«Η όπερα του ζητιάνου» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Robert Carsen - William Christie - Les Arts Florissants: To κορυφαίο μπαρόκ σύνολο και ο ιδιοφυής εμπνευστής και μαέστρος του επιστρέφουν στο Μέγαρο με την «Όπερα του ζητιάνου», μια διεθνή παραγωγή με δεκαέξι ηθοποιούς-τραγουδιστές που υπογράφει ο σύγχρονος μάγος της οπερατικής σκηνής! Η αιχμηρή κωμική όπερα-μπαλάντα του γερμανού συνθέτη Johann-Christoph Pepusch [Γιόχαν-Κρίστοφ Πέπους] και του άγγλου θεατρικού συγγραφέα και ποιητή John Gay [Τζον Γκέυ] –εμπλουτισμένη και με χορογραφίες–, μετά την πρώτη της επιτυχημένη παρουσίαση τον προηγούμενο Απρίλιο στο Théâtre des Bouffes du Nord στο Παρίσι, ταξιδεύει στον κόσμο και παρουσιάζεται στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη την Πέμπτη 1 και την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στις 8:00 το βράδυ (στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους).
Σ’ αυτό το προκλητικό παραμύθι του 1728 –μέσα από τη φρέσκια ματιά των Ian Burton [Ίαν Μπάρτον] και Robert Carsen [Ρόμπερτ Κάρσεν] που προσάρμοσαν το κείμενο του Gay στο σήμερα– ζωντανεύει επί σκηνής ένας σκληρός υπόκοσμος, με πρωταγωνιστές κλεφτρόνια, ζητιάνους, πόρνες και νταβατζήδες του Λονδίνου, ντυμένος μουσικά με γνωστές μπαλάντες και μελωδίες εκείνης της εποχής.



«H όπερα του ζητιάνου», …
… που γράφτηκε πριν από 300 χρόνια, θεωρείται η πρώτη μουσική κωμωδία της ιστορίας. Ο όρος «όπερα-μπαλάντα» παραπέμπει στο ομώνυμο είδος λυρικού θεάτρου που αναπτύχθηκε στην Αγγλία, στο οποίο τα έργα «ανακύκλωναν» επιτυχημένα τραγούδια (μπαλάντες) με παραλλαγμένους στίχους που εξυπηρετούσαν την πλοκή.
«Η όπερα του ζητιάνου», έργο-ορόσημο στην ιστορία του παγκόσμιου μουσικού θεάτρου, σημείωσε τεράστια επιτυχία όταν πρωτοπαρουσιάστηκε (29 Ιανουαρίου 1728), ενώ τον 18ο αιώνα επαναλαμβανόταν συνεχώς στο Λονδίνο, αναβιώνοντας παράλληλα σε πολλές χώρες. Η επιστροφή της στη βρετανική μουσικοθεατρική σκηνή στα 1920 ήταν μάλιστα τόσο θριαμβευτική, που ενέπνευσε κορυφαίους συγγραφείς και συνθέτες εκείνης της εποχής, όπως τους Μπέρτολτ Μπρεχτ και Κουρτ Βάιλ, οι οποίοι βασίστηκαν στην «Όπερα του ζητιάνου» για να γράψουν τη γνωστή σε όλους μας «Όπερα της πεντάρας» (1928).



Η παραγωγή
«Η όπερα του ζητιάνου» είναι μάλλον ένα θεατρικό παρά ένα λυρικό έργο, στο οποίο συναντά κανείς περίπου 60 μπαλάντες και μελωδίες, τα «χιτ» εκείνης της εποχής (18ος αιώνας), ορισμένα από τα οποία είχαν γραφτεί από ξακουστούς συνθέτες, όπως ο Πέρσελ και ο Χαίντελ.

Ερμηνεύοντας μέσα από ένα σύγχρονο πρίσμα την απληστία του καπιταλισμού και την κοινωνική αδικία έτσι όπως προβάλλονται μέσα από μια ιστορία που μπορεί να συγκριθεί με τους «Άθλιους» του Ουγκώ, αυτή η παραγωγή δίνει στο κοινό την ευκαιρία να ανακαλύψει εκ νέου το σατιρικό κείμενο του Γκέυ, αλλά και τις αυτοσχεδιαστικές ικανότητες των μουσικών του Συνόλου Les Arts Florissants που, σε κάθε παράσταση, αντιμετωπίζουν την παρτιτούρα με… τελείως τζαζ διάθεση!



Ο Robert Carsen μιλά για το έργο
«Έχοντας γνωρίσει πρωτοφανή δημοσιότητα ήδη από την πρεμιέρα της το 1728, “Η όπερα του ζητιάνου” αποτέλεσε τη βάση για πολυάριθμες σκηνικές, μουσικές και κινηματογραφικές διασκευές. Εξερευνά έναν κυνικό κόσμο, όπου βασιλεύουν η απληστία του καπιταλισμού, το έγκλημα και η κοινωνική ανισότητα. Όλοι οι πολιτικοί και όλοι οι αξιωματούχοι είναι εξ ορισμού διεφθαρμένοι και το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς, εάν θέλει να πάει μπροστά, είναι να πάρει το μέρος τους.
Κάτι σας θυμίζει; Πράγματι, σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή που πρωτοπαρουσιάτηκε το έργο, και τα θέματα της “Όπερας του ζητιάνου” συνεχίζουν να απασχολούν με εμμονικό τρόπο τη σύγχρονη τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Σε αυτή την παραγωγή ελπίζουμε ότι θα καταφέρουμε να συνδυάσουμε την υπερβατική διάθεση με την αστείρευτη ενέργεια του πρωτότυπου. Ο Γκέυ, συγγραφέας με βλέμμα διεισδυτικό, κοφτερό σαν ξυράφι, βάζει έναν από τους χαρακτήρες του να λέει στην αρχή της Γ΄ Πράξης: τα λιοντάρια, οι λύκοι και τα όρνια δεν συμβιώνουν σε αγέλες, κοπάδια ή σμήνη. Από όλα τα αρπακτικά, ο άνθρωπος είναι το μόνο κοινωνικό ζώο. Όλοι κατασπαράζουμε τον διπλανό μας, κι όμως ζούμε στην ίδια αγέλη».



«Η όπερα του ζητιάνου» (The Beggar’s Opera)
Όπερα-μπαλάντα σε τρεις πράξεις των John Gay και Johann Christoph Pepusch
Σε νέα προσαρμογή κειμένου των Ian Burton και Robert Carsen

Διάρκεια: 1 ώρα και 50 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Σκηνοθεσία Robert Carsen
Μουσική σύλληψη William Christie
Σκηνογραφία James Brandily
Κοστούμια Petra Reinhardt
Χορογραφία Rebecca Howell
Φωτισμοί Robert Carsen και Peter van Praet
Δραματουργία Ian Burton
Συνεργάτης-σκηνοθέτης Christophe Gayral
Βοηθός σκηνοθέτη Stéphane Ghislain Roussel
Μακιγιάζ-περούκες Marie Bureau du Colombier
Σχεδιασμός ήχου Léonard Françon
Υπεύθυνος διανομής David Grindrod CDG
Υπέρτιτλοι Richard Neel
Δόκιμη βοηθός ενδυματολόγου Jana Höreth
Δόκιμη βοηθός σκηνογράφου Ava Rastegar

Διανομή
Robert Burt Κύριος Πήτσαμ
Beverley Klein Κυρία Πήτσαμ / Νταϊάνα Τρέιπς
Kate Batter Πόλυ Πήτσαμ
Benjamin Purkiss Μακχήθ
Kraig Thornber Λόκιτ
Olivia Brereton Λούσυ Λόκιτ
Lyndsey Gardiner Τζέννυ Ντάιβερ
Sean Lopeman Φιλτς / Μανουέλ
Gavin Wilkinson Ματ
Taite-Elliot Drew Τζακ / Δεσμοφύλακας
Wayne Fitzsimmons Ρόμπιν
Dominic Owen Χάρρυ
Natasha Leaver Μόλλυ
Emily Dunn Μπέττυ
Louise Dalton Σούκυ
Jocelyn Prah Ντόλλυ

Με τη συμμετοχή των μουσικών του Συνόλου Les Arts Florissants
Στη μουσική διεύθυνση και στο τσέμπαλο εναλλάσσονται οι William Christie, Florian Carré και Marie van Rhijn
Mουσική έρευνα Anna Besson και Sébastien Marq
Επιμέλεια μουσικού υλικού Pascal Duc (Les Arts Florissants)

Tιμές εισιτηρίων
11 € (φοιτητές, νέοι έως 25 ετών, άνεργοι, ΑΜΕΑ, 65+, πολύτεκνοι) ● 16 € ● 26 € ● 34 € ● 42 € ● 52 € ● 60 € (Διακεκριμένη Ζώνη)

Eισιτήρια
210 72 82 333, megaron.gr
και σε όλα τα καταστήματα Public

Πληροφορίες
210 72 82 333
http://www.megaron.gr
https://www.facebook.com/megaron.gr
https://www.instagram.com/megaron_athens/
https://www.youtube.com/user/AthensConcertHall
https://www.pinterest.com/megaronathens/