Πως θα αποφευχθεί η ιρλανδοποίηση των ελληνικών τραπεζών

Σε κρίσιμο… σταυροδρόμι (το 9ο αν μετρήσει κανείς τις διασώσεις από το μνημόνιο) βρίσκεται και πάλι το χρηματιστήριο της Αθήνας. Η εικόνα όπως φαινόταν την Παρασκευή δεν ήταν καθόλου καλή και επιβεβαιώθηκε την Δευτέρα:  Μια δράκα ξένων και Ελλήνων διαχειριστών ανέβαζαν υπερβολικά τις μετοχές με αφορμή την αύξηση κεφαλαίων του Efsf και χθες τις πωλούσαν χωρίς αύριο εγκλωβίζοντας και τους τελευταίους επενδυτές.

Όπως αναφέρει έμπειρος χρηματιστής είναι νομοτελειακό θέμα ο Γενικός Δείκτης να φθάσει στις 600 μονάδες. Χθες τερμάτισε στις 747 μονάδες με πτώση 4,51%. Όμως, η αγορά δεν θα οδεύσει προς τα εκεί χάνοντας συνέχεια έδαφος, όπως άλλωστε συμβαίνει δυο χρόνια τώρα.

Και είναι στο «χέρι» των τραπεζών και της κυβέρνησης να μην διαλυθεί η ελληνική αγορά.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι τα πολλά χρήματα δεν χάθηκαν από τις 2500 μονάδες, αλλά από τις 1200 μονάδες και πέρα.  Ουσιαστικά, από τις 5 Οκτωβρίου 2009 και εντεύθεν η ελληνική αγορά παρουσίαζε την ίδια εικόνα. Οι μετοχές των τραπεζών που μετέφεραν το πρόβλημα αντιδρούσαν συνεχώς με την ίδια υπερβολική συμπεριφορά η οποία έδειχνε και την συνέχεια, ιδιαίτερα όταν η ελληνική κυβέρνηση εμφάνιζε συνεχώς δυστοκίες. Από το +12% στο -12%. Κάθε φορά η ελληνική αγορά δημιουργούσε το πεδίο κερδοσκοπίας για τους διαχειριστές οι οποίοι χρησιμοποιούν τις γρήγορες ηλεκτρονικές εντολές. Ακόμα και στις περιόδους αυξήσεων κεφαλαίου ( Εθνική, Πειραιώς, Κύπρου, Αγροτική )  οι Έλληνες επενδυτές κατέβαλλαν τα χρήματα για την αύξηση ενώ άλλοι «έξυπνοι» αγόραζαν απευθείας από το ταμπλό και πωλούσαν μέσα σε 2-3 ημέρες.

Όσο λοιπόν δεν ξεκαθαρίζεται το ελληνικό πρόβλημα των τραπεζών η ελληνική αγορά θα παραμένει «όμηρος» μέχρι να παραδοθούν τελικώς οι ελληνικές τράπεζες. Όπως θα δούμε, η λύση της έκδοσης προνομιούχων μετοχών θα δώσει διέξοδο και δεν θα οδηγήσει σε κρατικοποίηση. Όμως,  όπως παρατηρεί χρηματιστής, οι τραπεζίτες και ιδιοκτήτες από την πλευρά τους πρέπει να στηρίξουν τις μετοχές τους, έστω κι αν φαίνεται ότι θα οδεύσουν πάλι προς μηδενισμό. Να συμμετάσχουν στις αυξήσεις κεφαλαίου και σε δεύτερο χρόνο να αποκομίσουν υπεραξίες. Έτσι, θα αποφευχθεί η ιρλανδοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Εξάλλου, οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν ακόμη τις εγγυήσεις που δεν είχαν οι ιρλανδικές. Συμπερασματικά, το κράτος πρέπει να εκδώσει τις προνονομιούχες και οι τραπεζίτες να καταβάλλουν περισσότερα κεφάλαια να μην χάσουν τις τράπεζες.

Το «κούρεμα» - Η απάντηση των τραπεζιτών

Όμως, η  επικείμενη απομείωση 40 ή 50% είναι επικίνδυνη ειδικά αν περιοριστεί στις ελληνικές τράπεζες καθώς θα εξαιρεθούν από το «κούρεμα» τα 60 δις. ευρώ της ΕΚΤ, τα 65 δις. ευρώ της Τροϊκας, τα 20 δις. ευρώ έντοκα, τα 40 δις. ευρώ ομολόγων μετά το 2020. Συνεπώς, το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στις ελληνικές τράπεζες καθώς και οι ξένες τράπεζες δεν είναι βέβαιο ότι θα συμμετάσχουν σε μια μεγαλύτερη απομείωση. Συμπερασματικά, οι ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες επιδιώκουν σωστά να αποφύγουν την κρατικοποίηση που  επιθυμεί διακαώς η Τροϊκα. Επίσης, όπως προαναφέρθηκε με την απομείωση ακόμη και 50% δεν επιτυγχάνεται ουσιαστική μείωση του χρέους, ειδικά αν δεν σταματήσουμε να παράγουμε ελλείμματα.

Το ελληνικό κράτος θα χρωστά 110 δις. ευρώ στον μηχανισμό, συν όσα λάβει τώρα και θα χρειαστεί να δώσει και την εταιρεία που θα περιλαμβάνει τα «ασημικά» και τα δικαιώματα σε πλουτοπαραγωγικές πηγές (πετρέλαιο, χρυσός, ορυκτά, ήλιος ακίνητα κλπ).Συνεπώς, γεννάται το ερώτημα γιατί να παραδοθεί και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα μέσω των κοινών μετοχών; Όλοι γνωρίζουν ότι θα καταλήξουν στο κράτος σε μια συμμετοχική εταιρεία και κατόπιν σε εξευτελιστικές τιμές σε ξένους ομίλους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ξένοι τραπεζικοί όμιλοι δεν κάνουν τώρα προσφορές σ αυτές τιμές (ο άλλος είναι ότι δεν έχουν κεφάλαια όπως η Bnp – Paribas λ.χ).

Οι Έλληνες τραπεζίτες, όπως αναφέρει έγκυρος χρηματιστής έχουν κάνει λάθη από το ευρώ και εντεύθεν καθώς έσπρωξαν το δημόσιο, εταιρείες και πολίτες στον δανεισμό. Από τα ομόλογα που πούλησε το ελληνικό κράτος, και τον υπερδανεισμό σε εταιρείες και πολίτες. Όμως, παραμένουν ελληνικών συμφερόντων και από την άλλη πλευρά επένδυσαν στα Βαλκάνια. Κανείς δεν γνωρίζει με τι όρους θα δανείζουν οι ξένες τράπεζες, αν και ήδη ξένοι όμιλοι ζητούν 9 έως και 15% από μεγάλες ελληνικές εταιρείες. Γι αυτό η πρόταση για την έκδοση των προνομιούχων μετοχών σε τράπεζες που θα αντιμετωπίσουν ζημίες από τα ομόλογα δίνει την λύση, δίχως  την κρατικοποίηση των τραπεζικών ιδρυμάτων.