Στα 27 της χρόνια η Αλμα έχει δει με τα μάτια της την κόλαση πολλές φορές. Όταν στα 15 της αναγκάστηκε να επιλέξει ανάμεσα στον θάνατο και την συμμορία, ήξερε ότι η απόφασή της θα σήμαινε την καταστροφή της εφηβικής και ενήλικης ζωής της.
Μέλος μίας από τις πιο βίαιες συμμορίες της Γουατεμάλας, όπου η εγκληματικότητα αποτελεί ρουτίνα, η Αλμα γνώρισε από πολύ νωρίς τι σημαίνει στην πραγματικότητα η φράση «η ζωή κρεμιέται από μια κλωστή».
Αλλωστε καθημερινά συμμετείχε σε δεκάδες δολοφονίες ανθρώπων. Τώρα μέσα από το βιβλίο «Ένα παραμύθι βίας» που κυκλοφορεί στη Γαλλία από τους Μιγκέλ Ντεβενέρ-Πλάνα και την Ιζαμπέλ Φουγκέρ με την υποστήριξη της Amnesty International, η Αλμα εξιστορεί την τρομακτική πορεία της ζωής της.
«Όταν μπαίνεις εκεί μέσα, δεν είσαι πλέον ελεύθερος. Πρέπει να σκοτώσεις για να γίνεις αποδεκτός», λέει με βλέμμα γεμάτο θλίψη η Αλμα που τολμά να πει όσα δεν έχει πει κανείς μέχρι τώρα. «Οι φίλοι μου βίαζαν μια κοπέλα κι εγώ τους έβλεπα. Στο τέλος εγώ τη σκότωσα με ένα σπασμένο μπουκάλι, ακόμα κι αν με κοιτούσε στα μάτια παρακαλώντας με να την αφήσω να ζήσει για τα παιδιά της. Όμως εγώ φοβόμουν. Δεν ήθελα να είμαι κατώτερη των φίλων μου κι έτσι το έκανα», αποκαλύπτει. Όπως εξηγεί η ζωή στη συμμορία όπου η βία είναι το κύριο συστατικό, παίρνει διαστάσεις εξάρτησης όπως ακριβώς συμβαίνει στον αλκοολισμό. Είναι δύσκολο επομένως κάποιος να απαλλαγεί από αυτή τη κακή συνήθεια. Κι όποιος βρίσκει το θάρρος να το κάνει δεν βρίσκει εύκολο δρόμο μπροστά του. Αυτό συνέβη άλλωστε και στην Αλμα η οποία όταν αποφάσισε ότι θέλει να δώσει ένα τέλος σε όλο αυτό βρέθηκε εγκαταλελειμμένη στον δρόμο με μία σφαίρα στην πλάτη. Σήμερα είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι, αλλά τουλάχιστον η φωνή της σε αντίθεση με τη σπονδυλική τη στήλη, είναι ακόμα δυνατή. Με αυτή τη φωνή λοιπόν λέει ότι «αν κάποιος μου είχε μιλήσει τότε, ίσως να μην είχα κάνει το πρώτο μου έγκλημα. Θέλω να σώσω τα παιδιά πριν διαπράξουν το μεγαλύτερο λάθος στη ζωή τους. Ακόμα κι ένα να σωθεί εγώ θα νιώσω ότι η επιλογή μου είχε ένα νόημα».
Η δημοσιογράφος Ιζαμπέλ Φουγκέρ κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να πείσει την Αλμα να μιλήσει δημόσια, όμως όπως είπε «η ανάγκη να απελευθερωθεί, να ξεκινήσει μια νέα ζωή και να δώσει ένα σκοπό σε αυτή τη ζωή την ώθησε να πει το ναι». Σήμερα η Αλμα εργάζεται σε μια μεγάλη αποθήκη και ονειρεύεται να εγγραφεί στο Πανεπιστήμιο για να γίνει ψυχολόγος.
Όπως δεκάδες άλλοι εγκληματίες της χώρας της, η Αλμα δεν έχει δεχθεί κανενός είδους τιμωρία από την πολιτεία για τα εγκλήματά της.
