«...Πόσο θα 'θελα τώρα να φεύγαμε μαζί. Εσύ να οδηγείς κι εγώ να σε χαζεύω. Να είσαι προσηλωμένος στον δρόμο κι εγώ τεμπέλικα να μισοκλείνω τα μάτια μου και να σε σκανάρω από πάνω μέχρι κάτω. Το πρόσωπό σου, το προφίλ σου, τα χείλη σου και από τα χείλη σου να γκρεμίζομαι στο στήθος σου. Να γυρνάς, να με κοιτάς για δευτερόλεπτα και να αναρωτιέσαι τι σκέφτομαι. Και μετά θα μπορώ να κλείσω τα μάτια μου χωρίς καμία έγνοια γιατί θα σ' έχω πλάι μου και θα έχω μάθει όλες εκείνες τις απαντήσεις που θέλω να μάθω. Και δε θα πονάω ούτε θα φοβάμαι γιατί θα σ' έχω πλάι μου».
Το παραπάνω απόσπασμα αποτελεί ένα κομμάτι από τη ζωή της ραδιοφωνικού παραγωγού Μαρίας Στύλου, μία «αποτύπωση» προσώπων που κέντρισαν το ενδιαφέρον της και «ξύπνησαν» την πένα της, όχι γιατί ήταν όμορφοι και διάσημοι αλλά επειδή την έκαναν να κοιτάξει την πραγματικότητα με άλλο μάτι. Πιο καθαρό, πιο ουσιώδες και περισσότερο «ξύπνιο».
«Το βιβλίο είναι μία σειρά πορτρέτων ανθρώπων που γνώρισα μέσω του ραδιοφώνου. Όχι των διάσημων, αλλά αυτών που αποκαλώ Αγίους των υπογείων. Γράφω για το Δημήτρη που τρέξαμε μαζί στο Μαραθώνιο, εκείνος στο αμαξίδιο του κι εγώ πίσω του να του κλέβω τη δόξα, τη γιαγιά Εκάβη που βρέθηκε στη Σαλονίκη για τον έρωτα που δεν τόλμησε, μια αντιδήμαρχο που έβαζε από την τσέπη της για να αλλάξει λάμπες στο πάρκο, έναν παπά δάσκαλο και κούνελο ταυτόχρονα, ένα καρδιοχειρουργό που χειρουργούσε τζάμπα μικρά παιδιά», λέει η συγγραφέας και συνεχίζει: «Είμαι σίγουρη πως μέσα στις σελίδες του θα συναντήσετε τον τόπο σας, ανθρώπους που γνωρίζετε ή γνωρίσατε αλλά και θα νιώσετε κάποια από τα συναισθήματα που ένιωσα εγώ ακούγοντας τις ιστορίες τους».
Η γρήγορη αφήγηση, η τρυφερότητα με την οποία η συγγραφέας προσεγγίζει τους χαρακτήρες αλλά και η αμεσότητα των τελευταίων είναι βέβαιο ότι θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη ταξιδεύοντας τον σε ζωές που έχουν κάτι κι απ' τη δική του...
Info: Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΖΗΤΗ
