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου θέλει κοινές για εκλογικούς λόγους και η Τρόικα θέλει ανακεφαλαιοποίηση με τέσσερις τρόπους.

Πώς θα γίνουν  οι αυξήσεις κεφαλαου

Έχει ιδιαίτερη αξία η διαφοροποίηση μεταξύ των κεφαλαιακών αναγκών που προκύπτουν από το PSI+ (που συνδέονται με τον κίνδυνο του ελληνικού Δημοσίου και όχι με τη διαχειριστική λειτουργία των χρηματοπιστωτικών οργανισμών) και εκείνων που οφείλονται στην ποιότητα του χαρτοφυλακίου (BlackRock/Bain), και συνδέονται με τη διαχείριση και την ευθύνη των τραπεζικών ιδρυμάτων.
    
Οι ελληνικές τράπεζες που κατέχουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου έχουν διαχρονικά στηρίξει τη χώρα, επενδύοντας σημαντικούς πόρους στη χρηματοδότηση του ελληνικού χρέους. Ιδιαίτερα δε σε μια κρίσιμη περίοδο, και ιδίως στη διετία 2007 – 2009 κατά τη διάρκεια της διεθνούς κρίσης, αύξησαν τις θέσεις τους σε ομόλογα, λειτουργώντας σταθεροποιητικά και συμβάλλοντας στην εύρυθμη χρηματοδότηση της οικονομίας, των επιχειρήσεων και του κράτους. Κατά συνέπεια δεν θα ήταν εύλογο να τιμωρηθούν για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στη χώρα και τη βοήθεια που παρείχαν σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία.

Αντίθετα, άλλοι τραπεζικοί οργανισμοί την ίδια περίοδο πωλούσαν τα ελληνικά ομόλογα που κατείχαν και άλλοι κάλυπταν τους ελληνικούς κινδύνους των χαρτοφυλακίων τους με CDS.  

Για τη δεύτερη κατηγορία, η κάλυψη των κεφαλαιακών αναγκών προβλέπεται να γίνει αποκλειστικά με ενέργειες της κάθε τράπεζας (αύξηση κεφαλαίου από τους μετόχους, διαχείριση assets) και όχι μέσω της κρατικής βοήθειας.

Οι εκδοχές που συζητώνται μόνον για τα κεφάλαια που θα προέλθουν από το κράτος περιλαμβάνουν διάφορα είδη κεφαλαιακής ενίσχυσης που δεν οδηγούν, όμως, σε μείωση του ποσοστού των σημερινών μετόχων, ούτε σε κρατικοποίηση των τραπεζών, όπως:
•    έκδοση νέων μετοχών, κοινών άνευ ψήφου
•    έκδοση μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου, που δίνει στο κράτος σταθερή απόδοση στη διάρκειά του, ενώ η τράπεζα διατηρεί το δικαίωμα εξαγοράς, ενώ αν δεν το ασκήσει μετατρέπεται υποχρεωτικά στη λήξη του σε μετοχές
•    έκδοση μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου ειδικού τύπου, που έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά και επιπλέον μετατρέπεται υποχρεωτικά σε μετοχές εφόσον τα εποπτικά κεφάλαια της τράπεζας πέσουν κάτω από ένα προσδιορισμένο όριο.

Με τα εργαλεία αυτά κατανέμεται υπέρ του Δημοσίου και των ιδιωτών μετόχων το όφελος από τις θετικές προοπτικές. Οι μέτοχοι διατηρούν τις συμμετοχές τους στην παρούσα και τη μελλοντική αξία, ενώ, στο βαθμό που θα ευοδωθεί η προσπάθεια εξόδου της χώρας και του τραπεζικού συστήματος από την κρίση, το Δημόσιο, έναντι της σημερινής κεφαλαιακής συνεισφοράς, θα εισπράξει, πέρα από τις ενδιάμεσες αποδόσεις, και ένα σημαντικό επιπλέον αντίτιμο, ανάλογο με την θετική πορεία του κάθε τραπεζικού ιδρύματος και της αντίστοιχης δημιουργίας αξίας για τους μετόχους του.