Οι πρώτες σκιές για τη συμφωνία διάσωσης

Τη συμφωνία για το νέο πακέτο στήριξης της  Ελλάδας την υποδέχθηκαν αρχικώς  με ενθουσιασμό οι αγορές. Την υποδέχθηκαν  ως μια “πειστική απάντηση” της  Ευρώπης απέναντι στην ολοένα και αυξανόμενη, τελευταία, δυσπιστία των επενδυτών αναφορικά με την διάθεση, τις προθέσεις και εν τέλει τη δυνατότητα των Ευρωπαίων να διατηρήσουν ένα μίνιμουμ επίπεδο συνοχής της νομισματικής τους ένωσης, ένα μίνιμουμ επίπεδο σύμπνοιας, αλληλεγγύης και αρωγής ανάμεσα στα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικότερα.

Σε δεύτερη  ανάγνωση όμως – και πάντως όταν έγινε κατανοητό πως η συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι Ευρωπαίοι  ηγέτες έχει ορισμένες “γκρίζες ζώνες” - άρχισαν να δημοσιοποιούνται μερικές “αμφιβολίες”, μερικές ενστάσεις αναφορικά με το πόσο ... επιτυχημένη και πειστική λύση είναι αυτή. Και κυρίως πόσο αποτελεσματική θα αποδειχθεί ...

Πρώτοι αντέδρασαν οι αναλυτές. Κορυφαίοι αναλυτές, που  δεν χρειάστηκε να “ξεψαχνίσουν”  το σκεπτικό της απόφασης για να εντοπίσουν ορισμένα “τρανταχτά” ... default! Όπως για παράδειγμα το καθεστώς του Selective/restricted default στο οποίο αναμένεται να μας κατατάξουν ΟΛΟΙ οι οίκοι αξιολόγησης, με βασικό – και αναπάντητο προσώρας – ερώτημα το πόσο θα διαρκέσει αυτή η ... βαθμολογική αξιολόγηση και πως θα ξεπεραστεί από τους ιθύνοντες: σε ποιο χρόνο, με ποιο τρόπο και με ποιες κινήσεις.

Οι ενστάσεις  όμως δεν περιορίζονται μόνο στο  τεχνικό μέρος της συμφωνίας. Μπαίνουν και στην ουσία, με τους Γερμανούς να είναι οι πρώτοι που ανοικτά – πλην συγκρατημένα – την αμφισβητούν! Για του λόγου το αληθές η Bundesbank κάνει μεν λόγο για μια σημαντική συμφωνία που συμβάλλει στην ... ανακούφιση των αγορών, αλλά επισημαίνει παράλληλα πως στο σύνολό της αποτελεί μια συμφωνία που ενέχει τον κίνδυνο να εκληφθεί από τους ενδιαφερόμενους (από τους Έλληνες δηλαδή και δευτερευόντως από τα υπόλοιπα κράτη που σήμερα βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού) ως “συμφωνία ασφαλείας” και “σωσίβιο” και με τον τρόπο αυτό να αποτελέσει “παράγοντα που θα εξασθενήσει το κίνητρο των ευρωπαϊκών κρατών για δημοσιονομική υπευθυνότητα”! Με δυο λόγια οι ιθύνοντες της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας κατηγορούν τους Ευρωπαίους πολιτικούς πως συνέταξαν μια συμφωνία που θα ... καθησυχάσει τους άτακτους Νότιους και θα τους ωθήσει να επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος, εγκαταλείποντας τις επίπονες προσπάθειες για δημοσιονομική προσαρμογή!!!

Ποιοι ενίστανται

Προβληματισμένος  εμφανίζεται ακόμα και ο Ευρωπαίος  Επίτροπος Michel Barnier, ο οποίος, μιλώντας σε γαλλικό τηλεοπτικό σταθμό, καλωσόρισε μεν το δεύτερο πακέτο διάσωσης της  Ελλάδας, αλλά τόνισε ότι αυτό θα λειτουργήσει μόνο εάν η ελληνική οικονομία  επιστρέψει σε ένα βιώσιμο ρυθμό ανάπτυξης, μόνο εάν οι Έλληνες συνεχίσουν τις προσπάθειές τους! Ουσιαστικά δηλαδή τόνισε ότι υπάρχει κίνδυνος η Ελλάδα να επαναπαυθεί στη συμφωνία ...

Ό,τι φοβάται  και ο χερ Hans-Werner Sinn, ο επικεφαλής του γερμανικού think tank των Σοφών για την Οικονομία, ο οποίος ευθέως δήλωσε στο Reuters ότι η Γερμανία και η Γαλλία “αντί να αναλώνονται σε πολιτικούς ελιγμούς που οδηγούν σε κολεκτιβοποίηση των χρεών της Ευρώπης”, θα έπρεπε να είχαν φροντίσει να λάβουν εγκαίρως δραστικά μέτρα που ΔΕΝ θα επέφεραν συνεχώς νέα βάρη στους φορολογούμενους πολίτες τους”. Στο ερώτημα ποια θα ήταν αυτά τα δραστικά μέτρα ο χερ Σιν απάντησε ευθέως: “Κούρεμα τουλάχιστον 50% στο ελληνικό χρέος. Αναδιάρθρωση χρεών στις προβληματικές χώρες” ...

Άποψη με την  οποία συντάσσονται τελικώς πολλοί κορυφαίοι αναλυτές. Όπως ο Win Thin, επικεφαλής στρατηγικής των αναδυόμενων αγορών στην αμερικανική Brown Brothers Harriman που χαρακτήρισε τη νέα συμφωνία για το ελληνικό χρέος ως “αναβολή του αναπόφευκτου”! Και τόνισε ότι όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά όλες οι χώρες της ΕΕ με δημοσιονομικά προβλήματα χρειάζονται ένα “serious hard restructuring”. Μια “γενναία αναδιάρθρωση χρεών”. Για να καταλήξει λέγοντας πως η μετακύλιση χρέους και οι ανταλλαγές ομολόγων απλά ΔΕΝ λειτουργούν!

Χρειάζεται γενναία αύξηση στα κονδύλια του EFSF

Την προσοχή  του στο ρόλο του EFSF εστίασε ο κύριος Willem Buiter, chief economist της Citigroup. Ο οποίος, μιλώντας στο Bloomberg, τόνισε ότι με την συγκεκριμένη συμφωνία ο μηχανισμός στήριξης του EFSF μεταβλήθηκε από “περίστροφο σε πολυβόλο”, αλλά με τη διαφορά πως δεν “προστέθηκαν πυρομαχικά”. Με δυο λόγια εκτιμά ότι εάν δεν υπάρξει μια γενναία αύξηση των κονδυλίων στα ταμεία του EFSF όλο το “ευρωπαϊκό σχέδιο” θα αποδειχθεί ατελέσφορο.

Το σχέδιο της  ανταλλαγής χρέους και της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του για την Ελλάδα απλώς αναβάλλει κατά ένα με δύο χρόνια την αναδιάρθρωση, το “κούρεμα” και την τελική λύση, δηλώνει και ο κύριος Paul Donovan, αναπληρωτής Διευθυντής του τμήματος αναλύσεων της  UBS AG. Που επιμένει ότι αν το ελληνικό χρέος δεν “κοπεί” στο μισό, τίποτε δεν θα αλλάξει.

Και την κατακλείδα την είχε ο κύριος Laurent Bilke, αναλυτής της Nomura International. Ο οποίος τόνισε ότι  οι αγορές στη συνέχεια θα τεστάρουν  ξανά τα αντανακλαστικά της Ευρώπης, πιέζοντας και την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες του Νότου. Θα δοκιμάσουν τη συνοχή της ΕΕ, τη διάθεση των Ευρωπαίων να στηρίξουν εμπράκτως τις υποσχέσεις τους. Διευκρινίζοντας ότι εάν τα εθνικά κοινοβούλια και οι κυβερνήσεις των χωρών μελών της Ευρωζώνης δεν απελευθερώσουν κεφάλαια για το EFSF, τότε όλη η ... φασαρία έγινε για να κερδίσει η Ελλάδα χρόνο μέχρι το Σεπτέμβρη ...